Column Vico Olling: 'Bittere nasmaak'

Twaalf en een half jaar moet Jos B. zitten voor het met dodelijke afloop verkrachten van Nicky Verstappen en het bezit van kinderporno. Meer dan tweeëntwintig jaar hebben de nabestaanden moeten wachten tot ze wisten wie er verantwoordelijk was voor de dood van hun 11-jarige Nicky. Vijf weken heeft de rechtbank gewikt en gewogen om uiteindelijk tot deze straf te komen. We zijn 100 procent zeker nog niet van deze zaak verlost, omdat Jos B. in hoger beroep gaat tegen zijn straf.

Hij wil niet één dag zitten voor iets wat hij niet gedaan zegt te hebben.

Ik reed in mijn auto en luisterde op het moment van de uitspraak naar Radio 1. De programmering werd even helemaal stilgelegd. Live hoorde ik de rechter praten over een bittere troefkaart. Jos B. had namelijk altijd verklaard dat hij wilde wachten met zijn verhaal tot het juiste moment.

Hij zweeg, zeg maar, om later alles te vertellen. Dat was zijn troefkaart. Hij had het ook over een geschreven statement, maar toen het moment daar leek te zijn kwam de 56-jarige bushcrafter, gespecialiseerd in het overleven in de ruige natuur, niet over de brug. Hij had wel een videoboodschap ingesproken omdat hij het moeilijk vond om over zichzelf te spreken en bang was om in de rede gevallen te worden. Die videoboodschap leidde vanzelfsprekend tot meer vragen en toen de rechtbank die voorlegde aan Jos B. klonk weer het ijzingwekkend kille ‘zwijgrecht’.

De advocaat gebruikte de dood van een 11-jarige jongen als pr-moment

Daarom vond de rechtbank die troefkaart een wel heel bittere nasmaak hebben.

Wat ook een nogal bittere nasmaak had, was het optreden van Gerald Roethof, de advocaat van Jos B., vrijdagavond bij de talkshow van Beau van Erven Dorens op RTL4. Hij zat daar samen met Peter R. de Vries, de misdaadjournalist die zich op heeft geworpen als woordvoerder en steun en toeverlaat van de familie Verstappen. Het knetterde vanzelfsprekend tussen de twee mannen, maar aan het einde van het gesprek trok Gerald Roethof de aandacht naar zich toe door te beginnen over een documentaire over deze zaak. Die documentaire zou gemaakt worden door het Openbaar Ministerie en de politie. Dat is koren op de molen van Roethof, omdat hij zo één van zijn troeven in het hoger beroep, namelijk dat dit voor Jos B. een trial by media is geweest, kan illustreren met die documentaire. Maar dat was nog niet alles. Hij verwacht ook dat er in de docu een veel te eenzijdig beeld wordt geschetst van zijn cliënt. Daarom komt Roethof met een tegendocumentaire.

Die zal gemaakt worden door zijn zus Mildred Roethof, een documentairemaakster. En toen kwam het: de advocaat zei dat die docu uitgezonden zou worden door de nieuwe omroep van zijn zus die zich hard maakt voor een betere man-vrouwverdeling in de media.

Maar die omroep is er nog niet; Roethof vertelde dat zij 50.000 leden nodig hebben en wees op zijn shirt waar de naam van de omroep op stond. De advocaat gebruikte op deze manier de dood van een 11-jarige jongen als pr-moment voor de omroep van zijn zus. Bitter, heel bitter.