Verslaggever gaat 21 dagen op vleesdieet onder begeleiding van diëtist Nils Lundgren

Geen koffie. Geen brood. Geen bier. Geen pindakaas. Geen fruit. Geen groente. Geen thee. Geen snoep. Geen rijst. Geen cola. Geen chips. Geen frituur. Ik heb iets te snel ja gezegd op de vraag of ik een vleesdieet wil volgen. Het klonk fantastisch, maar diëtist Nils Lundgren (foto boven) heeft me net verteld wat het in de praktijk inhout. Drie weken lang mag ik bovenstaande dingen allemaal niet en ik geloof dat ik nu ben overvallen door een acute depressie. 21 dagen alleen dierlijke producten en dan ook lang niet alles.

Nils heeft wat suggesties opgesteld waarvan het drinken nog het overzichtelijks is: alleen water. Of melk, maar dat vind ik alleen lekker in de koffie. Qua ontbijt? “Zelf ontbijt ik altijd met zeven eieren”, zegt Nils zonder blikken of blozen, het is helaas geen grap. Zeven eieren, gadverdamme. Niet lekker op brood of zo, nee, alleen de eieren. Vooruit: met een beetje zout. Mijn maag draait zich om. Ik wilde eigenlijk de dag na deze afspraak beginnen, maar dat had Nils al afgeraden. Hij adviseert te bestellen bij een slager waar de runderen alleen gras krijgen gevoerd, dat is voedzamer dan bewerkt supermarktvlees. Het duurt even voordat zo’n bestelling binnen is.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Volvette varianten

Mensen met klachten als reuma, chronische vermoeidheid en eczeem hebben volgens Nils baat bij dit dieet, voor mij is er helemaal geen medische noodzaak het te volgen. Ja, iets meer energie zou fijn zijn en er mogen wel wat welvaartskilo’s af, maar dat is het wel. Ik had me verheugd op drie weken ongelimiteerd vlees eten, maar ik krijg nu een behandelplan met allerlei restricties en spelregels. In het kort wat wel mag:

- Rundvlees, zoals ribeye, entrecote, picanha en (vol) gehakt

- Gevogelte, zoals kippendijfilet

- Varkensvlees, zoals spek en (vol) gehakt

- Vis, zoals zalm, haring, paling en makreel. Dat mag wel van de supermarkt komen

- Schaal/schelpdieren, zoals garnalen en gamba’s

- Zuivel, zoals kaas

- Ei (oereieren van de Jumbo)

- Bakken in ruime bereidingsvetten, zoals roomboter en ghee

- Koolhydraten zijn niet meer mijn voornaamste energiebron, ik ga over op vetten. Dus overal de volle variant van pakken, zoals 48+ kaas, volle melk en dus vet vlees

Nog een grote verandering: ik heb maar twee of drie eetmomenten per dag. Waarom heb ik in hemelsnaam ja gezegd? Het eerste contact met Nils stamt van voor de zomer, maar zoveel beperkingen had ik niet verwacht en dit alles vereist ook thuis de nodige aanpassingen. Dit dieet past niet tijdens het EK voetbal, al helemaal niet tijdens mijn vakantie in Egypte. Ik begin op de eerste schooldag van mijn kinderen, het weekend daarvoor heb ik nog een tripje Mechelen staan, voetbal kijken, friet eten en bier drinken. Die laatste twee dingen doe ik alsof mijn leven ervan afhangt, als een soort voorlopig laatste avondmaal. Hoe ga ik hier eigenlijk uitkomen? “Ik verwacht met meer energie”, zegt Nils. “En je gaat ook wat afvallen.”

Dag 1: honger!

- Lunch: drie haringen, melk

- Diner: twee black-angus steaks

Heel lekker voel ik me niet, maar dat heeft niks met het dieet te maken, wel met Mechelen. Zoals iedere ochtend heeft mijn vrouw (Mari-Jana) een ouderwetse pot koffie gezet en ik kan wel een paar mokken gebruiken, maar die gevoelens moet ik drie weken parkeren, ook koffie staat op de verboden lijst. Zin om te ontbijten heb ik niet, de eieren sla ik even over. Tot de lunch, drie haringen en een glas melk, krijg ik alleen een beetje water binnen. Dat niet ontbijten blijkt later op de dag toch niet zo handig, ’s middags krijg ik zoveel honger dat ik maar een blokje kaas pak. De rest van het gezin eet pannenkoeken, Mari-Jana vraagt of ik dat vervelend vind. “Ja, maar ik zal drie weken alles vervelend vinden, dus het is geen probleem.” Bovendien krijg ik twee heerlijke steaks, zeker geen straf. Krijg ja, want ik kook hooguit drie keer per jaar en mijn repertoire beperkt zich tot een gerecht of vier. Het is voor mijn overlevingskansen beter dat Mari-Jana bakt.

Ik kook hooguit drie keer per jaar en mijn repertoire beperkt zich tot een gerecht of vier. Het is voor mijn overlevings-kansen beter dat Mari-Jana bakt

Dag 2: knallende koppijn

- Ontbijt: vier gebakken eieren

- Lunch: garnalen

- Diner: entrecote

Weer moet ik de klaarstaande koffie in de keuken negeren. Een keer of twaalf, aangezien ik altijd thuiswerk. Ik ben geen ontbijter, maar nu sta ik toch al vroeg eieren te bakken. Vier stuks. Niks mis met een gebakken ei, maar dat eet ik nu voor het eerst in mijn leven zonder brood. Beetje saai.

Dat glaasje melk bij de lunch hou ik erin, smaakt beter dan ik het me herinnerde van jaren geleden. Later in de middag krijg ik knallende koppijn en vloeit de energie uit mijn lijf. Ik moet mijn werk afhebben, maar er komt nauwelijks nog iets uit mijn vingers. Is trouwens geen verrassing, deze klachten waren al voorspeld in het behandelplan. Misschien had ik vanmiddag geen half uurtje moeten hardlopen. “Heb je honger?”, vraagt Mari-Jana ’s avonds op de bank. “Ja!”

Dag 3: aanmoediging is nodig

- Ontbijt: vier gebakken eieren

- Lunch: zalm (gebakken)

- Diner: Picanha

Maximaal drie eetmomenten per dag: daar moet ik ontzettend aan wennen. Ik loop de hele dag smachtend langs het rekje met brood en de koekpot. Het keukenkastje met daarin de chips, crackers en pindakaas durf ik al helemaal niet te openen. Maar zelfs van een appel begin ik te kwijlen. Ook vandaag spelen hoofdpijn en vermoeidheid op. Ik doe elk jaar wel een alcoholvrije maand, even een paar kilo afvallen en het lichaam een beetje resetten, maar dit is andere kost. Zijn dit afkickverschijnselen van alle troep die normaal in je lichaam komt? De maaltijden bevallen wel, ik wist niet eens wat picanha was, maar dat heb ik net voor het eerst gegeten. Heerlijk! ’s Avonds zegt Mari-Jana: “Volgens mij ben je nu al afgevallen in je gezicht.” Dat is de aanmoediging die ik nodig had, laat ik dit maar vooral zien als een kans eindelijk mijn overtollige buikkilo’s te verliezen. Mari-Jana is vanaf vandaag solidair in de vorm van een wazige sapkuur die ze wel vaker volgt. Maar zij mag nog wel koffie…

Dag 4: plas me lek

- Ontbijt: vijf gekookte eieren

- Lunch: Kippendij

- Diner: twee haringen en garnalen

Op een thuiswerkdag is het dieet niet zo moeilijk te regelen, maar vandaag gaan we sinds lange tijd een dagje naar de sauna. Even Nils appen voor tips. “Met dit dieet ben je vaak lang verzadigd. Als je weggaat, is het een optie om vooraf voldoende te eten.” Shit, ik doe iets niet goed. Ik voel van alles deze eerste dagen, maar verzadiging zit er niet bij. Ik drink juist extra veel water om het hongergevoel te verdrijven, met als gevolg dat ik me helemaal lek plas, ook ’s nachts. Moet ik toch wat meer gaan eten. Verder adviseert Nils iets te bestellen dat zo goed mogelijk matcht, een omelet of steak.

Mari-Jana rijdt zodat ik rustig kan ontbijten in de auto. Het is kwart voor negen en normaliter eet ik zelden iets vóór tien uur, maar nu zit ik vijf gekookte eieren weg te knagen. Met extra zout, tip van Nils nu ik in de sauna extra vocht verlies. Ik hou altijd al meer van de baden dan de sauna’s, laat ik mijn lichaam maar niet extra op de proef stellen, ik laat de sauna’s vandaag links liggen. In de middag wil ik toch iets eten en er staan de lekkerste gerechten op de kaart. Zal ik voor een keertje valsspelen? Natuurlijk niet. Een steak of omelet staan niet op het menu, een burger wel. Maar om nou 22 euro af te tikken voor alleen dat kleine schijfje vlees: mwah. Op de borrelkaart staan kippendijen, dat wordt het. De rest van de dag mijd ik het restaurant.

Dag 5: biertje op de kermis?

- Ontbijt: drie gebakken eieren met kaas

- Lunch: twee gehaktburgers

- Diner: kippendijfilet

Dat Mari-Jana in de keuken een bak gehakt omtovert tot twee burgers: daar kan ik wel aan wennen. En dat als lunch! Dit dieet heeft ook pluspunten, zoals ik het vooraf eigenlijk had ingeschaald, nog voordat alle beperkingen op tafel kwamen. Dit is de eerste dag dat ik nauwelijks honger heb. Eerder in de week kwam er een app’je in de vriendengroep. “Vrijdag een biertje drinken op de kermis?” Ik wilde de uitnodiging eigenlijk negeren, een beetje toe moeten kijken hoe de rest lekker bier drinkt, te pijnlijk. Maar ja, moet ik me dan drie weken afzonderen? Ik ga toch even kijken. Het rondje wordt: vier bier en een Spa rood. En van de bittergarnituur moet ik afblijven. Na drie flesjes heb ik wel genoeg op, al om elf uur ga ik naar huis, zo’n twee uur eerder dan normaal. Ik hoor mezelf continu gapen, ben veel vermoeider dan normaal. Ik ben vanavond wel voor twaalf euro klaar, dat is me nog nooit gelukt. Leve het vleesdieet!

Wie is die Nils?

Nils Lundgren is (online) diëtist bij The Nourishing State. Behalve dat hij het carnivoordieet voorschrijft, heeft hij het zelf ook gevolgd en structureel delen daarvan in zijn dagelijkse leven ingepast. Deze leefstijl heeft hem naar eigen zeggen verlost van ruim twintig jaar aan chronische mentale klachten en vermoeidheid.

Voor meer informatie: thenourishingstate.com/nils-lundgren of volg zijn Instagramaccount @de.andere.aanpak.

Dag 6: al drie kilo kwijt

- Ontbijt: twee gekookte eieren

- Lunch: twee gehaktburgers

- Diner: vijf makrelen

Voor mijn moeder en kleuterdochter haal ik friet, voor mezelf gerookte makreelfilet uit de supermarkt. Heb ik nog nooit gegeten, maar zoveel vlees- en vissoorten staan er ook weer niet in het behandelplan, ik moet een beetje variëren. Maar de makrelen bevallen matig, gelukkig heb ik niet zo’n honger na de burgerlunch. Mijn dochter laat haar halve kroket liggen, die moet ik nu weggooien. Zoiets zou me anders nooit gebeuren, pure heiligschennis. Ik val weer als een blok in slaap, maar moet er ook weer twee keer uit om een rivier uit te plassen. Het goede nieuws: ik ben al drie kilo kwijt en de hoofdpijn neemt af.

Dag 7: frietkraam komt naar me toe

- Ontbijt: twee flinke stukken kaas

- Lunch: entrecote

- Diner: twee gekookte eieren en kaas

“Weet je hoeveel bloed er van die entrecote druipt? Hoe goor ik dat vind?! Hoe goor het is om het bloed eraf te deppen?”, klaagt Mari-Jana. Ik bof met zo’n keukenprinses. In de keuken hangt een lijstje met de spreuk: I kiss better than I cook. Nou heb ik over dat eerste ook geen klachten, verre van, maar het is totale onzin gebleken. Toen we gingen samenwonen, wilde ze het heel graag ophangen. Ze zei: “Dan mag jouw LeBron James-lijst ook in de keuken.” Ik had het sowieso wel goed gevonden, maar keek een beetje moeilijk en zei: “Nou, vooruit.”

Mijn dochter laat haar halve kroket liggen, die moet ik nu weggooien. Zoiets zou me anders nooit gebeuren, pure heiligschennis

Ook de entrecote smaakt weer verrukkelijk. Ik heb ook wel een flinke bodem nodig, want we gaan zo naar een familiefeest en ik weet al dat er ’s avonds een frietkraam komt. Hoezo de kat op het spek binden? Ik heb de eieren even overgeslagen vanochtend, die komen mijn neus nog niet uit, maar dat moment komt wel in zicht. Nadat ik alle hapjes al heb overgeslagen en mijn familieleden aan de puntzakken friet, frikandellen, kroketten en bamischijven zitten, sta ik voor de twaalfde keer vandaag over dit carnivoordieet te vertellen. Het plan was om onderweg naar huis de supermarkt in te schieten voor vis, maar daar heb ik geen zin meer in. Ik hou het bij twee eieren en kaas.

Dag 8: sporten kan tegenvallen

- Ontbijt: drie gebakken eieren

- Lunch: twee haringen en kaas

- Diner: picanha

Alle verleidingen van het weekend zijn voorbij en dan blijkt het een stuk simpeler om het allemaal vol te houden. Helemaal nu de eerste afkickverschijnselen voorbij zijn, het is helemaal niet meer zo moeilijk om de koffiepot te passeren zonder een onbedwingbaar verlangen te voelen naar een paar slokken. Ook fijn: dit is de eerste werkdag zonder hoofdpijn en ook met de vermoeidheid valt het wel mee. Maar hoe gaat de eerste voetbaltraining van het seizoen? In het behandelplan staat dat sporten in het begin kan tegenvallen. Dat doet het gelukkig niet. Het balgevoel is niet geweldig na drie maanden zonder voetbal, maar daar kan ik dit dieet niet de schuld van geven. Waar ik alleen niet over heb nagedacht: na het voetballen heb ik altijd ontzettende honger, maar mijn drie eetmomenten zitten er al op. Met een knorrende maag ga ik uiteindelijk naar boven.

Dag 9: bloed in de koelkast

- Ontbijt: twee gebakken eieren en grote stukken kaas

- Lunch: /

- Diner: picanha

Mari-Jana heeft gisteren met grote tegenzin een groot blok picanha losgesneden (“Kijk eens naar de plas bloed in de koelkast!”), dat moet vandaag op en krijg ik als lunch én als avondeten. Maar ik plan verkeerd, precies tijdens de beoogde lunch ben ik de deur uit en ik ben pas om vier uur weer thuis. Gek genoeg heb ik helemaal geen honger, de hele middag niet. De drie stukken picanha eet ik pas om zeven uur. Is een vol bord en het ligt wat zwaar op de maag, maar het vlees begint me nog lang niet te vervelen. Hoewel iets van een sausje of groente erbij niet verkeerd zou zijn.

Dag 10: kersenvlaai en ribbelchips

- Ontbijt: /

- Lunch: gehaktburger en kaas

-Diner: gehaktburger en twee gebakken eieren

- Late snack: garnalen

Het is heel gek, maar ik ben nu eigenlijk wel gewend aan de weinige eetmomenten. Ik sta steeds op het punt om eieren te bakken en net zo vaak komt er iets tussendoor dat ik even wil afmaken. Net zolang tot het al middag is en het geen zin meer heeft om te ontbijten. Komt goed uit, want ik moet vanavond weer voetballen. Hou ik met een bakje garnalen nog een derde eetmoment over. Pas om half twee eet ik voor het eerst iets: een gehaktburger met een stuk kaas. Het is de bodem voor weer een nieuwe editie van de kat op het spek binden. Mijn puberdochter wordt vandaag twaalf en voor het bezoek staat alles op tafel dat ik anders niet kan weerstaan. Kersenvlaai, appelkruimelgebak, ribbelchips, worst, stokbrood.

Na het voetballen heb ik altijd ontzettende honger, maar mijn drie eetmomenten zitten er al op. Met een knorrende maag ga ik uiteindelijk naar boven

Tot overmaat van ramp blijven er mensen plakken om te eten en mag ik weer voor anderen friet en snacks halen. Nu lijkt het net alsof ik in een snackbar woon, maar geloof me: er gaan soms maanden voorbij dat we daar niet komen. En uitgerekend nu groei ik uit tot een stamgast… Van tevoren eet ik snel mijn burger met een gebakken ei en daarna kijk ik toe hoe volwassenen en kinderen genieten van het feestmaal. Nog erger: er is zoveel friet over dat Mari-Jana het uitdeelt aan de buitenspelende kinderen op het plein. Ik ben er aan toe om de frustraties van me af te voetballen.

Evaluatie: ‘Je oma hoeft zich echt geen zorgen te maken’

Ik ben halverwege, tijd voor een korte evaluatie met Nils. Hij heeft het dagboek van hierboven gelezen en is tevreden over mijn maaltijden. Op één detail na: ik had een blok komijnekaas gekocht en daar zitten kruiden in, dus dat mag ik vanaf nu schrappen. Soms sta ik op met hoofdpijn, Nils adviseert iets meer zout en vetten (zoals meer bereidingsvet) toe te voegen. Zijn suggestie om een stukje roomboter op mijn bord te leggen, sla ik in de wind… Maar mijn klachten uit vooral de eerste week, hoofdpijn en vermoeidheid, vindt hij logisch. Die werden trouwens al voorspeld in het behandelplan. “Dat is de impact van stoppen met koffie,” zegt Nils. “En je lichaam gaat over op een heel nieuwe energiebron. Niet meer op koolhydraten, maar op vetten. Dat is wennen. De eerste week is altijd lastig, vanaf nu zou je de voordelen moeten gaan voelen. Maar hoe bevalt het, ga je er misschien mee door na deze drie weken?”

Zeker niet, ik vind het zóveel gedoe. En al die beperkingen vind ik het ergst. Het gaat me steeds beter af, maar op dit moment overweeg ik niet er langer mee door te gaan.

“Komt omdat er voor jou geen medische noodzaak is om dit te volgen, jij ziet het als een experiment. Voor mensen die voortdurend klachten ervaren van hun eet- en drinkpatroon is het anders.”

Iets anders: weet je zeker dat het gezond is om zoveel eieren te eten?

“Ja, kan helemaal geen kwaad. In eieren zit zóveel.”

Maar jij ontbijt echt dagelijks met zeven eieren? Ze komen me nu al bijna mijn neus uit en dan eet ik er nog veel minder.

“Zes of zeven eieren ja, vind ik nog steeds lekker. Is voor mij een heel makkelijk ontbijt, zit alles in wat ik nodig heb. Oké, als ik heel eerlijk ben: een boterham met hagelslag vind ik lekkerder. Maar dan weet ik dat ik me daarna niet goed voel en van eieren wel. Dan is de keuze snel gemaakt.”

Mijn oma heeft me mijn hele leven ingepeperd dat ik voldoende fruit en groente moet eten, die zit nu van boven hoofdschuddend naar me te kijken. Is het écht gezond om dat drie weken niet te eten?

“Ja, dat kan prima. De vitamines en mineralen die in dierlijke producten zitten, zijn over het algemeen beter opneembaar dan die in groente en fruit. Ik ken mensen die al jaren op deze manier eten en die voelen zich beter dan ooit, dat zou niet kunnen als ze van alles missen. Je oma hoeft zich echt geen zorgen te maken.”

Dag 11: plasloze nacht

- Ontbijt: /

- Lunch: vier gebakken eieren met kaas

- Diner: ribeye

Primeur: dit is de eerste nacht dat ik ’s nachts niet hoef te plassen! De koelkast ligt vol met overgebleven taart, er liggen talloze chipszakken in de kast om over frisdrank en bier nog maar te zwijgen. Ik schenk nog maar eens glas water in en daar hou ik het bij tot half twee. Zin in lekkere dingen heb ik genoeg, maar echte honger nauwelijks. Ik kan het vandaag af met maar twee eetmomenten. Komt ook doordat een eierenontbijt me tegen begint te staan, voor de variatie gooi ik ’s middags wat kaas op mijn omelet. Maar zo’n lekkere ribeye die bijna over mijn bord valt: daar krijg ik nog lang geen genoeg van.

Dag 12: schaam me kapot

- Ontbijt: drie gekookte eieren

- Lunch: entrecote

- Diner: mosselen

Ik heb lang getwijfeld of we wel naar het strandconcert van Kane moesten gaan en nee, dan bedoel ik niet vanwege de muziek. Is dat wel te doen als ik zo’n complex dieet moet volgen? Maar het gaat me veel makkelijker af dan ik vooraf dacht, vrij last-minute hebben we deze week toch nog kaartjes gekocht en dus zit ik nu in een strandtent op de boulevard van Scheveningen. Op de kaart staat genoeg dat ik mag hebben, maar ook een van mijn favorieten: mosselen. Toch? Staat niet in het behandelplan, maar oesters en gamba’s wel, dan zullen mosselen toch ook wel prima zijn? Een snelle blik op Google leert van wel. De sausjes en de bijbehorende friet schuif ik aan de kant, maar dat geeft niet, ik ben allang tevreden met mijn pannetje.

Ik zit hier met mijn vrouw in de zon aan de zee, dit is niet het moment om te klagen. Mari-Jana bestelt na haar hamburger koffie, ik vraag of ze melk hebben. Die bestelling heeft het Engelssprekende meisje nog nooit gekregen, ze moet het even navragen. Het lijkt alsof mijn eigen oren me bedriegen, maar ik bestel echt melk.

“Het is niet dat ik dat zo lekker vind, ik volg een speciaal dieet,” hoor ik mezelf bazelen.

Mari-Jana: “Waarom verdedig je jezelf? Dat doe je nooit.”

“Melk bestellen in een strandtent, dat is toch superraar? Ik schaam me kapot.”

Tijdens het concert passeert iedereen me met plastic bekers bier, maar ach, Spa rood is ook lekker lieg ik tegen mezelf.

Dag 13: ik wil bier, pizza, cola, ijs

- Ontbijt: /

- Lunch: vier gebakken eieren met kaas

- Diner: kipdijfilet

Het is weekend en lekker weer. Ik heb geen zin in eieren, vlees en vis, maar in koffie, boterhammen met pindakaas, bier, pizza, cola, ijs, stamppot en nog een heleboel andere dingen van de tijdelijke zwarte lijst.

Dag 14: ik doe eens gek

- Ontbijt: één gebakken ei

- Lunch: cheeseburger en kaas

- Diner: cheeseburger en kaas

De eerste voetbalwedstrijd van het seizoen en daar gaat mijn ritueel. Al jaren speel ik op een kop thee en één mandarijntje, een nu verboden vrucht. Eén gebakken ei en een glas melk dan maar. Ook dit werkt wel, 10-3 gewonnen, uiteraard sla ik het overwinningsbiertje over. Ik begin mijn menu nu toch wat eentonig te vinden en doe daarom eens gek: een plakje kaas over de gehaktburgers.

Dag 15: verga van de spierpijn

- Ontbijt: /

- Lunch: garnalen en kaas

- Diner: black angus steaks

Ik verga van de spierpijn, maar daar kan ik dit dieet niet de schuld van geven. Tachtig minuten voetballen in de brandende zon was toch wat te veel van het goede voor een eerste wedstrijd. Gelukkig wordt de training op het laatste moment afgelast vanwege onweer dat nooit zou komen. Het bakje garnalen dat ik had gereserveerd als late snack, neem ik morgenochtend mee in de trein, onderweg naar een interview met Kluun.

Dag 16: slaap beter

- Ontbijt: garnalen

- Lunch: drie gebakken eieren

- Diner: twee black angus steaks

Dit zijn van de momenten waarop koffie extra lekker is. Het is een nazomerochtend, met Kluun zit ik buiten op zijn woonark aan de Amstel, koffie had het afgemaakt. Maar het is allang niet meer zo dat ik er naar snak, zoals in de eerste week. Thuis valt het me al niet meer op of er nou wel of geen verse koffie staat. Ik moet wel zeggen dat ik deze periode beter slaap dan voorheen. Iedere avond ben ik gelijk vertrokken, dat is anders lang niet altijd zo. Wel moet ik er vrijwel altijd één of twee keer uit om te plassen, maar ook dan val ik gelijk weer in slaap. Tegelijkertijd kan ik niet stellen dat ik overdag meer of minder energie heb dan anders.

Dag 17: zin in tussendoortjes

- Ontbijt: /

- Lunch: zalm (gebakken)

- Diner: twee gehaktburgers

- Late snack: kaas

De black angus steaks moesten gisteren op en ze smaakten heerlijk, maar de volgende ochtend is mijn maag nog niet uitgeborreld van die twee flinke lappen vlees. Ontbijten is niet nodig, die noodzaak voel ik sowieso steeds minder. Komt goed uit, kan ik vanavond nog iets eten na de training. Ik had het nooit verwacht, maar ik ben al helemaal gewend aan twee of drie eetmomenten per dag. Zin in een lekker tussendoortje is er altijd wel, maar echte honger: nee.

Dag 18: net niet kokhalzen

- Ontbijt: twee gebakken eieren met kaas

- Lunch: twee haringen

- Diner: ribeye

Halverwege de ochtend heb ik al eieren voor mezelf gebakken, nu wil de puberdochter ook nog gebakken ei op brood. Ik hang nog net niet kokhalzend boven de pan, maar ik sluit niet uit dat dat in de laatste dagen nog wel gebeurt. Op vanavond wéér ribeye of entrecote, ik proef het verschil niet meer, verheug ik me ook niet. Het zullen de laatste loodjes wel zijn.

Dag 19: helemaal genoeg van

- Ontbijt: garnalen

- Lunch: ribeye

- Diner: twee gehaktburgers

“Je hebt het ermee gehad, hè?” vraagt Mari-Jana. Lunchen met een ribeye: er waren tijden dat ik het een bijzonder smaakvol idee vond. De eieren heb ik vanochtend al ingewisseld voor garnalen, maar ik heb ook helemaal genoeg van dat vette vlees. Weer die ranzige vetrandjes wegsnijden, weer zo’n eentonige lap wegknagen zonder saus of iets van groente; ik heb het gehad. Het avondmenu, gehaktburgers, begint me gelukkig nog niet te vervelen, al doe ik inmiddels een moord voor een broodje of saus. Het app’je uit de vriendengroep, over een biertje in de stad vanavond, heb ik genegeerd. Ik weet niet of ik nog langer bestand ben tegen de verleiding. Of anders gezegd: het vlees is nu zwak.

Dag 20: ik stink uit mijn bek?!

- Ontbijt: twee gekookte eieren en kaas

- Lunch: garnalen

- Diner: entrecote

Onderweg naar weer een kinderverjaardag waar taart, chips en tapasschalen op tafel komen, eet ik garnalen in de auto. “Misschien kun je dat bakje binnen weggooien, anders stinkt de auto straks zo,” adviseert Mari-Jana. “Dat valt wel mee met garnalen,” zeg ik tevergeefs.

“Je ruikt deze drie weken wel anders.”

“Hoezo?”

“Gewoon, je ruikt anders uit je mond.”

“Je bedoelt dat ik uit mijn bek stink?”

“Dat is onaardig om te zeggen, maar je ruikt iets minder fris.”

“Lekker dan. Waarom kom je daar nu pas mee?”

“Dat vind ik lullig voor jou.”

Ik ben duidelijk niet de enige die uitkijkt naar het einde.

Dag 21: gehaktbal afspoelen

- Ontbijt: twee gekookte eieren

- Lunch: gehaktburger met kaas

- Diner: gehaktburger met kaas en één gekookt ei

We moeten al om tien uur voetballen, dus werk ik nu twee eitjes weg. Gekookt, in tegenstelling tot vorige week, lijkt me makkelijker weg te happen dan de gebakken versie. Ik had mijn tanden al gepoetst, maar als ik de eieren daarna opboer, word ik misselijk van mijn eigen adem en poets ik nog een keer. De komende weken eet ik geen eieren meer, aan de andere kant: ik hou het nu wel makkelijk 90 minuten vol, we winnen 5-2 en ik scoor twee keer. En dat laatste is tegenwoordig, op mijn 39ste, een grote zeldzaamheid.

De vrouwen zijn naar De Efteling dus ik heb alle tijd om te blijven hangen in de kantine. Ik proost met een flesje rood, Spa welteverstaan. Een gehaktbal mag ik toch wel? Maar ja, die komt uit het vet of de jus. Zal ik die dan afspoelen onder de kraan? Ik kan de verleiding weerstaan, maar ’s avonds is het mooi geweest. Voor morgen heeft Nils een afkickdag voorgeschreven. Ik mag weer fruit toevoegen aan de rest, als dat goed valt mag ik de dag erna weer alles eten en drinken. Maar ik heb dit regime 21 dagen volgehouden en roomser geleefd dan de Paus, daar proost ik op met een blond biertje. Nou vooruit: drie. Iedere slok voelt als een orgasme.

6 kilo kwijt én geleerd dat ik elke verleiding kan weerstaan

“Wow, wat zie jij er strak uit!” Op de afkickdag komt Paul foto’s van me nemen. We hebben elkaar een maand geleden voor het laatst gezien, toen Nils me het behandelplan gaf. Hij ziet dat mijn gezicht sindsdien smaller is geworden en is onder de indruk. Op de cover van Men’s Health kan ik ook weer niet, maar ik ben wel zes kilo afgevallen. Volgens mij heb ik de laatste twintig jaar nooit onder de 87 kilo gezeten, nu weeg ik 83.8. Paul neemt foto’s terwijl ik mijn laatste entrecote eet en dat doe ik met tegenzin. Voor vanavond heb ik nog ribeye liggen, maar dat kan ik niet meer opbrengen. Ik had misschien wat beter moeten variëren, spek en orgaanvlees staan bijvoorbeeld ook op de lijst, maar dat vind ik niet lekker. Kip wel, maar de vettere kipdijfilet niet. Althans: niet droog. De komende jaren verwacht ik geen entrecote of ribeye meer te eten en voorlopig laat ik eieren achterwege.

Dat wil niet zeggen dat deze drie weken me niks hebben gebracht. Meer energie heb ik niet gevoeld, al heb ik wel beter geslapen. Ik ben vooral blij met het gewichtsverlies en wil een modus vinden dat te continueren, zonder dat ik nog langer als een graatmager model over iedere hap en slok moet nadenken. Daarnaast ben ik blij met de mentale en fysieke lessen. Ik heb ervaren hoe weinig je lichaam eigenlijk nodig heeft en weet nu dat als ik iets écht wil, iedere denkbare verleiding kan weerstaan. Mocht ik ooit fysiek in de knel komen dan zal ik nog eens aan dit dieet denken, voor nu past het me niet.

Ik heb roomser geleefd dan de paus. Daar proost ik op met een blond biertje. Nou vooruit: drie. Iedere slok voelt als een orgasme

Op de dag dat ik voor eerst weer een boterham met pindakaas mag en met het gezin kip tandori kan mee-eten heb ik een afsluitende belafspraak met Nils. Ik vertel over de worstelingen, de mentale winst en de kilo’s verlies. “Vergeet niet dat jij eigenlijk geen zin had in dit dieet en ik het alleen voorschrijf aan cliënten die al bij de huisarts zijn geweest, therapieën hebben geprobeerd en dit als een laatste redmiddel zien. Het carnivoordieet is ook niet voor iedereen geschikt en is ook niet het eerste wat ik voorschrijf. Maar je mag trots zijn. Als je aan zoveel verleidingen wordt blootgesteld en je toch zo strikt heb gehouden aan dit dieet, zonder dat er een medische noodzaak is, is dat knap.”

Dankjewel. Het was pittig, maar ik koester eigenlijk nu al deze hele ervaring. Ik wist niet dat ik zó gedisciplineerd kon zijn. Als ik een cliënt bij je was, wat was nu dan de volgende stap geweest? Groente en fruit weer terug?

“Dan waren we anders begonnen, met alleen rundvlees, zout en water. Maar ik dacht: dat kan ik jou niet aandoen. Iedere twee weken brengen we dan iets terug in het eetpatroon om te kijken wat er gebeurt, zo kun je achterhalen wat wel en niet werkt en waar de klachten eventueel vandaan komen.”

Prima, maar er is vanavond voetbal op tv, ik heb mezelf chips en bier voorgeschreven.

“Je hebt helemaal gelijk, geniet ervan!”