Vlootfeestjes in Dubai: 'Ze zitten ons hier op te geilen'

Dubai kennen we tegenwoordig vooral als een poenerig toevluchtsoord voor influencers, maffiakopstukken (hoi Ridouan!) en andere mensen die ons land willen ontvluchten (dag Gordon!), maar er was een tijd dat het emiraat alleen maar werd bezocht door matrozen van de Koninklijke Marine die zich verveelden in de Perzische Golf. Zo ook in 1990, vlak voor de Golfoorlog, toen drie Nederlandse marineschepen daar voor anker lagen als onderdeel van een internationale zeeblokkade van Irak. Het was geen geheim dat die matrozen wel van een feestje hielden en dat dat vaak werd gefaciliteerd door de Nederlandse Vereniging Dubai in samenwerking met de Koninklijke Marine, maar hoe het daar precies aan toeging, wilden we natuurlijk zelf aan den lijve ondervinden. Dus hup, erheen!

‘Met borsten als pudding, trillend en schuddend in iel glittertextiel, rekte Lydia de strakke Arabische grenzen van het betamelijke op’

We vielen meteen met de neus in de boter. Ene commandant Van Gurp, kapi-tein-ter-zee in die tijd, nam afscheid van zijn troepen en kreeg een opmerkelijk cadeau van ‘zijn’ jongens: een lapdance van de Rotterdamse buikdanseres Lydia. Die had ooit in Egypte een buikdanscursus gevolgd en was daarna uitgegroeid tot heupwiegende attractie en lokale beroemdheid onder de sjeiks van de Verenigde Arabische Emiraten. De hele top van de Nederlandse marine had zich verzameld rond het podium, waar Lydia haar faam meer dan waar maakte. Of zoals we destijds schreven: “Met borsten als pudding, trillend en schuddend in iel glittertextiel, rekte Lydia met Hollandse vrijmoedigheid de strakke Arabische grenzen van het betamelijke op.”

Leden van het Korps Mariniers, die anders dan de matrozen niet in witte uniformen maar in kaki verschenen (‘want wij zijn elite’), schudden hun hoofd. “Dit was toch die man die ons bezwoer dat wij ons hier netjes moesten gedragen?” zei marinier Ger. Even daarvoor had hij al zijn vraagtekens gezet bij het feit dat niemand minder dan LUV, misschien wel de populairste meidengroep van dat moment, meerdere malen naar de Golf werd gestuurd ‘om de jongens een hart onder de riem te steken’. Ger: “Dit is helemaal niet goed voor ons. Ze zitten ons hier op te geilen met zo’n meidengroep, het lijkt wel alsof ze ons naar de hoeren willen hebben.”

Vlootfeestjes, zo werden ze genoemd.

Leuk voor de matrozen, maar een doorn in het oog van het Korps. “Als je in Nederland woont, ga je niet naar dit soort feesten,” verontschuldigde een matroos zich. “Maar hier in Dubai is niet veel anders te doen, dus dan ga je maar.” Ger voelde de bui al hangen: “Op een vlootfeest gaan er gegarandeerd een paar matrozenbroeken naar beneden.” Hij had het nog niet gezegd of een paar matrozen stelden zich op waarna zij op commando inderdaad hun billen lieten zien. Vloothumor heette dat, want de boog kon niet altijd gespannen staan. En vijf maanden op zee met alleen maar mannen aan boord en met een oorlog op komst was niet altijd een pretje, dus het was hen vergeven. Of de meiden van LUV er ook zonder kleerstukken vanaf kwamen, durven we met terugwerkende kracht niet te zeggen.