Bij de politierechter: dronken naar de Xenos

Heeft u misschien gedronken, mevrouw?”

“Een beetje,” zegt Ans (68).

“Omdat ik zo zenuwachtig was.”

“Hoeveel?” vraagt de rechter. 

“Een glaasje wijn.” 

Het is tien uur ’s morgens wanneer Ans moet voorkomen. Ze draagt een hysterische bloemetjesjas, grote ringen om haar vingers, een grote bril, grote oorbellen en een nog veel grotere ketting om haar nek. Niet bepaald het type dat ongezien een winkel in- en uitloopt.

“Het is natuurlijk verschrikkelijk wat ik heb gedaan,” trekt Ans alvast het boetekleed aan. “Maar ik was ook wel heel erg dronken.”

“Winkelpersoneel zag u de barcodes van producten afscheuren of -peuteren voordat u ze in uw tas stak. Waarom deed u dat?” vraagt de rechter.

“Ik weet het niet, mevrouw,” zegt Ans. “Dacht u zo het alarm te omzeilen?” “Ik zou het echt niet weten, mevrouw.” “Hoeveel had u op?” 

“Ik denk wel een liter wijn, mevrouw.”

@backlink(161145)

Een leuke werkstraf

Ans moet zich vandaag verantwoorden voor drie verschillende winkeldiefstallen. Eentje bij de Leenbakker, eentje bij de Xenos en eentje bij supermarkt Deen. In alle drie de gevallen was ze stomdronken. “Mensen die dronken zijn, kunnen veel dingen doen, maar u gaat steevast uit stelen,” concludeert de rechter. “En ik ga nog op de fiets ook,” vult Ans aan. 

“Levensgevaarlijk.”

“Waarom steelt u?” vraagt de rechter.

“Het is een impuls, denk ik. Een roes. Ik heb die spullen helemaal niet nodig,” zegt Ans.

“Plastic kunstplantjes, gordijnen, fotolijstjes, kaarsjes, kandelaars, schaaltjes, een makreel, afbakbroodjes, wijn, blokjes kaas...” somt de rechter op. “Het klinkt bijna alsof u het thuis gezellig wilde maken.” 

“Ik heb echte planten thuis, ik hoef geen plastic plantjes,” vertelt Ans. “Ik brand nooit kaarsjes. Ik lust geen makreel. Wat moet ik met die spullen?” 

“Is alcohol een probleem voor u?” vraagt de rechter.

“Toen wel,” zegt Ans. “Tegenwoordig drink ik hooguit twee of drie glazen per dag. Soms iets meer.”

“En soms ’s morgens al,” vult de rechter aan. “Soms. En eigenlijk was ik gisterenavond ook best dronken,” bekent ze. 

“Dan is het volgens mij nog steeds een probleem, of niet?” vraagt de rechter.

Daar geeft Ans niet direct antwoord op. Haar met grote ringen gedecoreerde vingers vegen een traan weg van haar wang. “Straks komt mijn dochter het te weten,” snikt ze. “Dan mag ik mijn kleinkinderen misschien niet meer zien. Zij zijn alles wat ik heb. De rest is pijn en verdriet. Mijn leven lang. Dat wil ik niet meer voelen...”

“En daarom drinkt u zoveel?” vraagt de rechter.

Ans knikt.

De laatste werkstraf die ze kreeg, eveneens voor een winkeldiefstal, heeft ze naar eigen zeggen als ‘heel erg leuk’ ervaren, dus als straf of stok achter de deur is dat voor de rechter geen optie. Hopelijk maakt een celstraf van twee weken meer indruk, ook al is die wel geheel voorwaardelijk. Verder zal ze verplicht contact met de reclassering moeten opnemen, waar ze haar gaan helpen om van de drank af te blijven.

“Hoe ver is dat fietsen?” vraagt Ans.

@backlink(161131)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Bestellen kan hier.