Sportcolumn: 'Wereldkampioen door SP-AR-TA!'

Micha Jacobs

Vergeet even die hele Olympische Spelen: volgend jaar worden we dus wereldkampioen, alvast gefeliciteerd! Maar écht: Louis van Gaal is weer terug, hoe kan het nu nog misgaan?

Nog geen jaar geleden (!) liet bondscoach Ronald Koeman Oranje in de steek voor Barcelona, met gevolgen die we in de afgelopen maanden op pijnlijke wijze hebben gevoeld. Toen Louis van Gaal vorige week werd aangesteld als opvolger van Frank de Boer, die op zijn beurt weer Koeman opvolgde, vroeg ik mij alleen maar af: had de KNVB De Boer niet kunnen overslaan en Van Gaal meteen kunnen aanstellen?

Het antwoord lijkt mij duidelijk: nee.

Als Van Gaal vorig jaar ja had gezegd, was hij met Oranje naar het EK gegaan, hoeveel diversiteitscommissies er ook in het leven werden geroepen en hoezeer bepalende spelers als Virgil van Dijk, Georginio Wijnaldum en Memphis Depay al dan niet aandrongen op een bondscoach met een niet-witte achtergrond. Maar hij zei geen ja. Hij wilde gewoon niet.

Van Gaal heeft niks met zo’n EK’tje.

Hij wil nog maar één ding en dat is met Oranje wereldkampioen worden.

Al moet hij doorgaan tot het WK van 2042, alleen dát telt nog voor hem, en niks anders. Ga maar na hoe zijn termijnen als bondscoach eruitzagen: dat waren geen EK-cycli, dat waren allemaal termijnen vóór en tijdens wereldkampioenschappen. Voor een EK komt hij zijn bed niet uit. Tijdens zijn eerste termijn als bondscoach wist hij zich niet voor het WK van 2002 te kwalificeren, tijdens zijn tweede termijn haalde hij op het WK van 2014 de halve finale en werd hij derde; nu, tijdens zijn derde termijn, moet het dan eindelijk gaan gebeuren, volgend jaar in Qatar.

In een van de weinige appgroepjes waar ik actief aan deelneem – dood aan alle appgroepjes, maar dat geheel terzijde –kwam een elftalfoto van Sparta voorbij, genomen in de zomer van 1985. Dat gebutste hoofd van Van Gaal herkende je toen al uit duizenden, dat van Henk Fraser die twee plaatsen naast Van Gaal stond iets minder, net als dat van Danny Blind, die met zijn dunne krulletjes en vlassig snorretje linksonder op de foto zat. Van Gaal en zijn huidige twee assistenten in één elftal: een foto voor de eeuwigheid, want daar, in Spangen in de zomer van 1985, ligt de basis voor onze eerste wereldtitel. Geen idee wat jij destijds aan het doen was, maar het kan niet belangrijker zijn dan dat, of wel soms?

Mario Wisse

De man met die dunne krulletjes en dat vlassige snorretje was de held van het Zeeuwse dorp waar ik als kind op voetbal zat. Niet voor niks: hij kwam er vandaan. Eén keer per jaar stapte hij in zijn Robey-trainingspak het veld van de plaatselijke amateurclub (RCS) op om de pupillen een traininkje te geven. Kregen we na afloop allemaal een foto met handtekening van die krulletjes en dat snorretje boven dat beroemde rood-witte shirt met de naam van shirtsponsor Efteling erop. Die moet nog ergens op zolder in een halfvergane schoenendoos zitten.

Je weet vast dat Sparta niet alleen hofleverancier van Oranje is wat de coaches betreft. Met Georginio Wijnaldum als belangrijke speler (en wellicht aanvoerder) staat er ook op het veld iemand die de tekst Bij neerlaag of victorie, bij voor- of tegenspoed, roodwit gaat nooit verloren (fragment uit de Sparta-Mars) probleemloos en op Chiellini-achtige wijze kan meebrullen. En laten we Denzel Dumfries, de beste Oranje-speler van het afgelopen EK niet vergeten. Die werd als 18-jarige door Sparta bij Barendrecht opgepikt.

En dan zijn ook Memphis en Marten de Roon nog voormalige Spartanen. Het zou mij niets verbazen als er op de topclubs na geen club in Nederland is die zó’n belangrijke bijdrage aan het succes van het Nederlandse voetbal levert als Sparta. Ga maar na: ook Ed de Goeij, Adri van Tiggelen, René van der Gijp, Kevin Strootman, Anwar El-Ghazi, Winston Bogarde en Glenn Helder werden gedeeltelijk of helemaal opgeleid door Sparta. Niet allemaal wereldtoppers, maar je kunt er een leuk ploegie van maken.

Die kwalificatie voor Qatar wordt ondanks die sterke link met opleidingsinstituut Sparta helemaal geen makkie, trouwens. In de eerste WK-kwalificatie-wedstrijd tegen Turkije faalden we keihard; inderdaad, tegen het zwakst presterende land op het afgelopen EK. Letland en vooral Gibraltar (waar volgens mij meer apen dan mensen wonen) zijn misschien makkelijk te verslaan, maar Montenegro en Noorwegen verkopen hun huid vast duur. En dan moeten we dus ook nog een keer thuis tegen de Turken. Stel je voor dat Van Gaal zich net als toen voor het WK in Japan en Zuid-Korea helemaal niet kwalificeert!

Nou ja, komen ze ook wel weer overheen. Want met name de oranje Spartanen weten: Bij neerlaag of victorie / Bij voorof tegenspoed / Rood-wit gaat nooit verloren / En jaren nog hierna / Zullen wij laten horen: SP-AR-TA. Zullen wij laten horen: SP-AR-TA.