Bij de politierechter: 'Ze werd ineens loco'

Daar gaan we weer... moeten de agenten die op de melding afgaan hebben gedacht. Het adres dat ze van de meldkamer door krijgen is dat van Tyrone* (48) en zijn vrouw, een echtpaar dat door allerhande verslavingen en andere problemen al jaren als overlastgevend te boek staat. Wanneer de agenten er in het holst van de maandagnacht arriveren, zien ze een verwarde vrouw midden op straat staan. Ze heeft een angstige blik in haar ogen en schreeuwt de longen uit haar lijf. Via de gang, waar een puntig mes onheilspellend op de grond ligt, bereiken de agenten de woonkamer. Daar treffen ze een ravage aan. Een stoel ligt ondersteboven op de grond. Naast de asbak en de televisie. Op de bank zit Tyrone. De nagels van zijn vrouw hebben een paar rode strepen getrokken over zijn glanzend kale schedel. Uit een van de schrammen sijpelt bloed.

“Wat was daar nou precies aan de hand?” vraagt de rechter.

“Niet zoveel,” lacht Tyrone. “We zaten gewoon te roken en te drinken. Toen werd ze een beetje gek in haar hoofd.”

“U moet erom lachen?” vraagt de rechter.

“Nou, eh... nee,” zegt Tyrone terwijl hij zijn gezicht weer in de plooi dwingt.

“Waar ging de ruzie nou precies over?”

“Geen idee,” zegt Tyrone. “Ze werd ineens loco. Dat heeft ze vaker. Dan slaat ze met haar vuist ineens een gat in de muur of zo. Nu kerfde ze met een mes een kruis in haar buik. Daarna smeet ze de televisie door de kamer. Toen ik haar wilde kalmeren, vloog ze me aan. Slaan, schoppen, krabben. Gewoon helemaal loco.”

Het woord loco komt in het pro-ces-verbaal van bevindingen dat de politie later die nacht opstelt niet voor. Op hen maakt de vrouw vooral een erg bange indruk. Bovendien draagt ze de sporen van een fikse mishandeling. Ze heeft verschillende blauwe en beurse plekken op haar armen en een gekneusde pols, elleboog en schouder. Volgens de vrouw is ze door Tyrone niet alleen geschopt en geslagen, maar bedreigde hij haar ook met een mes. Ook zou hij geroepen hebben: “Ik ben niet bang om vast te zitten. Ik heb al mensen doodgemaakt. Ik doe dat zo weer. Ik ga gewoon voor jou de bak in.” Terwijl de rechter het opleest, schiet Tyrone opnieuw in de lach.

‘Toen ik haar wilde kalmeren, vloog ze me aan. Slaan, schoppen, krabben. Gewoon helemaal loco’

“Ik heb niemand doodgemaakt, mevrouw. Nooit. Waarom zou ik zoiets roepen?”

“En waar kwam ineens dat mes vandaan?” vraagt de rechter.

“Dat mes lag al de hele avond op tafel. Het is haar eigen mes. Ze gebruikt het om haar crackpijp mee schoon te maken. Ik heb het met geen vinger aangeraakt.”

“Uw vrouw zegt dat ze dat mes nog nooit had gezien,” weet de rechter.

Tyrone haalt zijn schouders op.

“Dat is het probleem, mevrouw. Mijn vrouw zegt zoveel. Maar ik ben degene die elke keer wordt opgepakt.”

Na het nachtelijke incident zat hij 103 dagen in voorarrest. Dat is precies de straf die de rechter hem vandaag oplegt. Op de verbale bedreiging na, acht ze alles bewezen. De mishandeling én de bedreiging met het mes.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.