Bij de politierechter: 'Erger dan Poetin'

Laurens* (55) werkt als makelaar in het Gooi en draagt het bijpassende uniform: een getailleerd colbertje, een overhemd dat door een beginnend Chardonnay-buikje flink op spanning staat, suède loafers met gesp en een lederen, ogenschijnlijk lege aktetas. Dat alles omringd door een royale wolk eau de toilet. Achter hem in de zaal schuifelt zijn bejaarde moeder, een goed verzorgde, breekbare dame, naar een stoel naar keuze.

“Zit je goed, mam?” werpt Laurens een blik over zijn schouder. Ze knikt.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

“Ik zal u maar gelijk zeggen hoe ik hier over denk,” wendt Laurens zich tot de rechter. “Ik ben niet degene die hier vandaag hoort te zitten.”

“Wie zou hier volgens u dan wel moeten zitten?” vraagt de rechter.

“Mijn zwager natuurlijk.”

“En uw zwager is de heer Wagner?”

“Jammer genoeg wel, ja,” bevestigt Laurens.

Met zijn Duitse zwager heeft hij het nooit goed kunnen vinden, maar hun relatie kende een dieptepunt toen Laurens ’signalen’ bereikten die erop wezen dat zijn nichtje, de dochter van zijn zus, seksueel werd misbruikt door hem. Zijn zwager ontkende stellig, maar Laurens geloofde hem niet. Bij verschillende instanties trok hij aan de bel. Meermaals werd geprobeerd zijn vermoedens te verifiëren, maar voor seksueel misbruik werd geen bewijs gevonden. Goed nieuws, zou een ander wellicht denken, maar Laurens was allesbehalve gerustgesteld. Hij bleef zijn zwager ermee confronteren, net zo lang totdat die uiteindelijk aangifte deed van belediging en laster. Overigens hield Laurens het nog opvallend netjes. Een ander zou al snel met termen als ‘pedo’ en ‘kinderverkrachter’ smijten, maar hij niet.

“Bij zijn huis zou u onder andere hebben geroepen: Doe die deur open, jij vieze vuile zedendelinquent. En bij de scouting: Ik moet even bij die zedendelinquent zijn. Klopt dat? Heeft u dat gezegd?”

Laurens schudt zijn blakende hoofd.

“Met alle respect mevrouw de rechter, maar die man spoort niet. Het is een fantast en een narcist.”

“Er zijn wel camerabeelden van,” zegt de rechter.

“Die zijn gemanipuleerd,” zegt Laurens. “Die man manipuleert alles en iedereen.”

Een paar tellen kijkt de rechter hem onderzoekend aan. Dan verdiept zij zich weer in het digitale dossier op haar scherm.

“U werkt in het vastgoed. Kunt u daar van rondkomen?” vraagt ze zonder op te kijken.

“NEE!” klinkt het vanuit de zaal.

Laurens beledigde zijn zwager opvallend netjes: ‘Doe die deur open, jij vieze vuile zedendelinquent’

“Nou mam, doe even normaal,” lacht Laurens schamper om zijn moeders spontane bijdrage. Zelf heeft de 80-jarige dame er zichtbaar de grootste lol om. Maar het lachen vergaat haar snel wanneer de rechter moeder en zoon verzoekt van stoel te ruilen. De oude vrouw is hier namelijk niet alleen om haar zoon te ondersteunen, zelf zou ze haar schoonzoon ook meermalen hebben uitgemaakt voor ‘zedendelinquent’. Ook daar zijn camerabeelden van.

“Ik heb zoiets nooit gezegd,” roept ze waarna de oude vrouw vrijwel onmiddellijk in snikken uitbarst. “Ik hou helemaal niet van al die vieze woorden. Maar gelooft u mij, het is een verschrikkelijke man. Kent u Poetin? Hij is erger. Hij jokt alles bij elkaar. U moest eens weten wat hij allemaal tegen mij zegt. Dat ik borderline heb... Dat ik snel moet gaan hemelen... Eerst heeft hij mij mijn dochter afgepakt, daarna mijn kleindochter. Hij heeft hen volledig in zijn macht. Vorig jaar mocht ik nog net een verjaardagscadeautje voor mijn kleindochter aan de voordeur hangen, en haar door de intercom een fijne verjaardag wensen... Mijn sinterklaascadeautje heeft hij in de prullenbak gegooid, zei hij. Het arme kind... Het is allemaal zo gemeen. We hebben hier zoveel verdriet van, mevrouw.

Zóveel verdriet... Maar die vieze dingen heb ik echt niet gezegd. Echt niet. Ik ben mijn hele leven lang alleen maar goed geweest voor iedereen. U móet mij geloven...”

“Uw familieverhoudingen staan duidelijk op scherp,” concludeert de rechter terwijl de oude vrouw tegenover haar de tranen van haar wangen veegt. “Dat is heel verdrietig, maar dat kunnen we hier helaas niet voor u veranderen.” Moeder en zoon worden beiden schuldig bevonden aan belediging, maar gelet op haar hoge leeftijd legt de rechter de moeder geen straf op. Voor Laurens blijft het voorlopig bij een voorwaardelijke boete. Mocht hij zijn zwager nog eens lastigvallen met zijn beschuldigingen dan zal hij 300 euro moeten betalen.