In tijden van nood geeft Den Haag niet thuis

Met prachtige verhalen willen politici ons doen geloven dat zij altijd voor de burger klaarstaan. Maar hoe zit dat als iemand individueel steun zoekt bij de volksvertegenwoordigers? Panorama-verslag-gever Peter Viering speelde de rol van een wanhopige Leidenaar en stuurde de kopstukken van de vijf grote partijen een brief die schreeuwde om snelle hulp. Het resultaat? Onthutsend!”

In 1994 was het vertrouwen in de politiek bij de redactie van Panorama ook al niet zo groot. Dat blijkt wel uit het intro van een opvallende test die we toen deden. Hoe reageren onze volksvertegenwoordigers op een noodroep van één van hun kiezers, van iemand die zij als volksvertegenwoordiger vertegenwoordigen? Nou, en dat verbaast ons niet, zeker na de afgelopen tijd vol achterkamertjespolitiek en het schandelijk behandelen van een grote groep Nederlanders door de overheid: politici vinden ‘het volk’ maar lastig. En ook toen was er maar één uitzondering en dat was ook toen een CDA’er...

“Hoeveel pech kan een mens aan? Zes jaar geleden lag geluk nog voor het opscheppen, nu is alles treurigmakend. Baan kwijt, vrouw kwijt, kind kwijt, woning kwijt, auto kwijt. Ik kruip in de huid van de niet-bestaande Leidenaar P. Frieling die na bovenstaand leed ook nog het slachtoffer wordt van criminaliteit en daarna zonder hulp niet meer verder kan. De noodkreet per brief gaat net voor Pasen de deur uit naar de lijsttrekkers van de grote partijen en andere prominenten. Hij eindigt met de dringende oproep me direct te bellen, want ik ben het leven moe. En dan maar afwachten. (...) De eerste reactie komt, de woensdag na Pasen, van CDA-lijsttrekker Elco Brinkman. De man die het meest van alle kopstukken onder vuur ligt ten gevolge van de almaar slechter wordende opiniepeilingen, stuurt Frieling op Tweede Paasdag (!) een handgeschreven brief.

Zeer geachte heer Frieling, Wat een droefenis moet u mij alles bijeen melden. Toen ik uw brief herlezen had, zag ik toch opeens de wil om wel opnieuw te beginnen. Immers, u schrijft ‘elk initiatief wordt door regeltjes of wat dies meer zij afgestraft’. Dat betekent gelukkig dat u initiatief toont en behoudt. Ik zou wel graag willen weten op welke ‘regeltjes’ u stuit, want het lijkt ook mij een ramp om ondanks uw goede wil niet verder te komen. Misschien kunt u mij er iets meer over laten weten opdat ik een aanknopingspunt kan vinden om na te gaan wat ik misschien zou kunnen doen. Intussen zal ik nadenken hoe ik u zou kunnen helpen, want het lijkt mij dat u er recht op heeft dat iemand een hand naar u uitsteekt.

Met vriendelijke groet, L.C. Brinkman

Ik ben oprecht verbaasd dat uitgerekend Brinkman tijd heeft gevonden Frieling te antwoorden. Zo snel, zo persoonlijk, dat belooft wat van die andere politici. Helaas is Brinkman niet de voorbode van al het goeds dat nog moet volgen.” Waarna vele politici volgen die ver, heel ver van de CDA-lijsttrekker afstaan, blijkt uit hun reactie. “Erica Terpstra (VVD) Het eerste wat ik u wil zeggen, is dit: Blijf van de drank af. Frits Bolkestein (VVD) Sorry, hij is op campagne. Hans van Mierlo (D66) Ik heb nu geen tijd. Ina Brouwer (GroenLinks) U had haar ook een fax moeten sturen. Riet Roosen-van Pelt (CDA) Je moet ook niet met een zwarte pen ondertekenen. Jeltje van Nieuwenhoven (PvdA) Kamerleden hebben ook recht op een vrije dag. Paul Rosenmöller (GroenLinks) De PTT gaat vaak slordig met post om. Wim Kok (PvdA) Zijn concept-antwoord zit al in de lijn.” Waaruit maar blijkt: ook toen al hoefde een burger in de knel niet op hulp uit Den Haag te rekenen.