Acteur en ondernemer Barry Atsma: ‘Ik ben een gladiator zonder schild’

Waar komt die afkeer van labels en stempels vandaan?
“Dat heeft altijd al in me gezeten. Al op de toneelschool eiste ik een stage bij Goede Tijden, Slechte Tijden, ook al was dat volgens de meesten daar not done. In het begin van mijn carrière zat ik bij Toneelgroep Amsterdam, tegenwoordig ITA geheten, en dat is echt een beetje het keurmerk voor acteurs. Het meest prestigieuze ensemble dat we in Nederland hebben. Ook daar keken ze er nogal van op dat ik een rol in de serie Voetbalvrouwen aannam. Daar begrepen ze echt niks van. Wat had ik te zoeken bij zo’n veredelde soap?”

Wat had je daar te zoeken?
“Het ging over voetbal, ik mocht een penalty nemen… ik vond dat lachen. Het vervulde mijn tegenkleurgevoel omdat ik me nooit maar aan één kant van het spectrum wil begeven. Na de film Komt een vrouw bij de dokter kreeg ik zoveel aanbiedingen om datzelfde kunstje nog tien keer te herhalen. Dat wilde ik niet. Ik richtte me daarop juist bewust weer meer op toneel. Terug naar de inhoud. Weg van het zogenaamde sterrendom.”

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Terwijl je de opdrachten voor het grijpen had…
“Begrijp me niet verkeerd, het succes van de film heeft me veel gebracht en nieuwe deuren geopend, maar in alle interviews die ik daarna deed, ging het vervolgens over de vraag of ik wel of niet een gevaarlijke, sexy hunk was. Of een player. Terwijl, dat was die rol en niet wie ik ben. Tijd voor een statement en het mezelf bewust even extra moeilijk maken. Om na het toneel te kiezen voor tijd met mijn kinderen en rollen in het buitenland aan te nemen. Castings aflopen en nieuwe mensen tegenkomen die denken: wie is die gast?”

Verfrissend?
“Ontzettend. Ik liep allemaal castings af waar ik mensen tegenkwam die geen idee hadden wie ik was. Daar is bijvoorbeeld de Duitse Netflix-serie Bad Banks uit gerold, waarin ik de beruchte bankier Gabriel Fenger mocht spelen. Een rol waar ik mijn hart en ziel in kwijt kon. Kijkers werden totaal het verhaal ingezogen, zonder vooraf een beeld te hebben van wie ik ben. Iets wat wij hier misschien hadden met het Spaanse La casa de papel. Echt een geweldige serie waarin geen enkele acteur of actrice mij bekend voorkwam. Om deze vrijheid van keuze te kunnen hebben, wist ik dat ik eerst een naam voor mezelf moest opbouwen. Daar heb ik hard voor gewerkt. Net als dat ik er even zo hard voor heb geknokt om er ook weer los van te komen.”

‘Toen ik mijn vierde kind kreeg, onze ouders slechter werden en m’n boer overleed, merkte ik dat ik gevoeliger, somberder en gestrester werd. Ik moest te veel verwerken’

Na de film Klem hing je je acteerkunsten tijdelijk aan de wilgen.
“Ik heb veel dingen afgezegd waarvan ik voelde dat ik het eigenlijk vooral voor het geld of het prestige zou doen. Ik had geen zin om weer vier maanden in een hotelkamer in Spanje te zitten, terwijl ik veel liever thuis ben. Toevallig heb ik net mijn medewerking aan het vierde seizoen van een Britse dramaserie toegezegd, dat we waarschijnlijk in april gaan opnemen. Ik heb dan twee jaar lang niet voor camera gestaan, maar volgens mij is het net als met fietsen, je verleert het niet. Misschien kom ik er tegen die tijd wel achter hoezeer ik het heb gemist. In de tussentijd stort ik mij volledig op twee andere projecten die mij na aan het hart liggen: de (in 2025 te verschijnen, red.) Videoland-serie Bennie, geïnspireerd op mijn drie jaar geleden overleden broer Rimmert, én sport- en recreatiecomplex Hal22 in Utrecht.”

Voor dat laatste gaan onze handen alvast op elkaar. Het ziet er fantastisch uit.
“Dankjewel. Het is een plek waar alles samenkomt. Fitness, padellen, squashen, maar ook bowlen, poolen of de mogelijkheid om een zaal te huren en een hapje te eten. Een idee dat overigens niet alleen uit mijn koker komt. Ik doe het samen met Marco van Basten en Frank Rijkaard, die een stevige financiële injectie hebben gegeven, maar ook meedenken over de grote lijnen. Soms komen ze vanuit het niets met een briljante ingeving, waar wij na drie maanden brainstormen zelf nog niet op waren gekomen. Verder is Edwin Oosterlaar ons genie qua cijfers en heldere spreadsheets, Perry Overeem de zeer ervaren ondernemer, bedreven in het managen van een groeiend bedrijf en het plaatsen van de juiste poppetjes op de goede plek. En ik richt me vooral op de marketing, communicatie en vormgeving van het complex. Geloof me, ik ken letterlijk elk hoekje van deze hal.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.