Column Vico Olling: 'Betalen voor verhalen'

En wat krijg ik ervoor?”

Het is een vraag die nogal eens terugkomt in een gesprek met iemand die naar de redactie belt of mailt om iets te vertellen tegen mij of mijn collega’s. Dat gaat dan bijvoorbeeld over een zaak die op dat moment in het nieuws is. Dan belt een vriend of familielid of een buurman of wat dan ook van iemand die met die zaak te maken heeft en wil die zijn of haar verhaal gaan doen.

Maar het kan ook juist zijn dat het een zaak is die al jaren úit het nieuws is. Dan wil iemand nu eindelijk eens Het Ware Verhaal gaan vertellen. Het verhaal dat de zaak weer volledig in de spotlights zet. Helaas voor diegenen: wij betalen niet voor een verhaal.

Dat is het antwoord dat die mensen krijgen. Vanaf daar kan het twee kanten op: of ze zeggen dat het dan klaar is en gooien de hoorn erop of ze vragen waarom niet. In het eerste geval is het maar goed ook, want het is ze dan alleen maar om het geld te doen. Dat is nooit een goede drijfveer.

In het tweede geval, als ze vragen waarom niet, dan leg ik uit dat we de mooiste verhalen kunnen krijgen als we maar betalen, maar of ze waar zijn is een tweede. Iemand kan wel allerlei bizarre weetjes over het koningshuis of Rutte verzinnen, maar wie zegt dat het waar is? Het is de bedoeling dat we die beweringen zoveel als mogelijk proberen te verifiëren, maar soms is dat onmogelijk.

Dan gaat het echt tussen twee personen: degene die je aan de telefoon hebt en degene over wie het gaat bijvoorbeeld.

“Maar jullie verkopen je blaadjes toch ook?”

Is dan vaak de volgende fase in het gesprek. En dat klopt, want dat is onze business. Daar is een paar jaar geleden trouwens ook internet bijgekomen, maar de verdiensten daarvan zijn – voorzover ik op de hoogte ben – nog altijd minder dan die van het blaadje. Ik raad degene aan de andere kant van de telefoon dan ook aan om zelf een blad te beginnen, of een site. Dan is het eerste stuk misschien al geschreven, als diegene een beetje kan schrijven. Maar ook mensen die nog geen zin foutloos kunnen schrijven, kunnen een prima boterham verdienen met een site. Denk maar aan de ex-crimineel Martin Kok die de misdaadsite Vlinderscrime volschreef in zijn onnavolgbare stijl. Hij kon geen komma, hoofdletter of punt goed zetten, maar was wel spraakmakend. Dat zorgde voor een goedbezochte site.

Op dat moment is het de beller of mailer wel duidelijk: hij of zij zal niet rijk worden door met ons te spreken. En dat klopt. Meewerken aan een verhaal moet vooral een eer zijn die je aan iemand kunt bewijzen. Je hebt een kans om eens je hart te kunnen luchten over een onderwerp of een persoon. Dat kan soms best een opluchting zijn. De koffie of een broodje of wat dan ook is geen enkel probleem. Die is van het huis. Maar geld voor een verhaal betalen? Nee, dat doen we hier niet.