/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2023%2F01%2Fwri2CHSpVdoIe91672913637.png "Trucker")
Gespannen zijn voor een rechtszaak is niets bijzonders, maar Danny* geeft er een geheel nieuwe dimensie aan. Wie niet beter wist zou denken dat de 28-jarige vrachtwagenchauffeur op een trilplaat zat. Alles aan hem staat strak van de zenuwen. Van de Air Max’jes onder zijn stoel tot de handen waarmee hij probeert om de paperassen te ordenen die voor hem op tafel liggen. Ook zijn stembanden staan op scherp, getuige het schokkerige ‘goe-de-mor-gen’ waarmee hij nauwelijks verstaanbaar de rechtbank begroet. Zelfs ademen gaat met horten en stoten.
“Gaat het?” informeert de rechter. “Wilt u misschien een glaasje water?”
Danny knikt, al kan het ook deel uitmaken van zijn getril. Helpen doet het helaas niet. Wanneer hij het plastic bekertje met beide handen naar zijn mond probeert te brengen, klotst er een flinke scheut water over de rand. Onverrichter zake zet hij het bekertje voor zich op tafel.
“Waar bent u zo bang voor?” is de rechter benieuwd.
“Ge...woon,” stamelt Danny. “Mijn... huis.... mijn... baan... mijn.... alles.”
Begin oktober, om half negen ’s avonds, trekt Danny de aandacht van surveillerende agenten. Zijn rijgedrag is dusdanig opvallend dat ze besluiten de zwarte Audi A3 aan de kant te zetten. Wanneer Danny zijn raam laat zakken, valt het oog van de agenten gelijk op het geopende blikje bier dat binnen handbereik staat. De blaastest die volgt valt negatief uit, maar omdat het politiesysteem aangeeft dat Danny in het verleden meerdere keren onder invloed van drugs achter het stuur zat, wordt daarnaast ook een speekseltest uitgevoerd. Dat is althans de bedoeling. Kort nadat Danny op verzoek van de agenten is uitgestapt, gaat hij er als een haas vandoor.
“Had u drugs gebruikt?” vraagt de rechter.
Driftig schudt Danny zijn hoofd.
“Waarom rende u dan weg?”
“Ge...woon. Een...schrik... re...ac...tie,” duwt Danny de klanken één voor één zijn keel uit.
Wanneer de politie zijn achtergelaten auto doorzoekt, vinden zij een zwart 9 millimeter pistool, 1600 euro in cash en een flinke verzameling gele en blauw-witte pillen, waarvan later blijkt dat het 3-MMC en MDMA betreft. Een combinatie die luid en duidelijk het woord ‘dealer’ spelt.
Net als bij zijn verhoor op het politiebureau ontkent Danny ook vandaag dat hij ook maar iets met de gevonden spullen te maken heeft. Hij wist niet eens dat ze in zijn auto rondslingerden, beweert hij. Hij had de Audi net een paar weken, vertelt hij terwijl hij er een paar tranen uitperst. Waarschijnlijk was ‘al die troep’ van de vorige eigenaar. Ondanks de tranen is het een verhaal dat er bij de officier van justitie maar moeilijk in gaat. Het pistool werd in het grote vak gevonden aan de achterkant van de bestuurdersstoel. Bepaald geen ingenieuze verstopplaats. Het geld en de pillen zaten in een jas die nota bene open en bloot op de achterbank lag.
‘Dus u koopt een auto, u rijdt er al weken mee rond, en al die tijd merkt u niet op dat er een vreemde jas op de achterbank ligt?’
“Was dat uw jas?” vraagt de rechter.
Opnieuw schudt Danny zijn hoofd. “Ik... heb... die... jas... nog... nooit... ge...zien,” beweert hij.
Nu wordt het de rechter ook te gortig.
“Dus u koopt een auto, u rijdt er al weken mee rond, en al die tijd merkt u niet op dat er een vreemde jas op de achterbank ligt?”
Danny knikt en trekt zijn schouders op. Alsof hij zeggen wil: schiet mij maar lek.
Voor het bezit van het pistool en 7,7 gram MDMA, wat een harddrug is, eist de officier van justitie een onvoorwaardelijke werkstraf van 140 uur. Hoewel alles wijst op dealen, ontbreekt daarvoor het harde bewijs, anders had hij zeker een celstraf geëist, voegt hij daar nog dreigend aan toe. Maar ook een werkstraf van 140 uur blijft de nog altijd trillende trucker bespaard. Net als Danny’s advocaat is het ook de rechter opgevallen dat het politieonderzoek naar het gevonden pistool wel erg summier is geweest. Te summier. Dat het een wapen betreft uit categorie III van de Wet Wapens en Munitie, waar de officier in zijn eis vanuit gaat, staat voor de rechter allerminst vast. Wat voor wapen het dan wel was is onbekend. Hoewel hij de bevindingen van die avond ‘uiterst zorgelijk’ vindt, spreekt de rechter Danny daarom vrij voor het verboden wapenbezit, net als voor het bezit van de 3-MMC-pillen. Die vallen volgens de Opiumwet namelijk onder softdrugs. Het enige strafbare feit dat de rechter wel bewezen acht is het bezit van de MDMA-pillen. Goed voor een werkstraf van slechts 50 uur.
* Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.
- Petra Urban