De slag om Katwijk (amateurs!)

Ha die Jacobs!

In Argentinië heb je River Plate-Boca Juniors, in Schotland Rangers-Celtic, in Italië Internazionale-AC Milan, maar ook Nederland heeft dit seizoen eindelijk weer zijn eigen stads... herstel, dorpsderby: vv Katwijk tegen Quick Boys.

Je zou om die vergelijking kunnen lachen, maar dan heb je duidelijk iets gemist de voorbije weken. In Katwijk nemen ze hun derby’s bloedserieus. Aanstaande zaterdag, wanneer de amateurclubs in de Tweede Divisie voor het eerst sinds 2015 weer tegenover elkaar staan, houdt het vissersdorp haar adem in. Niet in de laatste plaats de burgemeester, die de aftrap van de risicowedstrijd om veiligheidsredenen al verplaatste van half vier naar half één. Voor de uitsupporters van Quick Boys – er zijn er 1370 ‘welkom’ – geldt bovendien een verplichte combiregeling: wat wil zeggen dat ze niet te voet of per fiets mogen komen, wat in een dorp voor de hand zou liggen, maar verplicht zijn om zich per bus van en naar het vijandelijke sportcomplex De Krom van vv Katwijk te laten vervoeren. Een afstand van 3,9 kilometer. Een ritje van zeven minuten. Een flinke wreeftrap.

En het wordt nog mooier. Geloof het of niet, maar de loting van de KNVB-beker bepaalde dat de twee aartsrivalen drie dagen later, op dinsdagavond 24 september, als de kruitdampen nog maar nauwelijks zijn opgetrokken, en de wonden nog allesbehalve geheeld, wéér tegenover elkaar staan, maar dan op sportpark Nieuw Zuid van Quick Boys. Ook voor de vv Katwijk-supporters geldt dan de verplichte combiregeling. Ik ben benieuwd wat er straks nog over is van die twee sportcomplexen. Of beter gezegd: van heel Katwijk.

En mocht je nou denken; dank je de koekoek, daar waag ik mijn vege lijf niet aan, laat mij maar lekker sfeer snuiven in een Katwijkse kroeg, dan heb ik slecht nieuws voor je: op beide speeldagen is de hele Katwijkse horeca op last van de burgemeester drooggelegd. Met een beetje pech is zelfs de viskraam dicht. Of afgefikt.

De voorzitters van beide clubs hebben al laten weten alle maatregelen omtrent hun dorpsderby ‘zwaar overtrokken’ te vinden, maar bij mij begint het stiekem wel een beetje te kriebelen. Had jij al plannen voor zaterdagmiddag of dinsdagavond?

(Ha die davidse!

Relschoppers hebben over het algemeen net zoveel hersencellen als een pinda, dat bleek maar weer toen ik ‘Katwijk Quick Boys rellen’ googelde. Ik zag een filmpje van Katwijk Actueel, een lokaal nieuwsplatform dat er vier jaar geleden met z’n neus bovenop stond toen een groep van twintig pubers in het winkelcentrum wegrende voor een blaffende politiehond. Hun mond was groter dan hun moed. In een ander filmpje zag ik hoe diezelfde puisterige koppen, scheldend en met de blauwe rook van Quick Boys, het sportpark van Katwijk betraden. Dat ze daarvoor de confrontatie zochten met Katwijk-supporters bij hun stamcafé, ook uitvoerig gefilmd, was uiteindelijk de reden voor die bizarre combiregeling van aankomend weekend. Wat een treurnis, dacht ik, maar dat denk ik al snel bij een supportersrel.

In 1996 was ik bij de uitwedstrijd die Feyenoord tegen het Duitse Borussia Mönchengladbach speelde, over voetbalrellen gesproken. Die wedstrijd, in de kwartfinale van de Europacup II, werd gespeeld in Düsseldorf, omdat het stadion in Mönchengladbach, net over de grens waar ik woonde, te klein en te krakkemikkig was om meer dan 15.000 Rotterdamse hooligans in te verwelkomen. Dat stadion lag bovendien middenin een woonwijk, met keurig aangeharkte tuinen in nauwe straatjes, die gesloopt zou worden als het Legioen erdoorheen moest.

Dat slagveld kwam er toch. Uren voor de wedstrijd lag de historische Altstadt van Düsseldorf al half in puin, terwijl tientallen bussen uit Rotterdam op last van de politie rondjes bleven rijden op de Duitse snelweg, zodat de supporters niet konden uitstappen. Dat deden ze uiteindelijk toch, met alle gevolgen van dien. Een aantal van hen rende over diezelfde snelweg richting het stadion, onderweg alles slopend wat ze tegenkwamen, inclusief een paar Duitse supporters. Zeker een van die Duitsers belandde in coma, kan ik me nog herinneren. Ook dat mijn vader doodsangsten uitstond, omdat ik met een Feyenoord-trainingspak in een thuisvak zat.

Twintig jaar later interviewde ik een deel van de harde kern van Feyenoord, op de SS Rotterdam. Het was tien tegen één, zelden heb ik me zo geïntimideerd gevoeld. Als ik die beelden uit Katwijk zie, kan ik daar alleen maar om grinniken. Geef ze een aai over de bol in plaats van een combiregeling.