Het doet pijn om Lady Gaga te zijn

Een jaar lang liet ze zichzelf volgen. Ze mag dan de popkoningin van deze tijd zijn, maar dat is iets heel anders dan een gelukkig mens. “Ik ben zó verdrietig.”

Van een documentaire die dient ter promotie van een artiest verwacht je een gelikt en typisch Amerikaans verhaal. Dat van de popster die het helemaal op eigen kracht heeft gedaan, miljoenen mensen in vervoering brengt met haar briljante nummers en tegelijkertijd een geweldig mens is. Eindconclusie: Lady Gaga is fantastisch, een van de grootste cadeaus die de aarde heeft voortgebracht. Maar de nieuwe documentaire Five Foot Two (haar lengte, 1,57 meter) toont een volledig ander beeld van de artiest dan je op voorhand verwacht. Die van een kwetsbare vrouw die zoals wel meer supersterren hevig worstelt met haar roem.

Treffend voorbeeld: iemand uit haar entourage kan er niet over uit dat Lady Gaga zojuist haar eigen boodschappen heeft afgerekend. Ze begeeft zich in een wereld vol uitersten. Aan de ene kant is ze een idool en voorbeeld, met name voor kwetsbare groeperingen. Aan de andere kant weet ze amper hoe een pinpas werkt. Dat schuurt en dat beseft ze zelf ook. “Als je beroemd wordt op je 21ste of 22ste, word je niet volwassen. Ik wil een vrouw worden, want de waarheid is dat ik altijd mijn verleden mee kan nemen, maar ik kan nooit teruggaan.”

Vleesjurk

Lady Gaga brak een jaar of tien geleden door met nummers als Just Dance, Paparazzi en Pokerface. Mierzoete popnummers met als gemeenschappelijke deler dat je ze na één keer horen niet meer uit je kop krijgt, hoe graag je dat ook wil. Ongeveer met alles wat ze uit- brengt voert ze wereldwijd de hitlijsten aan, maar het is niet eens haar muziek die haar tot een idool maakt. Lady Gaga is een voorvechter van het vrije denken. Daar draagt ze zelf aan bij door in de opmerkelijkste uitdossingen op te treden. Een vleesjurk, verkleed als monster of gewoon halfnaakt; het kan allemaal niet gek genoeg. Ze laat ook weleens twee mannelijke dansers tijdens een concert met elkaar tongzoenen onder het motto: daar is niets raars aan.

Zelf zegt ze biseksueel te zijn, hoewel ze nog nooit samen met een vrouw is geweest. Ze is in ieder geval mateloos populair in de gayscene en ook bij andere mensen die bij de gymles doorgaans niet als eerste werden gekozen. My Little Monsters noemt ze haar fans altijd liefkozend. Zelf heeft ze ook lang geworsteld met haar zelfbeeld. Ook al speelde ze al piano op haar vierde en bleek ze muzikaal bijzonder talentvol, ze was altijd een buitenbeentje. “Ik voelde me nooit genoeg op mijn gemak om te zingen zoals nu. Of om gewoon een staart te dragen. Ik voelde me nooit mooi of slim genoeg. Of goed genoeg als muzikant. Dat doe ik nu wel. Ik weet dat ik het verdien. Van alles wat ik verdien, weet ik dat ik iets waard ben.”

Inmiddels is ze de dertig gepasseerd en vindt ze de tijd rijp voor iets minder gekkigheid. “Zullen mijn oudere fans teleurgesteld zijn dat ik niet verkleed ben?” vraagt ze tijdens de documentaire, waarin ze een jaar is gevolgd bij het maken van een nieuw album. In haar tuin heeft ze op een zonnige dag overleg over de te volgen kledingkoers. Ze draagt een bikini. “Ik ben al tien jaar lang glamour,” verzucht ze. “Dat is saai. Zó saai.” Haar creatief directeur geeft antwoord en terwijl Lady Gaga even buiten beeld is, hoor je haar zeggen: “Sorry, dit voelt beter.” In het volgende shot zijn de borsten van Lady Gaga in vol ornaat te bewonderen.

Dit is een voorstukje uit ons blad. Wil je het hele artikel van Jarry Populier lezen? Bestel Panorama dan hier, of lees het op Blendle.