Bij de politierechter: 'Gewoon een beetje dreigen'

Als je een vrouw bent dan kom je nu naar beneden! Ik ga deze stok op je slopen! Ik ga je in stukjes hakken!”

“Tja, in het Nederlands klinkt het meteen zo heftig,” zegt Idris* (26) nadat de officier het dreigement heeft herhaald dat hij eerder dit jaar in het Marokkaans, al dan niet met een stofzuigerslang in zijn handen, naar het hoofd van zijn zus zou hebben geslingerd.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

“Maar zoiets zou ik natuurlijk nooit echt doen. Dat is gewoon broer en zus-taal. Een beetje bekvechten, meer niet.”

“U roept vaker dat soort dingen tegen uw zus?” vraagt de rechter.

“Soms. En zij tegen mij. U moest eens weten wat ik allemaal naar mijn hoofd krijg.”

Idris kan het op z’n zachtst gezegd niet zo goed vinden met zijn zus. Dit keer was hij beneden in de woonkamer muziek aan het draaien, terwijl zij boven op haar kamer zat. Hun ouders waren niet thuis. Zijn zus had al een paar keer, op steeds onvriendelijker toon, naar beneden geroepen met de vraag of het misschien wat zachter kon met die muziek, en dat begon Idris behoorlijk te irriteren.

“Ik moest mijn frustratie kwijt.

Ik wilde gewoon even duidelijk maken dat ze de rest van de dag beter op haar kamer kon blijven. Dat ik haar niet meer hoefde te zien. Gewoon een beetje dreigen, meer niet.”

Enkele weken eerder bedreigde hij zijn zus met een vork.

“Dat was tijdens het avondeten,” herinnert Idris zich. “Ik was in gesprek met mijn moeder, maar mijn zus viel me steeds in de rede. Dat vond ik nogal respectloos.”

“En toen dreigde u haar met een vork te prikken?”

“Gewoon om haar te laten zien dat ik het zat was,” zegt Idris.

“Uiteindelijk stak ik hem gewoon in de tafel.”

Dit keer gebruikte hij een ander huishoudelijk voorwerp om zijn dreigement bij te zetten: het metalen deel van een stofzuigerslang. Althans, dat zegt zijn zus. Idris ontkent dat. Wel had hij op het moment dat de politie arriveerde een mes op zak.

“Dat mes had er helemaal niets mee te maken,” zegt Idris. “Dat was gewoon een keukenmes dat ik had gepakt om een nieuw telefoonhoesje mee uit de plastic verpakking te halen.”

“Gewoon broer en zus-taal, gewoon een beetje dreigen, gewoon een keukenmes...” somt de officier van justitie op.

“Meneer vindt het allemaal heel gewoon, maar juridisch gezien is dit niets minder dan een strafbare bedreiging. In de huiselijke sfeer, wat het nog iets erger maakt.” Hij eist een celstraf van vier weken, geheel voorwaardelijk.

Idris’ advocaat begrijpt daar niets van. “Kom op zeg, ik heb zelf drie jongens thuis. Die roepen ook weleens dingen naar elkaar waarvan ik denk, nou jongens, dat kan wel even iets minder, maar het gaat natuurlijk veel te ver om dat als een strafbare bedreiging te kwalificeren. Dan zou het einde zoek zijn.”

De rechter lijkt die mening te delen. Bovendien is er veel onduidelijk. Wat heeft Idris precies in het Marokkaans geroepen? Had hij nou wel of niet die stofzuigerslang vast? En hoe zat het met dat mes? Hoewel de rechter de manier waarop Idris met zijn zus omgaat ‘zonder meer zorgelijk’ vindt, kan hij niet anders dan hem vrijspreken.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacyredenen gefingeerd.