Sportcolumn: 'Huilen is voor ons te laat'

Micha Jacobs

Dus als ik het goed begrijp rollen Sigrid Kaag van D66, Gert-Jan Segers van de ChristenUnie en al die andere politici die opeens zieltjes moeten winnen voor de Tweede Kamerverkiezingen nu over elkaar heen om hun afschuw over het WK voetbal in Qatar te uiten? Aan dat WK kleeft inderdaad bloed van onderbetaalde en onderdrukte arbeiders uit goedkope loonlanden als India en Nepal die stierven tijdens de bouw van de stadions en de infrastructuur eromheen – meer dan 6500 al, zoals vorige week bekend werd. Maar dat het regime in het land verwerpelijk is, en de FIFAbestuurders die met oliedollars werden omgekocht om het WK aan Qatar te geven zowaar nog verwerpelijker, weten we natuurlijk al jaren. Maar waar waren de Kaags en de Segersen van deze wereld toen eind 2010 de toewijzing van het WK plaatsvond? Iedereen die een jaar voordat het WK daadwerkelijk wordt gespeeld opeens oproept tot een boycot, meer dan tien jaar na de toewijzing, op een moment dat de stadions er al bijna staan en de slachtoffers van bouwongelukken allang dood en begraven zijn, zou zich eigenlijk de ogen uit de kop moeten schamen, vind je niet? Dit heeft niks met voortschrijdend inzicht te maken, maar alles met smerige verkiezingsretoriek. Na 17 maart hoor je daar waarschijnlijk niemand meer over, wat de schande alleen nog maar groter maakt.

Natuurlijk mag er geen WK voetbal in Qatar plaatsvinden; het land schendt mensenrechten, het is er te heet om zonder airconditioning te kunnen leven en het heeft een voetbalcultuur die niet meer is dan een hobby van de emir en zijn schatrijke vrienden – vraag dat maar eens aan onze huidige bondscoach die er jarenlang met zijn broer voetbalde –maar huilen is nu te laat. Krokodillentranen zijn het, mosterd na de maaltijd. Het is een protest voor de bühne, want als alle groten der aarde straks aan de aftrap staan, zal Oranje daar ook staan. Of denk je dat Virgil van Dijk en al die anderen die zich, terecht, lieten horen in het racismedebat nu ook van zich laten horen? Als Messi, Ronaldo en Mbappé gaan, gaan wij ook gewoon, wedden? Dan kun je als politicus nu om het hardst roepen dat de koning en premier straks niet op de tribune mogen zitten, maar daarmee zet je jezelf alleen maar voor lul, toch?

Mario Wisse

Grote sportevenementen in landen met dubieuze regimes, behalve columns kun je er met gemak boeken mee vullen. Wat het WK in Qatar betreft valt mij vooral de gelatenheid op. In aanloop naar het WK in Argentinië kregen Freek de Jonge en Bram Vermeulen in de jaren zeventig tenminste nog discussie op gang. Voetbal International vergat destijds de eigen economische belangen – flinke stijging van de oplage tijdens een toernooi met Oranje erbij – en pleitte voor een boycot. Oké, het had geen resultaat, we gingen tóch en we herinneren ons vooral nog de afstandspoeiers van Arie Haan en Rensenbrinks bal op de paal. Maar er gebeurde tenminste íets. Van de politiek en de voetbalbonden hoef je niets te verwachten. Vroeger niet, nu niet, nooit niet. Niet te geloven, maar wel waar.

In Denemarken riep een groep prominente voetbalfans met een petitie de nationale voetbalbond op het WK in Qatar te boycotten. Bondscoach Kasper Hjulmand liet weten dat de Denen zouden thuisblijven als het Deense parlement die petitie zou steunen. Maar dat gebeurde niet. “Is aan de voetbalbond,” reageerde de regering. En die houdt zijn mond. En zo ging het ook in Nederland eind jaren zeventig. Volgens de regering ging de KNVB erover en de KNVB zei dat de regering moest beslissen.

En dus brandde niemand zijn vingers eraan en werden er, terwijl Haan poeierde en de bal van Rensenbrink tegen de paal stuiterde, onschuldige mensen uit vliegtuigen gegooid. Erg natuurlijk. Maar ja, ‘politiek en sport moet je los van elkaar zien’, zeggen ze dan. Het énige wat misschíen zou kunnen helpen: Ronaldo die zegt dat hij pas aan de aftrap verschijnt als de nabestaanden van die omgekomen arbeiders medeleven, nederige excuses en een flinke som smartengeld hebben ontvangen.

Of Messi die laat weten dat hij niet gaat dribbelen voordat elke rotte appel binnen de FIFA die heeft meegeholpen Qatar aan het WK te helpen via het riool is afgevoerd.

Voorlopig laat alleen Riku Riski van Finland van zich horen. De aanvaller bleef vorig jaar thuis toen de Finse nationale ploeg naar Qatar reisde om tegen Zweden te oefenen. Uit protest tegen de werkomstandigheden van gastarbeiders, zo vertelde hij de pers. “Ik wil vasthouden aan mijn waarden,” aldus Riksi na zijn eenmansactie. Dat zouden meer mensen moeten doen.