Bij de politierechter: 'De Delftse serie-babbelaar'

“Goedemiddag mevrouw, ik vroeg mij af of u mij misschien kon helpen. Ik woon hier iets verderop, net om de hoek. Ik reed vanmorgen op de A13 en toen was mijn benzine plotseling op. Ik had niets bij me, geen geld, geen pinpas, geen telefoon, helemaal niets. Dus toen heb ik hem maar op de vluchtstrook laten staan en ben ik gaan lopen. Maar nu is er niemand thuis en ik heb geen huissleutels bij me. Als ik die auto daar nog langer laat staan dan riskeer een boete van 380 euro. Dus ik vroeg mij af: kan ik van u misschien 20 euro lenen? Dan kan ik in elk geval wat benzine kopen en die auto daar weghalen, snapt u? U krijgt het natuurlijk zo snel mogelijk terug.”

“Goedemiddag mevrouw, ik vroeg mij af of u mij misschien kon helpen. Ik woon hier iets verderop, net om de hoek. Mijn dochtertje komt straks thuis voor haar lunchpauze, maar ik bedenk me ineens dat ik helemaal niets in huis heb. Dus ik spring snel op de fiets om wat te gaan kopen, maar ik kom er net bij de kassa achter dat mijn pinpas gebroken is, en ik heb helemaal geen cash op zak. Dus ik vroeg mij af, kan ik van u misschien 15 euro lenen? Dan kan ik dat meisje in elk geval een boterham en een glas melk geven, snapt u? U krijgt het natuurlijk zo snel mogelijk terug.”

‘Goedemiddag mevrouw, ik vroeg mij af of u mij misschien kon helpen. Ik woon hier iets verderop, net om de hoek. Ik krijg net een telefoontje van mijn moeder. Ze is thuis gevallen, ze heeft veel pijn. Ze woont aan de andere kant van de stad. Ik wil uiteraard zo snel mogelijk naar haar toe, maar mijn auto staat bij de garage en mijn fiets is gejat. Tot overmaat van ramp kan ik mijn portemonnee nergens vinden. Dus ik vroeg mij af, kan ik van u misschien een tientje lenen voor de bus? Die oude vrouw zit daar maar op mij te wachten, snapt u? U krijgt het natuurlijk zo snel mogelijk terug.’

Gebroken pinpas

“Waarom belazert u de mensen nou keer op keer met die leugens van u?” vraagt de rechter.

“Het waren niet allemaal leugens. Die pinpas was bijvoorbeeld echt gebroken. Nog steeds trouwens,” zegt Wilco* (51). Hij draagt een grijze bodywarmer over een wollen trui. Hij is kalend, gezet en in zijn vlezige oorlel bungelt een treurig ringetje.

“Maar met het geld dat u kreeg, kocht u cocaïne,” vult de rechter aan.

“Ja, dat wel,” bekent Wilco zonder op te kijken. “En u heeft er geen cent van terugbetaald,” weet de rechter.

“Ik wou het écht terugbetalen,” zegt Wilco. “Ik heb er gewoon niet meer aan gedacht.” Inmiddels zit hij al 85 dagen in het huis van bewaring. Dat lijkt lang, gelet op de relatief geringe bedragen die hij buitmaakte, maar de rechter benadrukt dat het niet zozeer om het geld gaat. Waar het om gaat is dat hij met zijn zielige verzinsels schaamteloos misbruik maakt van de goedheid van vreemden. Bovendien is het niet de eerste keer dat hij met babbeltrucs zijn verslaving bekostigt.

Zijn strafblad telt inmiddels twaalf pagina’s. De laatste keer dat hij voor oplichting werd veroordeeld is nog geen zes maanden geleden.

Dit keer legt de rechter hem een celstraf op die gelijk is aan zijn voorarrest. Op die manier kan hij morgen direct een begin maken met zijn meld- en behandelplicht bij de reclassering. En een nieuwe pinpas aanvragen.

* Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.