Week van toen: 'Ketchup in je bloed'

In 2019 was de omzet van McDonald’s Nederland 896 miljoen euro en had het 247 vestigingen.

De hamburgergigant is dan ook al jaren het grootste horecabedrijf van ons land. In 1985 was de gele M ook al een grote speler op de markt. Bij Vermaat Bakkerijen in Haarlem bakten ze destijds de broodjes voor de McDonald’s in Nederland en België.

Per week verlieten een slordige 500.000 broodjes de fabriek, 25 miljoen per jaar. Ook toen was ‘de Mac’, veertien jaar nadat het eerste restaurant in Nederland geopend werd, al een zeer succesvol bedrijf en dat vond Panorama reuze interessant:

Het verhaal dat ze zouden beschikken over een eigen universiteit; het verhaal dat ze jongeren zouden uitbuiten en zouden pressen tot extreem lange werkdagen. En was het concern een jaar of vijf geleden ook al niet eens in opspraak gekomen doordat ze de hand lichtte met de CAO? En hoe zat het met de hamburgers, het handelsmerk van de McDonald’s-restaurants? Sommigen beweerden dat die niet te eten waren. Alle reden dus om handenwrijvend aan de slag te gaan.

Over vlees wordt tegenwoordig veel gediscussieerd en over het vlees van McDonald’s zowat nog een beetje meer.

Gezeur over het Mac-vlees blijkt echter van alle tijden. Ook in 1985, lezen we. Al trok Panorama al proefondervindelijk een andere conclusie dan de criticasters:

Over de hamburgers van McDonald’s doen de gekste verhalen de ronde. Ze zouden worden gemaakt van afvalvlees en een heleboel vet; ze zouden al uren van tevoren worden gebakken en daarna worden opgewarmd en in Arnhem deed het praatje de ronde dat ze worden klaargemaakt door mensen met wratten op hun vingers. “Onzin,” zegt Jaap Prent verontwaardigd. “Gewoon kwaadaardige onzin.” Prent is, met een fraai woord, de factory manager van Vleesmeester C.J. Kruyer B.V. Dat wil zeggen dat hij zorgt voor de dagelijkse leiding van de vleesfabriek waar McDonald’s haar hamburgers koopt. “Het vlees voor de hamburgers bestaat uit 100 procent rundvlees,” verzekert Prent, “en het vetgehalte is nooit meer dan 20 procent, meestal maar 19. Daar wordt niet mee gesjoemeld. Iedere vrijdag komt er 25 à30 ton vlees binnen. Rundvlees. Dat is 1200 ton op jaarbasis en daarvan hebben we voor McDonald’s vorig jaar 29 miljoen hamburgers gemaakt.” Hamburgers van topkwaliteit, daarover wil Jaap Prent geen misverstand laten bestaan. Langs de wee ruikende vlees- formaties in de fabrieksruimte, komen we in het lab. Daar wordt juist een hamburgertje getest. Vetgehalte: 19 procent. Jaap Prent gooit er een paar op de grillplaat. “Moet je proeven,” zegt hij, “en nou is deze niet eens gekruid of afgemaakt met een sausje en ui. Lekker toch?” Inderdaad. Heel lekker zelfs.

Nadat onze verslaggever alle facetten van het bedrijf heeft leren kennen, van hoog tot laag en terug, in de schoolbanken van het Nederlandse Hamburger College in Rotterdam en zelfs in die van The Hamburger University in Chicago heeft gezeten, is het tijd voor een conclusie:

Wat is het geheim van McDonald’s? vraag ik persvoorlichter Bob Keyzer maar op de man af. Hij hoeft er niet eens over na te denken – zijn antwoord komt direct. “Ons geheim was Ray Kroc,” zegt hij. “Hij overleed vorig jaar, maar hij liet ons een paar wijze woorden na. None of us is as good as all of us (niemand van ons is zo goed als wij allemaal samen) is daar één van. Verder is ons concern geen zaak van miljarden, maar een zaak van mensen. En tot slot is ieder McDonald’srestaurant een zaak waar je voor heel weinig geld drie dingen krijgt: kwaliteit, service en kraakhelderheid. Als dat je aanspreekt, ga je vanzelf van McDonald’s houden. Dan krijg je ketchup in je bloed.”