Nol Havens is na 40 jaar VOF de Kunst nog steeds stapel op Suzanne

Het gesprek loopt op z’n eind als Nol Havens zegt: “Meer mag altijd, maar ik heb niet veel nodig. Dat is iets anders.” Het is typerend voor de zanger die bij toeval zanger werd. Hij gaf antwoord op een vraag over de vast niet lucratieve beloning voor zijn ‘caravanconcerten’. Met zijn huidige vrouw kocht hij een caravan, tijdens de coronaperiode ontdekte hij dat het een prima decorstuk is. “Ik vind het leuk om in openluchttheaters te spelen, heb ik met die caravan mijn eigen backstage. Ik doe de deur open, luifel uit en ik begin te spelen op mijn gitaar. Zo zou ik best het hele land rond willen. Huiskamerconcerten vind ik ook leuk. Met de Kunst begonnen we met een dikke hit, stonden we gelijk in grote feesttenten. We hebben nooit dingen in het klein kunnen uitproberen, ik moet er niet aan denken om die hectiek weer op mijn nek te hebben. Dit past me nu beter. Is ook spannend, het publiek zit op een meter. Heb je weer heel andere skills voor nodig.”

Hij had nog nooit opgetreden als zanger toen hij al wel op nummer 1 stond in de Top-40. Het is de omgekeerde gang van zaken, een voetballer die debuteert in de WK-finale, maar voor Havens is het achteraf een aftrap die prima past bij een loopbaan waarin weinig logica valt te ontdekken. We hebben het uiteraard over Suzanne, dat veertig jaar na dato nog steeds woordelijk wordt meegezongen in elke kroeg. “Ik weet nog dat mijn vrouw zei: Ik ben benieuwd wat ik vanavond te zien krijg. Ik had wel in het klein opgetreden met een bandje, maar wij hadden twee zangeressen, ik was de gitarist. Ik had echt nul podiumervaring als zanger en dacht echt: wat neem ik mee? Wat doe ik aan? Ik had helemaal geen idee en het ging allemaal zo snel.”

Dat laatste is een understatement. De jonge Havens is altijd in de weer met muziek, heeft hij een liedje geschreven, gaat hij gelijk naar Ferdi Lancee voor zijn oordeel. “Dat was mijn mentor. Hij had een Engelstalige band, Lancee, maar hij wilde naar Nederlandstalig. Vond de platenmaatschappij een rare move, dus ze hadden een zanger nodig. Ik zong Suzanne en een paar weken later stonden we op 1. Zong ik opeens vijf avonden in de week, was mijn stem nog helemaal niet op berekend.”

In balans en opgeruimd

Dat was precies veertig jaar geleden, die mijlpaal viert de band later deze maand in Tilburg (zie kader). Suzanne, ik ben stapelgek op jou. Hoe vaak zal hij dat zinnetje hebben gezongen? “Dat had ik eigenlijk moeten turven. Ik heb echt geen idee, joh. Duizenden keren in ieder geval en ik zing het nog steeds. Als ik solo optreed, maar ook met de Kunst ontkomen we er niet aan en dat vind ik ook helemaal niet erg. Leuk zelfs. We treden op met de Nederpop All Stars, met Henk Westbroek, Hans de Booij, Loïs Lane, Alides Hidding, Erik Mesie.

Op zulke avondjes moet je het júíst spelen, net als Kopje koffie en Oude liefde roest niet. Worden de mensen helemaal blij van, dus daar kan ik niks op tegen hebben. Het zou raar zijn om ze over te slaan, maar dat wil ik ook niet.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.