Vreugdebier? Vinger in je kont!

Micha Jacobs

Oprechte vraag: heeft iemand weleens een vinger in je kont gestopt? Onvrijwillig, bedoel ik dan? Het overkwam oud-Ajacied Lucas Ocampos laatst toen hij met zijn club Sevilla op bezoek ging bij Rayo Vallecano (1-2). Tijdens een inworp stond hij zó dicht bij de tribune dat een jonge Rayo-fan kans zag om hem te prikken waar de zon niet schijnt. Hij, Ocampos, bleef nog opmerkelijk rustig, waarschijnlijk omdat de dader nog een tiener was, maar na afloop sprak hij rake woorden: “Waarom ik zo kalm bleef? Ik heb me ingehouden omdat ik zelf twee dochters heb en ik hoop dat het hen nooit overkomt.” Om vervolgens te besluiten met: “Als dit in het vrouwenvoetbal gebeurt, weten we allemaal wat er kan gebeuren.” Wat zou hij daarmee bedoelen? Dat wat hem overkwam verkrachting is? Moet de jonge dader dan achter slot en grendel? Feitelijk is het natuurlijk ook penetratie zonder toestemming en een ‘aanval’ van een supporter op een speler, dus zo gek is die gedachte niet.

Ik vroeg mij opeens af hoe we dit in Nederland zouden oplossen. Ik bedoel: in de Arena of Kuip zal dit niet zo snel gebeuren – tenzij je een vinger van 10 meter hebt – maar wat gebeurt er als Michiel Kramer klaarstaat voor een ingooi bij Almere City en opeens iets tussen zijn billen voelt? Hij, Kramer, zou ongetwijfeld een Cantonaatje doen, wat ik volstrekt zou begrijpen, maar hij zou ook onherroepelijk van het veld worden gestuurd, zoals AZ-keeper Esteban dat overkwam toen hij die Ajax-hooligan die hem ooit aanviel een karatetrap verkocht. Want zo staat dat in de Protocollen van Zeist, dat je niemand een schop mag geven op het veld of ernaast, of je nu wordt aangevallen of niet. Zoals je ook niet van vreugde een biertje in de lucht mag gooien. Tenminste, als dat bekertje op de tribune belandt mag het, maar 10 centimeter over de boarding niet, want dan wordt de wedstrijd gestaakt. Waanzin als je erover nadenkt, vind je niet?

Ik denk eerlijk gezegd niet dat er een protocol is voor een vinger in de reet van een voetballer stoppen. Zou mooi zijn, artikel 15.1, paragraaf 3: ‘Indien een speler een vinger in zijn reet krijgt van een derde, dient de scheidsrechter eerst aan de betreffende vinger te ruiken alvorens hij beslist of er kwade opzet in het spel is of niet. Bij twijfel moet te allen tijde de VAR worden ingeschakeld voor een tweede geurproef.’ Zonder dollen: als zelfs je aars niet veilig is voor supporters, wat dan nog wel?

Edwin Struis

Toen ik enkel nog de kop boven jouw bijdrage tot me genomen had, dacht ik eerst nog aan een carnavalshit van – pak ’m beet – Ria Valk in de trant van: ‘Worstjes op m’n borstjes, preitjes op m’n dijtjes, bietjes op m’n knietjes en een vinger in de kont.’ Jij als rechtgeaarde Tegelenaar (heet jouw stad in carnavalstijd overigens echt Oeles-rièk? En zo ja, waarom in godsnaam?) zal je afgelopen week ongetwijfeld in het feestgedruis hebben gestort, waarbij ik zo inschat dat er tijdens carnaval heel wat vingers, al dan niet vrijwillig, in de verschillende holtes die ons lichaam rijk is, zullen zijn verdwenen.

Maar ik had al snel door dat er een ex-Ajacied op wel heel onorthodoxe wijze is bejegend door een supporter van Rayo Vallecano. Nu staat die club bekend om zijn anarchistische aanhang, maar deze alternatieve vijandigheid was nog niet eerder vertoond. Ik was overigens wel even bang dat de vinger rechtstreeks tussen de billen was geplant, maar gelukkig zat er nog een broek tussen. Uiteindelijk was het meer een kwajongensstreek dan een serieuze poging tot penetratie, toch is het raar dat het publiek daar in die buitenwijk van Madrid zo dicht op de spelers zit. Kwaadwillenden zouden ook iets anders kunnen gebruiken dan hun vingers. Zo zag Telstar-speler Fred Bischot ooit eens een mes rakelings voorbijvliegen in Groningen.

Dat er zoveel aandacht aan werd besteed, zal ook te maken hebben gehad met het onvoorspelbare karakter van de daad. Je verwacht als voetballer vijandigheid in de vorm van een scheldkanonnade, een fluim, een aansteker (remember de kale knar van Davy Klaassen, die sindsdien bedekt wordt door een haardos) en ja, ook een opgestoken vinger, maar dan niet eentje die richting kont verdwijnt.

Nu is Spanje natuurlijk wel een land waarbij de gemoederen al snel iets verhitter raken dan hier. Neem de bondsvoorzitter die na de finale van het WK voor vrouwen de aanvoerster vol op de mond kust en later als een soort neanderthaler met een speelster over het veld sjouwt. Of neem Dani Alves, die een fikse gevangenisstraf boven het hoofd hangt vanwege de verkrachting van een vrouw in een uitgaansgelegenheid in Barcelona. Komen wij aan met de stoere jongenspraat van Johan Derksen over een duizendurenkaars die hij op een ongebruikelijke plek parkeerde. En met de sneue dickpics van Marc Overmars. Nee, iets zegt me dat de KNVB geen apart vingerprotocol hoeft op te stellen.