Column Vico Olling: 'Goede en slechte inbrekers'

Deze week had ik het voor het eerst. Dat je opstaat in de ochtend en het gevoel hebt dat het nog veel te vroeg is. Er komt amper een lichtstraaltje de slaapkamer binnen. Is het wel ochtend? Een blik op de wekker leert dat het allang tijd is om uit bed te gaan en dan dringt het langzaam door: de donkere dagen staan weer voor de deur.

Sommige mensen houden ervan, anderen vinden het helemaal niks als de herfst aanbreekt. Je hebt ze die lyrisch kunnen vertellen over de kleuren en de geuren van het bos en je hebt ze die in een depressie raken van vallende bladeren.

Een ex-inbreker vertelde mij eens dat de herfst de beste tijd is om je slag te slaan

Een ex-inbreker vertelde mij eens dat de herfst de beste tijd is om je slag te slaan. Het geluid van de wind of de vallende regen is de perfecte dekmantel voor kleine geluidjes van de inbreker als ie op een grindpad loopt of een raam wil ontzetten. Ik wierp tegen dat zijn schoenafdrukken door de regen wel op de vloer blijven staan, maar daar hield hij rekening mee: “De truc is om zeer gangbare schoenen te dragen zoals Converse All Stars of goedkope Nikes.” Hij vertelde me ook over de laatste trend in het inbrekersgilde: plastic zakjes om je schoenen heen doen. Van die beschermende zakjes die je ook veel ziet om de schoenen van de forensische rechercheurs als ze een plaats delict onderzoeken op sporen. Door die zakjes om te doen en die witte overalls te dragen hopen ze de sporen die zouden kunnen leiden naar de dader niet te vervuilen. De inbreker die met zijn tijd meegaat hoopt op deze manier dus juist géén sporen achter te laten.

Mijn gesprekspartner begon te oreren over dat er in zijn ogen goede en slechte inbrekers zijn. Goede inbrekers maken bijvoorbeeld geen onnodig geluid.

Daardoor kunnen bewoners wakker worden en staan ze zomaar ineens met een honkbalknuppel voor je neus.

Dan moet de inbreker geweld gebruiken om weg te kunnen komen en dat is niet goed. Volgens mijn gesprekspartner is het heel simpel: de beste inbrekers hoor je niet en zie je niet.

“Kan allemaal zo zijn, maar ik hou niet van inbrekers,” zei ik tegen hem. Ik vertelde dat er bij mij één keer is ingebroken. Toen zijn er dierbare spullen weggehaald en dat vond ik verschrikkelijk. Ik vind inbrekers ook zo min volk. Ergens binnentreden waar je eigenlijk niet mag komen en dan spullen meenemen die niet van jou zijn. Bah. Net parasieten. Daar kon mijn gesprekspartner zich wel in vinden. Hij was dan ook al jaren gestopt.