2024: PSV wint de Champions League en Oranje het EK

Micha Jacobs

Ik kan mij nog een tijd herinneren dat eredivisieclubs niet massaal uitvlogen in de winter en dat voetballers en supporters de dagen aftelden tot het einde van de winterstop. Daar hadden ze in Duitsland, waar ze met hetzelfde euvel kampten, iets op bedacht: de zogenaamde DFB Hallen Pokal. Dat was in de jaren tachtig en negentig een zaalvoetbaltoernooi, vijf tegen vijf plus keeper, op een kunstgrasveld zonder zij- en achterlijnen, maar met hoge reclameborden langs de kant waarmee je een een-tweetje kon doen. Spektakel van de bovenste plank, dat hoef ik je niet te vertellen.

Niet alleen de grootste Bundesliga-clubs deden hieraan mee, maar af en toe ook een Nederlandse club, zoals PSV in januari van het glorieuze jaar 1988. In de Olympia-Halle in München zaten meer dan 14.000 mensen klaar voor PSV-Bayern München dat net als alle andere wedstrijden live op de Duitse tv werd uitgezonden. Niet zonder reden: PSV trad aan met Ronald Koeman, Eric Gerets, Jan Heintze, Gerald Vanenburg, Berry van Aerle en Hans van Breukelen, om maar aan te geven dat het menens was, terwijl Bayern daar onder anderen Lothar Matthäus en Jean-Marie Pfaff tegenover zetten. Ik zal je alvast de uitslag geven: PSV-Bayern 6-1. Koeman had ook in de zaal buskruit in zijn poten, Heintze, bij wiens naam ik nog steeds aan ketchup moet denken, was de koning van het een-tweetje met het reclamebord en baltovenaar Vanenburg draaide iedereen duizelig. Op YouTube kun je alles nog op je gemakje terugkijken, mét commentaar van Kees Jansma, mocht je er zin in hebben.

Toen ik laatst die beelden weer eens zag, ontdekte ik een opvallende parallel met nu. Ook toen had PSV nog geen punt laten liggen in de eredivisie (eerste 17 wedstrijden gewonnen) waarna ze later dat seizoen logischerwijs afgetekend kampioen werden, de beker pakten en zelfs de Europacup I wonnen. Als kers op de taart werd Oranje, met dat PSV-fundament, ook nog eens Europees kampioen. Waar? In het toenmalige West-Duitsland. En waar is het aankomende EK? Juist.

Ik wil niet meteen de polonaise inzetten, maar de voortekenen voor een glorieus komende halfjaar zijn onmiskenbaar. Alleen lag de basis voor dat succes niet op een zonovergoten trainingsveld in het Spaanse Estepona waar PSV momenteel vertoeft, maar in een zaal in München. Nu bestaat die Duitse Hallen Pokal niet meer, maar had PSV desnoods niet zelf een zaalvoetbaltoernooi kunnen organiseren in plaats van het vliegtuig naar Spanje te pakken? Al is het maar vanwege geschiedkundige redenen?

Ooit was de DFB Hallen Pokal heel populair bij onze oosterburen.

Ooit was de DFB Hallen Pokal heel populair bij onze oosterburen.

Ooit was de DFB Hallen Pokal heel populair bij onze oosterburen.

Edwin Struis

Ach ja, die Duitse Hallenturniere, daar bleef je voor thuis. Nou ja, in mijn geval niet. Ik heb er menigeen op m’n cv staan, uitverkoren als ik was om er als journalist verslag van te doen. Ik herinner me de Preussag Arena in Hannover, januari 2001, waar de speaker met typische overslaande stem het team van Herbstmeister Schalke 04 aankondigde met spelers als Andy Möller, Olaf Thon, Emile Mpenza en Bundesliga-topscorer Ebbe Sand.

Alleen hadden de massaal opgekomen fans pech dat de trainer luisterde naar de oer-Hollandse naam Huub Stevens en die zag helemaal niets in een potje zaalvoetbal. En dus bleef Andy Möller keurig in trainingspak toekijken en werd Ebbe Sand exact anderhalve minuut speeltijd gegund. Te riskant.

Toen was die DFB Hallen Pokal al aardig op z’n retour. Maar in de jaren 80 en 90 was het één groot spektakel. Laat dat maar aan Duitsers over om die wedstrijdjes allemaal goed op te tuigen met zang en dans en vorstelijke maaltijden. Aangestoken door dat succes heeft de KNVB het hier ook nog eens geprobeerd in de winterstop. Ben nog weleens wezen kijken in Sporthal Zuid in Amsterdam toen HFC Haarlem er speelde, zo midden jaren tachtig. Met volgens mij daarna een finaleronde in Ahoy. Leuk en aardig allemaal, maar het publiek liep er niet echt warm voor. Het blijft toch een krampachtige poging tot echt voetbal, en zware blessures liggen op de loer.

Eigenlijk is er maar één indoortoernooi echt populair geweest in Nederland: dat was de Minivoetbalshow van de NCRV dat midden jaren zeventig begon. Niet alleen stroomde Ahoy vol, ook thuis zat het publiek gekluisterd aan de buis om naar teams van belegen oud-spelers te kijken. Daar keken echt miljoenen naar, ondanks of misschien wel dankzij het kneuterige commentaar van Barend Barendse en later Dick Passchier. De eenarmige Arie Riedijk (die om onverklaarbare redenen nooit een ingooi nam) en André van der Leij dankten er hun heldenstatus aan. Terwijl het allemaal weinig voorstelde. De bal viel uit een koker op het veld, in het doelnet zaten twee grote ronde gaten waardoor je ook vanachter het doel kon scoren, kopgoals telden dubbel en na drie corners was het penalty. Nu zou er geen haan naar kraaien.

O ja, en om je even uit de droom te helpen: PSV wint niet de Champions League en Oranje wordt geen Europees kampioen. Niettemin een gezond en sportief 2024 toegewenst!