Nog Lang niet klaar: 'lastpak’ supergemotiveerd om PSV verder te brengen in de Champions League

FRAGMENT I
Ergens tussen 2013 en 2017 

Op Rotterdam CS kwam ik hem o zo vaak tegen. Dan liep Noa Lang – hoodie, trainingsbroek en sneakers – met een Ajax-rolkoffer achter zich aan richting spoor 16, waar de sprinter naar Amsterdam Bijlmer Arena vertrok. Bijzonder ventje was het. Heldere ogen, brutaal hoofd. Wie bedenkt het nou om met een Ajax-rolkoffer over Rotterdam Centraal te lopen? Dat is toch vragen om problemen? Maar het zei natuurlijk alles over Noa Noëll Lang, die als veertienjarige de jeugdopleiding van Feyenoord verruilde voor die van Ajax. Hij is voor niets en niemand bang. Een lefgozer. Een braniemannetje. Met dat karakter paste hij juist zo goed in Amsterdam. “Ik heb van mijn zesde tot mijn veertiende bij Feyenoord gespeeld en heb daar een fantastische tijd gehad,” zei Lang er later over. “Maar ik ben al mijn hele leven Ajacied. Dat Ajax-gevoel heb ik van huis uit meegekregen, van mijn vader.” Moeders is voor Sparta.

Het jongetje dat destijds vrijwel elke dag met de trein van Rotterdam naar Amsterdam ging, heeft bepaald geen makkelijke jeugd gehad. Ergens zag je dat toen al aan hem. Alsof hij bijna voortdurend op zijn hoede was. Een tikje ADHD ook. Lang, geboren in Capelle aan den IJssel, groeide op in het Rotterdamse Zevenkamp, een achterstandswijk in het oosten van de havenstad. Hij dankte zijn leven aan een Surinaamse vader, Jeffrey Lang, en een Nederlandse moeder, Manon de Vries, die het zelf als meisje nog schopte tot het Nederlands elftal Onder 16. Vader Lang was een bekend gezicht in het Rotterdamse nachtleven. Hij werkte als barman in de roemruchte Baja Beach Club, waar ook toenmalig Feyenoord-speler Peter Bosz, de huidige trainer van Lang bij PSV, regelmatig een drankje deed met wat ploeggenoten. 

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Jeffrey Lang raakte echter op het verkeerde pad. Hij zat zelfs even in de gevangenis. “Ik zag mijn vader toen maximaal een uur in de week,” zei Lang er later over in Helden. “Maar in dat uur moest ik hem wel laten zien hoe ik mijn linkerbeen had getraind. Daarna zag ik hem weer een paar weken niet en daar was ik als jongetje wel verdrietig over.” 

Langs ouders gingen al vroeg uit elkaar. Moeder Manon kreeg nadien een relatie met Nourdin Boukhari, oud-profvoetballer van Sparta en Ajax, wat ervoor zorgde dat de kleine Lang op zijn zevende emigreerde naar Frankrijk, waar zijn stiefvader ging spelen bij FC Nantes. Daarna volgde nog een verhuizing naar Istanbul, waar Boukhari de kost verdiende bij Kasimpasa. Turbulente kinderjaren dus voor Lang. Bovendien worstelde hij als tiener met de beeldvorming rond hem. “Sinds de jeugd draag ik een bepaald stempel,” blikte Lang onlangs terug in de PSV-podcast Spelershome. “Terwijl ik gewoon mezelf ben. Dat was voor mij vroeger niet altijd even makkelijk. En ik durf ook wel te zeggen dat ik bij vlagen best wel depressief ben geweest. Soms werd ik wakker en had ik er helemaal geen zin meer in. Maar ik heb me er altijd uitgevochten.” 

Fragment II
1 december 2019, FC Twente-Ajax 

Wie kon ooit bevroeden dat dat kleine, brutale en rusteloze jongetje in de sprinter naar Amsterdam het ooit zou schoppen tot het eerste van Ajax? Misschien alleen Noa Lang zelf. Overtuigd als hij is van zichzelf. Schrijver dezes was er als verslaggever van dagblad Trouw bij toen Lang zijn langverwachte basisdebuut maakte voor Ajax. Dat gebeurt op zondag 1 december 2019, uit bij FC Twente. Het wordt een entree om niet snel te vergeten. Ajax wint met 2-5 en Noa Lang scoort liefst drie keer.

Na afloop wil alles en iedereen de man van de wedstrijd spreken. Na interviews bij ESPN en de NOS stort Lang zich in een kluwen van schrijvende verslaggevers. Lang kijkt een beetje raar op als ik hem herinner aan zijn ontelbare reisjes in de trein van Rotterdam naar Amsterdam. “Hoe weet u dat?” vraagt hij beleefd. Na wat uitleg ontstaat er spontaan een glimlach op zijn gezicht. Alsof hij zichzelf weer terugziet in die vermaledijde sprinter die verlaten stations als Gouda Goverwelle en Amsterdam-Holendrecht aandoet. “Soms werd ik wel herkend,” vertelt Lang over de momenten dat hij met zijn Ajax-koffer over Rotterdam CS liep. En ja, dan moest hij soms wat harder lopen.

“Ik keek eens naar Feyenoord-Ajax in De Kuip, in 2016, waar ik ook werd herkend.” Lachend: “Toen moest ik wel even het stadion uitrennen.” Feyenoord-supporters zien het nog altijd als verraad dat Lang de overstap maakte naar de aartsrivaal, maar voor hem zelf voelde het als een droom die uitkwam, vertelt hij die middag in Enschede. “Ik ben mijn hele leven al Ajacied geweest en wilde mijn droom waarmaken,” zegt hij na zijn basisdebuut in de catacomben van de Grolsch Veste. “Ik denk dat ik nu heb laten zien dat ik een echte Ajax-speler ben.” 

Hij is voor niets en niemand bang. Een lefgozer. Een braniemannetje. Met dat karakter paste hij juist zo goed in Amsterdam

Maar ja, wat moest hij er verdomd lang op wachten. Ajax-trainer Erik ten Hag kneedde zorgvuldig aan zijn succesvolle elftal, dat in het seizoen 2018/2019 tot de halve finale van de Champions League zou reiken. “Ik vond het wel moeilijk om zo lang te moeten wachten,” bekende Lang destijds. “Iedereen zei: je moet geduldig blijven, je moet geduldig blijven. En als je kans komt, dan moet je die pakken. Nu was het zover. Hier heb ik van jongs af aan van gedroomd. Het was echt fantastisch.” Trainer Ten Hag noemde het een verdiende beloning. “Noa was wat ongeduldig en dat kan ik ook goed begrijpen,” zei de Ajax-trainer. “Het zijn niet de minste spelers waar hij tegen op moet boksen. Met die teleurstellingen - het wel of niet spelen - én de teleurstellingen in het veld, de zogenaamde rouwmomentjes, heeft hij leren omgaan. Hij ondergaat het allemaal wat bewuster, is volwassener geworden.”

Zijn officiële Ajax-debuut maakte Lang al in september 2018, toen hij mocht invallen in de bekerwedstrijd bij de amateurs van HVV Te Werve. Een ronde verder mocht hij ook opdraven tegen Telstar. Daarin kreeg Lang het aan de stok met Ten Hag. “Noa, mond houden, accepteren,” brieste Ten Hag tijdens dat bekerduel. “Je moet gewoon luisteren. Het is onze wedstrijd, niet jouw wedstrijd.” Lang kwam eruit als een blaag die nogal met zichzelf bezig was. “Dat filmpje heeft veel bepaald in het beeld dat mensen van mij hebben,” zei Lang er vier jaar later over in het AD. “Oprecht: ik ben nu niet anders dan ik was in de D-tjes. Ja, wat volwassener natuurlijk. En vergeleken met vier jaar geleden weet ik inderdaad beter wanneer je af en toe je mond moet houden, zoals Ten Hag riep. Maar waar ik eerst werd gezien als een – tussen aanhalingstekens – ‘probleemkind’, daar kan ik nu niks fout doen. En dat vind ik grappig. Het zegt mij vooral hoe dun het lijntje in beeldvorming is.’’

Fragment III
1 juni 2022, interview in Het Laatste Nieuws 

Interviews met Noa Lang zijn bijna altijd spraakmakend. Omdat Lang zegt wat hij denkt. Toneelstukjes zijn niet aan hem besteed. Waarmee hij een openbaring is in de voetballerij, een sector van overwegend pratende poppen en clichés. De zomer van 2022 is nog niet eens begonnen als een interview met Lang in Het Laatste Nieuws, de Belgische tegenhanger van De Telegraaf, inslaat als een bom. Lang is dan de absolute sterspeler van Club Brugge, waaraan hij door Ajax in oktober 2020 wordt verhuurd (en later verkocht).

In België lopen ze op dat moment massaal weg met Lang. Ze genieten van zijn bravoure, zijn on-Belgische overtuiging en praatjes. Club Brugge plukt er de vruchten van. In drie seizoenen komt Lang tot 125 wedstrijden, 38 doelpunten en 34 assists, waarmee hij een belangrijk aandeel heeft in de twee landstitels en twee Belgische Super Cups van Club Brugge. Een opsteker na zijn teleurstellende vertrek bij Ajax in 2020, bekende hij. “Het perspectief was er niet,” zei hij later terugkijkend in het AD. “De eerste tijd had ik het daar heel moeilijk mee. Opeens was mijn droom weg. Maar het is goed geweest dat ik bij Club Brugge kwam. In België ben ik echt doorgebroken, ik heb er vlieguren gemaakt, prijzen gewonnen en leren inzien hoe het hoort als je in het voetbal wat wilt bereiken op topniveau.”

In Het Laatste Nieuws neemt hij na zijn tweede seizoen geen blad voor de mond. “Ik heb het Belgisch voetbal heet gemaakt,” zegt hij in het vraaggesprek. “Zo denk ik oprecht. Kinderen van zes, zeven jaar hier kennen Club Brugge nu. In Nederland kijkt men ineens naar jullie competitie. Dat was voor ik bij Club speelde niet zo.” Even later: “Geloof mij nou maar: België gaat me missen als ik weg ben. Ik heb jullie voetbal kleur gegeven. Volgend seizoen gaan jullie bidden dat er een Noa Lang rondloopt in België, die dan ook nog eens net zo goed kan voetballen.”

‘Ik heb het Belgisch voetbal heet gemaakt,’ zegt hij in een Vlaamse krant. ‘Geloof mij nou maar: jullie gaan me missen als ik weg ben’

De ingetogen Belgen, onbekend met grootsprakige types als Lang, weten niet wat ze lezen. Supporters van Club Brugge noemen het interview ‘mooi’ en ‘grappig’, fans van de concurrentie noemen Lang ‘arrogant’ met een ‘dikke nek.’ Er lijkt geen middenweg bij Lang. Of je houdt van hem, of je haat hem. Een jaar later pas, in de zomer van 2023, krijgt hij zijn gewenste transfer. Niet naar AC Milan of Arsenal, maar naar PSV, dat hem voor liefst vijftien miljoen euro overneemt van Club Brugge. Daarmee wordt Lang de duurste Eindhovense aankoop ooit. Lang, die een vijfjarig contract heeft bij PSV, verdient zo’n twee miljoen euro per jaar bij de koploper. 

Fragment IV
22 oktober 2024, Paris Saint-Germain-PSV 

In stadion Parc des Princes, gelegen in het westen van Parijs, zien we op dinsdagavond 22 oktober een superieur optreden van Noa Lang. In de Champions League-wedstrijd tegen Paris Saint-Germain doet hij een beetje denken aan een Braziliaan die in Parijs ooit furore maakte, de ster Neymar. Met snelle, explosieve dribbels, waarbij Lang de bal aan een touwtje lijkt te hebben, is hij de verdedigers van de Franse sterrenploeg telkens te vlug af. Na ruim een half uur dribbelt hij naar binnen, kijkt en schiet met precisie raak in de korte hoek. Zijn gejuicht spreekt boekdelen. Het is alsof Lang bevrijd is. 

En ergens is dat ook zo. Vorig seizoen, toen een oppermachtig PSV naar de 25ste landstitel in de clubgeschiedenis snelde, was het niet zijn seizoen. Lang lag er lange tijd uit met een hamstringblessure en kwam niet verder dan elf competitiewedstrijd (en vier treffers). “Ik liep vorig seizoen achter de feiten aan,” zei hij er later over. “Ik begon niet fit aan het seizoen en wilde me zo graag laten zien bij mijn nieuwe club. Daardoor bleef ik doorgaan. Dat was onverstandig. Uiteindelijk heb ik drie keer dezelfde hamstringblessure gehad.” 

Echt genieten van het landskampioenschap kon hij daardoor niet. “Natuurlijk werd de toon aan het begin van het seizoen gezet met mij erbij. Ik kwam met veel bluf binnen en maakte dat aan het begin waar. Maar daarna heb ik veel gemist. We werden na zes jaar weer kampioen, maar het voelde niet als mijn kampioenschap. Ik heb op het kampioensfeest expres veel gedronken. Dan kon ik er in elk geval van genieten.” 

‘Als je van me houdt, ben je voetballiefhebber. Als je me haat, heb je geen kijk op het spelletje. Ik neem de mening van de buitenwereld steeds meer met een korreltje zout’

Lang was er nog wel bij toen PSV vorig seizoen de Johan Cruijff Schaal opeiste ten koste van Feyenoord. Een beeld dat óók op het netvlies staat, was de wijze waarop Lang na afloop langsging bij kinderen met een verstandelijke beperking. Eén voor één kregen ze zijn medaille om en mochten ze met hem op de foto. Dat is dus ook Lang. 

In de Champions League, het podium waarop Noa Lang naar eigen zeggen hoort te schitteren, zagen we dit seizoen flarden van de potentie in Lang. Hij is 25, klaar om te pieken. Bijvoorbeeld tegen Liverpool, woensdag de tegenstander in de Champions League. PSV heeft de punten hard nodig om te overwinteren in Europa. Aan Noa Lang zal het niet liggen. In de winterstop overlegde hij degelijke statistieken in de eredivisie: veertien wedstrijden, vier doelpunten en zeven assists, waarmee hij een groot aandeel had in het winterkampioenschap van PSV. 

Fragment V
26 oktober 2024, PSV-PEC Zwolle 

Noa Lang weet dat de ogen op hem gericht zijn als hij het veld betreedt. Dat is ook wat hij wil. “Voor een speler als ik komen mensen naar het stadion,” zei hij vol in branie in het AD. “Klinkt misschien arrogant, maar zo is het toch? Mag ik het dan niet zeggen? Een hakballetje, een dribbel langs drie man; ik wil de mensen iets leuks geven.” 

De showman in hem floreert op zaterdagavond 26 oktober, als PSV geen genade kent met PEC Zwolle (6-0). Lang scoort de fraaie 2-0, waarna hij zijn doelpunt viert met een speciaal ontworpen shirtje met daarop de tekst: “9+1, Noano.” Hans Kraay junior, de sterverslaggever van voetbalzender ESPN, ging verhaal halen bij Lang. “9+1 is mijn rugnummer”, verklaarde Lang. “En je hebt mijn liedje toch wel gehoord?” Noano is de artiestennaam van Noa Lang, die een nummer één-hit scoorde met het liedje Damage, dat hij samen maakte met rapper Ronnie Flex. Kraay junior nam er geen genoegen mee. “Waarom krijgen we na elk doelpunt het Circus Noa Lang te zien?” Lang reageerde kortaf: “Het past bij mij.” Kraay junior: “En het interesseert je geen reet wat anderen daarvan vinden?” Lang schudde zijn hoofd: “Praat maar, ik scoor dan wel. Het is een generatiekloof, denk ik.” 

Het interview met Lang was zo’n beetje het meest besproken item van dat voetbalweekend. Later, in de voorbereiding op een interlandperiode met Oranje, blikte Lang aan de rand van het trainingsveld in Zeist nog eens terug op al het tumult die zijn manier van juichen had veroorzaakt. “Vooral wat oudere mensen snappen me niet altijd,” zei hij.

“Ik ben opgegroeid met sociale media en de hele poespas. Dit is een andere tijd. Dat moeten mensen accepteren.” Maar in plaats van het te accepteren krijgt Lang vooral haat over zich heen. “Ik hou veel mensen bezig,” constateerde hij met een grijns. “Prima, hoor. Ik haal alleen maar motivatie uit haat. Als je van me houdt, ben je voetballiefhebber. Als je me haat, heb je geen kijk op het spelletje. Ik neem de mening van de buitenwereld steeds meer met een korreltje zout.” 

Natuurlijk is Noa Lang zich ervan bewust dat hij af en toe haat en controverse opwekt. Begin januari publiceerde hij op Instagram nog doodleuk een vakantiefoto met Quincy Promes, die in Nederland is veroordeeld tot zes jaar cel wegens drugssmokkel en sindsdien gedwongen voetbalt in Dubai. En nadat PSV eind december korte metten had gemaakt met Feyenoord (3-0), waarin Lang de openingstreffer voor zijn rekening had genomen, plaatste hij op social media een juich-foto van zichzelf met daarbij het nummer I Will Survive, een van de lijfliederen van Feyenoord. Plaagstootje. Moet kunnen, vindt hij. Al weet Lang nu al dat hij op 11 mei, als PSV naar De Kuip moet, niet moet rekenen op een warm onthaal. 

Lang boeit het weinig. In feite is hij nog dezelfde jongen die als tiener met zijn Ajax-rolkoffer over Rotterdam CS liep. Voor niemand bang, enorm zelfverzekerd. Alleen de dromen in dat koffertje zijn groter geworden.