Sportcolumn: Een Slot uit de loterij voor Liverpool

Micha Jacobs

Een kijktip voor alle Engelse tabloids die van gekkigheid niet meer weten wat ze over Arne Slot moeten schrijven: ga naar YouTube en kijk de aflevering van Bij Andy in de auto met Slot terug. Weer eens wat anders dan voor de zoveelste keer schrijven dat je Slot niet kent, dat de overstap van Feyenoord naar Liverpool veel te groot is, maar dat je wel fan van ’m bent omdat hij het ooit aan de stok had met Diego Simeone en José Mourinho. Het enige waar je in Engeland blijkbaar bonuspunten voor krijgt, maar dat geheel terzijde.

In de bewuste aflevering trapte Andy van der Meijde weer 47 minuten lang zoveel mogelijk open deuren in, totdat ze na een rondje snelweg weer stopten voor het huis van Slot in Zwolle. Wat zeg ik: zijn imposante stadsvilla midden in het centrum. Kijk, tóén werd het leuk. “Moet je eens kijken wat een keet, joh!” zei Andy. “Van die 2 miljoen euro per jaar bij Feyenoord kun je wel mooie dingen kopen!”

Slot nam nog maar eens een slokje water. Slim als hij is, weet hij vaak al welke vraag hij voor zijn kiezen krijgt en hoe hij die zo eloquent mogelijk kan pareren, maar nu leek hij toch even uit het lood geslagen door de onberekenbare Andy. Even daarvoor wist Andy te ontfutselen dat Slots zaakwaarnemer de Braziliaanse Rafaela Pimenta is, die twintig jaar lang de vertrouweling van wijlen Mino Raiola was, onder anderen ook Erling Haaland in haar stal heeft en ook degene was die Slot drie jaar geleden naar Feyenoord bracht. Met andere woorden: een dame die wel weet hoe ze geld kan verdienen voor haar cliënten, dat was wel duidelijk. En waarschijnlijk ook voor zichzelf, dat moge ook duidelijk zijn. Maar Slot liet zich opeens ook van zijn meest onberekenbare kant zien. Toen hij uitstapte, zei hij opeens: “Ik vond het erg leuk, al is het maar omdat ik niet vaak naast kale mensen zit die een nog dikkere kop hebben dan ik.”

Andy, licht geshockeerd, moest bijna aan de beademing: “Ik ben wel al een klein beetje afgevallen, zie je dat niet?”

Slot: “Nou, een héél klein beetje dan.”

Banter, zo noemen ze dat in Engeland: humor zoals voetbalvolk dat het liefst heeft. Opeens bedacht ik me: dat is de enige manier om in de Premier League te overleven. Heb je geen banter, zoals Erik ten Hag, dan word je daar met huid en haar verslonden. Daar hoeft Slot zich in geen enkel opzicht zorgen over te maken, denk je wel?

Edwin Struis

Nee, aan humor en sociale vaardigheden, door jou omschreven als banter, geen gebrek bij Arne Slot. In die zin moet hij het wel gaan redden bij Liverpool ook al omdat hij net zo’n stralend gebit heeft als zijn voorganger, slotjes (sorry) heeft hij niet nodig. Maar toch, ik hou m’n twijfels. Zijn The Reds niet een beetje te hoog gegrepen voor de man uit Bergentheim, Overijssel?

Al eerder fungeerde de eredivisie als springplank voor trainers die daarna met een grote boog in de afgrond verdwenen, ook in Engeland. Zo zag ik Frank de Boer, met in zijn rugzak toch vier eredivisieschalen, nog zo glimmen toen hij werd gepresenteerd als de manager die van Crystal Palace een vaste waarde moest gaan maken in de Premier League. De Boer repte over het ‘goede gevoel’ dat hij had bij deze ‘ambitieuze club’, hij had goede tips gekregen van niemand minder dan Louis van Gaal en ook voorzitter Steve Parish was vol lof over deze trainer ‘die aangetoond heeft spelers beter te kunnen maken’. Zeg maar een Arne Slot avant la lettre. Afijn, we weten allemaal hoe het afgelopen is. De Boer tekende voor drie jaar, maar kreeg al na 77 dagen zijn congé nadat Palace de eerste vier competitieduels alle verloren had zonder een goal te scoren.

Natuurlijk, een extreem geval, maar er zijn maar weinig Nederlanders die als trainer wél slaagden in de Premier League. Ruud Gullit won de FA Cup bij Chelsea, maar verslikte zich in zijn volgende klus bij Newcastle United door clubicoon Alan Shearer op de bank te posteren. Onze huidige bondscoach Ronald Koeman deed het leuk bij Southampton waarmee hij Europees voetbal haalde, maar werd een voetnoot bij Everton. Dick Advocaat hield het een half jaar vol bij Sunderland en zelfs Louis van Gaal ging vrij roemloos ten onder bij Manchester United, waar nu Erik ten Hag loopt te zwalken. Kortom: de reputatie van Nederlandse trainers in Engeland kan wel een kontje gebruiken.

In de Engelse pers werd het stadion van Liverpool al omgedoopt tot Arnefield en werd al een soort van rode loper uitgerold voor de coach van Feyenoord, maar zo gaat het daar altijd. Eerst paaien en schmieren, maar bij de geringste tegenslag worden de messen geslepen en begint de zoektocht naar ellende. Je weet wel: eerst de banter, dan de dirt. Ach, zolang hij Lee Towers maar in Rotterdam achterlaat.