Misdaadcolumn: 'Juicekanaal of schandpaal?'

René van der Gijp sprak onlangs in Vandaag Inside wijze woorden. “Het maakt me geen ene reet uit wat ze over me schrijven, echt niet. Ze gaan hun gang maar. Het maakt me geen flikker uit, dat meen ik echt.” Zo, het is maar dat de juicekanalen het weten. Aan Gijp is dus geen lol te beleven, hij heeft zich onkwetsbaar gemaakt. Dat kunnen veel andere BN’s met al hun geheimpjes en belangen niet zeggen, die zijn het laatste jaar aangeschoten wild. Of vogelvrij zo u wilt. Danny de Munk, Charly Luske, Rachel Hazes, Maan, Samantha Steenwijk; niemand ontsnapt nog aan het anonieme informantennetwerk van de juicekanalen. Yvonne Coldeweijer noemt ze steevast haar ‘spionnenleger’, maar eigenlijk is verradersclub een betere naam.

Het is moeilijk om nog sympathie op te brengen voor de scoops van de bekende juicekanalen. Tenzij misschien een BN’er met pedofiele neigingen of losse handjes wordt ontmaskerd, maar doorgaans worden we afgescheept met klein bier, om maar even in de wereld van dranken te blijven.

Neem zo’n Charly Luske, de man van Tanja Jess. Gaat vreemd, lezen we dan. Stuurt blijkbaar pikante appjes naar een minnares, stelt voor om voor haar een Uber naar een hotelkamer te regelen en geeft details prijs over zijn bedprestaties. De bron? De jongedame zelf. Schokkend verhaal voor Charly’s vrouw, een drama voor de kinderen. Maar dat gaat verder dus helemaal niemand wat aan. Er is niemand verkracht, niemand gestalkt, niemand tegen haar wil een bezemkast in getrokken. Het is een huwelijkscrisis waar twee volwassen mensen zelf uit moeten komen, niet meer en niet minder. Maar dat maakt de juicekanalen dus niets uit. Iedere misstap in het privédomein van BN’ers is nieuws. Sinds kort kan ook Danny de Munk erover meepraten. Na de onthulling van een of andere voormalige musicalmedewerkster over Danny’s vermeende seksuele escapades liggen zijn gezinsleven en carrière aan gruzelementen. Of de aantijgingen waar zijn? Ach, dat zien we later wel. Eerst deze ‘scoop’ tot de laatste druppel uitmelken.

Die informanten, wat zijn dat voor mensen? Hebben ze het idee dat ze de maatschappij dienen? Geeft het glans aan een verder kleurloos bestaan?

Op deze pagina gaat het meestal over harde misdaad. Dat is de wereld van de juicekanalen natuurlijk niet, maar vrouwe Justitia is in de huidige shame-en-blame-cultuur nooit ver weg. Kijk maar naar de talloze dossiers over in opspraak geraakte BN’ers, die al maanden wachten op de gang naar de rechter. En het kan niet anders of ook de juicekanalen zelf krijgen in de toekomst regelmatig met justitie te maken, als slachtoffers aangifte doen van smaad of laster of een kort geding beginnen. Verbazingwekkend eigenlijk dat dit niet al vaker gebeurt. Bijna was het raak toen John de Mol onlangs met zijn advocatenleger Roddelpraat-presentator Jan Roos dreigde te verpulveren toen deze had beweerd ‘zeker te weten’ dat De Mol in de mishandelingszaak van zoon Johnny getuigen had afgekocht. Zo ‘zeker’ was Roos blijkbaar niet van zijn zaak, want hij wist niet hoe snel hij zijn keutel in moest trekken.

Juicekanalen danken hun bestaansrecht aan informanten. Wat zijn dat voor mensen? Hebben ze het idee dat ze de maatschappij dienen met hun achterbakse tips? Geeft het glans aan een verder kleurloos bestaan? Is dit dé manier om uit afgunst af te rekenen met succesvolle en, toegegeven, soms bloedirritante artiesten? Iemand zonder oordeel van een rechter de vernieling in helpen was nog nooit zo eenvoudig en effectief. Maar zelf zou ik er kotsmisselijk van worden. De verradersrol moet je maar liggen. Iemand verlinken is namelijk nooit sympathiek, ook niet als het zogenaamd een goede zaak dient. Voorlopig varen de roddelkanalen er wel bij. Maar die juice smaakt inmiddels als as in de mond.