Whitney en de waanzin: de opkomst en keiharde ondergang van een popidool

Het is 9 augustus 1963, een bloedhete vrijdag. In het Presbyterian Hospital in New Jersey bevalt Cissy Houston van haar derde kind. Een langgekoesterde wens gaat in vervulling: het is een meisje! Met twee oudere broers is Whitney de jongste in een strenggelovige familie. Haar wieg mag dan in een zwarte probleemwijk staan (waardoor ze from da hood is, zoals Amerikanen dat noemen), maar dat mag haar toekomst niet in de weg staan. Van jongs af aan stoomt Cissy haar dochter klaar voor een zangcarrière. Moeder is niet voor niets een bekende jazz- en gospelzangeres, en als achtergrondzangeres de vaste keus van Elvis Presley, Jimi Hendrix, Paul Simon en Aretha Franklin. Steeds als ze tijdens haar zwangerschap partijen inzingt, voelt ze hoe de baby in haar buik maar niet stopt met bewegen. Dat móet wel liefde voor muziek zijn. Bovendien is Whitney’s oudere nicht ook nog eens niemand minder dan Dionne Warwick.

Whitney’s zangcarrière begint in de kerk, waar haar moeder het gospelkoor leidt. Ma vertelt het eenieder die het maar horen wil: haar dochter is ‘aangeraakt’ en heeft met haar fenomenale stem een ‘door God gegeven talent’. Voorbestemd tot iets groots. En ma krijgt gelijk. Als pubermeisje heeft Whitney al een bereik van vijf octaven. Haar stem kleurt van donker en diep tot ijl en hoog. Daarnaast is ze ook nog eens beeldschoon, slim én grappig. Maar ook bescheiden en onzeker, iets dat ze haar hele leven zal blijven. Ma zit haar dochter flink achter de broek, dus is Whitney vanaf haar jonge tienerjaren al kind aan huis in muziekstudio’s. Meestal als achtergrondzangeres, onder anderen voor Jermaine Jackson en Chaka Khan. Omdat haar moeder een drill instructor is, die het maximale uit het talent van haar dochter wil halen, trekt Whitney emotioneel meer naar haar vader, John Russell Houston. Een rustige, zachtaardige man die haar de bijnaam ‘Nippy’ geeft, omdat ze graag uitslaapt. Vooral na het uitgaan, want Whitney is niet ongevoelig voor de vele verlokkingen des levens. Haar broers dealen en al snel gebruikt zij ook drugs. Recreatief, omdat iedereen in da hood dat doet. Je gaat uit, je feest en daar horen nu eenmaal marihuana, coke en crack bij.

Hartsvriendin

Op de middelbare school heeft de wat timide Whitney één hartsvriendin: Robyn. Een uit de kluiten gewassen meid, groot en sterk. Beiden blijken al snel onafscheidelijk, gezworen vriendinnen. Robyn waakt over Whitney, ontpopt zich tot haar beschermengel. Want Whitney is bang om gepest te worden met haar talenten. Wanneer ze op haar zeventiende als fotomodel de cover van het razend populaire tienermagazine Seventeen siert, vertelt ze dat aan niemand. Robyn komt er pas achter wanneer ze posters van de cover in de kiosken op straat ziet hangen. Die gevoeligheid is een van de redenen waarom Whitney zich als zangeres zo goed in haar nummers kan inleven.

Whitney is negentien als ze met haar moeder een zangtour langs chique nachtclubs maakt. Daar ziet een medewerker van een platenmaatschappij haar optreden. Hij introduceert Whitney bij zijn baas, Clive Davis. We schrijven dan het jaar 1983. Davis is direct verkocht. Hij ziet in Whitney het ultieme talent. En een kneedbaar meisje. Iemand van wie hij een popidool kan maken, geaccepteerd door de massa. Whitney’s eerste (titelloze) album wordt door Davis met zorg samengesteld. Nummers die te ‘zwart’ klinken, keurt hij af. Commercieel gezien krijgt de platenbaas gelijk. De tweede single van het album (You give good love) is een hit. De derde (Saving all my love for you) staat binnen de kortste keren op 1 in de Amerikaanse Top-100. Een ster is geboren. Whitney’s debuutalbum verkoopt wereldwijd 25 miljoen exemplaren. In 1986 ontvangt ze haar eerste Grammy. Daarmee is het hek van de dam.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.