Een miljoen voor Tanja Groen

Het dossier Tanja Groen is misschien wel een van de bekendste vermissingszaken van Nederland. De studente verdween in de zomer van 1993, tijdens een nachtelijk fietstochtje van een studentensociëteit in Maastricht naar haar kamer in Gronsveld. Sindsdien zijn er talloze artikelen over de zaak geschreven en er zijn maar weinig mensen het portret van Tanja niet kennen. Ook Peter R. de Vries besteedde volop aandacht aan het mysterie. Hij stond jarenlang in nauw contact met Tanja’s ouders en stond hen bij als er nieuws leek te zijn in het onderzoek. Maar tot een doorbraak kwam het nooit, al leek het er een paar keer wel op. Bijvoorbeeld toen naar aanleiding van een ‘veelbelovende tip’ een graf werd geopend in Maastricht, waar het lichaam van Tanja zou zijn bijgelegd. Maar het draaide op een teleurstelling uit. Voor de zoveelste keer.

De Vries vond dat verschrikkelijk. Ook omdat hij het leed, de wanhoop en de teleurstelling bij Tanja’s ouders Corrie en Adrie Groen van dichtbij meemaakte. Het vrat aan hem. Bij een van onze laatste ontmoetingen vertrouwde De Vries me toe met ‘iets groots’ bezig te zijn. Hij wilde alles in het werk stellen om de zaak alsnog opgelost te zien worden. Een ultieme poging, gegoten in een speciale nog op te richten stichting die een substantiële beloning zou uitloven. “Die beloningen van justitie zijn natuurlijk een lachertje,” meesmuilde De Vries, “ik heb het over minimaal een miljoen.”

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Dit kon weleens de stimulans zijn om mensen aan het spreken te krijgen. Een vriend van de dader, een ex-partner, een medegedetineerde, een familielid

Die stichting kwam er, maar door zijn dood in de zomer van 2021 heeft de misdaadverslaggever niet lang ‘aan de boom kunnen schudden’, zoals De Vries het werken aan oude onopgeloste zaken noemde. Inmiddels heeft zijn dochter Kelly het werk overgenomen. De door De Vries gedoopte Stichting De Gouden Tip heet nu de Peter R. de Vries Foundation, maar aan de doelstelling is niets veranderd: “Het via crowdfunding gelden op te halen, die aangewend zullen worden als beloning voor de gouden tip in geruchtmakende cold cases en/of onopgeloste misdrijven.” De eerste zaak was dus die rond Tanja Groen. En de beloning naar Nederlandse begrippen ongekend: 1 miljoen euro.

Niemand sprak het met zoveel woorden uit, maar dit kon wel eens dé stimulans zijn om mensen aan het spreken te krijgen. Een vriend van de dader, een ex-partner, een medegedetineerde, een familielid. Een miljoen, voor één verlossend mailtje of telefoontje. Er kwamen volop tips binnen, duizenden. Van paragnosten, meedenkers, amateurspeurders en goudzoekers. Al die informatie werd door de Foundation en de politie Limburg uitgezocht. De échte tip zat er niet bij, waardoor de sluitingstermijn nog wat werd opgerekt. Maar ook dat leidde niet tot een doorbraak waarop het miljoen werd vrijgegeven voor andere zaken. “Maar we geven niet op,” zo benadrukte Kelly de Vries op haar site, “en ik hoop dat jij uiteindelijk besluit om toch te vertellen waar wij Tanja kunnen vinden.”

Het harde gegeven dat zelfs een beloning van een miljoen niemand over de streep heeft kunnen trekken is niet alleen teleurstellend, maar het roept ook vragen op. Weet alleen de dader wat er is gebeurd omdat hij nooit iemand in vertrouwen heeft genomen? Leeft de dader überhaupt nog? Is er eigenlijk wel sprake van een dader en kan er ook nog iets heel anders zijn gebeurd? Eigenlijk is de zaak er alleen maar nog raadselachtiger op geworden. Het is natuurlijk jammer dat de Foundation deze eerste zaak niet met een succes heeft kunnen afsluiten, maar dat doet niets af aan de ambities van Kelly en haar team. Haar vader en naamgever van de foundation zei het zo: “Zonder strijd geen overwinning.”