Bij de politierechter: 'Opa jat een airfryer'

Toen zijn uitkering per direct werd stopgezet, deed Winston het eerste dat in hem opkwam: hij liep een winkel in en jatte een airfryer.

Winston* is een kleine, vermoedelijk tengere man. Met zekerheid valt dat niet te zeggen, want de jas die hij draagt – en hardnekkig aanhoudt – is zoveel maten te groot voor hem dat hij er zo ongeveer in verdwijnt. Hoewel hij later dit jaar nog vijftig moet worden, mocht hij vlak voor de kerst al het blije nieuws vernemen dat hij voortaan als opa door het leven zou gaan. Het bericht viel zo ongeveer samen met het nieuws dat zijn uitkering met onmiddellijke ingang werd stopgezet in verband met een niet uitgevoerde werkstraf. Omdat Winston zich niet gemeld had bij de reclassering, en ook niet gereageerd had op herhaaldelijke pogingen om met hem in contact te komen, werd zijn werkstraf omgezet in een celstraf van 45 dagen. Totdat hij die had uitgezeten, hoefde hij geen cent meer te verwachten. In zijn hoofd sloegen de stoppen door. Net nu hij op het punt stond om met zijn eerste kleinkind de kerstdagen te vieren, iets waar hij al maanden naar uitkeek, moest opa de bak in. In paniek deed Winston het eerste dat in hem opkwam: hij liep een winkel in en jatte een airfryer.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

“Ik flipte gewoon, snap je?” zegt hij. “Maar u wist toch dat u nog een werkstraf open had staan?” vraagt de rechter.

“Ik wist van niets,” beweert Winston. “Ik wist van niets, weet je.”

“U had dat wel móeten weten,” merkt de rechter op. “Het is u meer dan eens medegedeeld.”

“Dat zal best,” pareert Winston, “maar ik had destijds wel meer aan mijn hoofd. Mijn kleinkind was op komst, mijn moeder was ziek en mijn hond was net overleden. Zo’n dode hond moet je niet onderschatten. Dat hakt er flink in, weet je.”

Winston heeft een roerig verleden vol drank en drugs. Een verleden dat grotendeels wordt weerspiegeld door zijn strafblad. Zijn eerste veroordeling voor winkeldiefstal stamt uit 1987 en sindsdien is het eigenlijk nooit opgehouden. Mocht de rechter hem vandaag schuldig achten aan de diefstal van een airfryer en een jas bij de Dirk, dan zal er een 51ste pagina aan zijn toch al indrukwekkende strafblad worden toegevoegd.

Maar als het aan Winston ligt zal het zover niet komen.

“Diefstal?!?” reageert hij als door een wesp gestoken. “Als ik iets wil stelen dan loop ik toch niet pontificaal met zo’n enorme doos in mijn handen langs de kassa?”

“Dat is wel wat u deed,” stelt de rechter droog vast. “Zonder te betalen.”

“Omdat ik nog sigaretten moest hebben. Ik wilde bij de sigarettenbalie alles afrekenen, maar die kans heb ik nooit gekregen,” zegt Winston.

“De jas had u over uw eigen jas aangetrokken. Dat duidt er niet bepaald op dat u van plan was hem netjes af te rekenen,” vindt de rechter.

“Die was ik vergeten uit te trekken.” Het verhaal van Winston is op veel fronten onlogisch. Nog afgezien van de vraag waarom iemand, uitgerekend op de dag dat zijn uitkering wordt stopgezet, een airfryer en een nieuwe jas gaat kopen. Ook Winston zelf lijkt door de uitspraak van de rechter nauwelijks verrast. Opa zal dit keer drie weken moeten brommen.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.