De pyromane brandweerman (en 6 andere krankzinnige Nederlandse ontslagzaken)

Basisschooljuf creëert eigen Sprookjesbos 

De Efteling wordt iedere dag van het jaar overspoeld met kinderen die op schoolreisje zijn, op het eerste gezicht is de aanwezigheid van leerlingen van de Amsterdamse Professor Dumontschool daarom ook niks aparts. Maar de ouders en de rest van de school denken dat de vijftien verstandelijk beperkte kinderen (tussen de 7 en 10 jaar) in Space Expo in Noordwijk zijn.

De juf doet achteraf in de nieuwsbrief ook verslag van de geweldige dag in Noordwijk waar ze dus helemaal niet zijn geweest. Op eigen houtje heeft ze vorig jaar een uitje naar De Efteling geregeld. Jawel, in eerste instantie had ze die bestemming wel met de directeur overlegd. Die vond De Efteling ook hartstikke leuk, maar wel te duur. Dankzij onder meer een begeleider die uit eigen zak bijlapt, krijgt de vrouw toch haar zin.

De kinderen worden gesommeerd hun mondje dicht te houden en het geheim was wellicht nooit naar buiten gekomen, ware het niet dat de bus is geflitst bij de A2 en die ligt niet op de route naar Noordwijk. Het kan dan wel nobel zijn dat de juf haar leerlingen een dagje in het mooiste attractiepark van Nederland gunt; het schoolbestuur vindt het compleet onverantwoord. Er was te weinig begeleiding mee, de ouders wisten niet waar hun kroost was, de kinderen droegen ook geen polsbandjes, hadden makkelijk kunnen weglopen en het merendeel kan niet eens zwemmen. Kortom, allemaal redenen voor ontslag op staande voet.

Daar laat de vrouw het niet bij zitten. Tijdens de beroepszaak tegen haar ontslag bepleit haar advocaat dat ze te goeder trouw handelde. Het was misschien onhandig, maar ze wilde niets liever dan de kinderen, die soms zelfs zonder ontbijt op school verschijnen, een onvergetelijke dag bezorgen. En dat werd het ook, het was ‘een topuitje’. “Haar goede bedoelingen verdwijnen compleet naar de achtergrond en dat valt haar heel zwaar,” zegt advocaat Van Tellingen. De rechter is niet gevoelig voor het pleidooi, het ontslag blijft gehandhaafd. Zo werd die dag in Kaatsheuvel om meerdere redenen onvergetelijk. Misschien kunnen ze bij De Efteling nog iemand gebruiken?

Waar rook is, is een pyromane brandweerman

Assertiviteit is in iedere beroepsgroep een pré, want veel bazen zijn er gek op wanneer je je eigen werk creëert. Maar bij de brandweer ligt dat net even anders. Het is 1 december 2023, de 26-jarige N. G. heeft ’s middags met succes zijn brandweerexamen afgelegd, hij kan per direct worden opgeroepen. En jawel, diezelfde avond gaat zijn pieper al af, er is een flinke woningbrand gaande in Putten. Hij is als eerste ter plaatse, maar kan niet voorkomen dat het huis volledig afbrandt. G. wordt direct ontslagen, maar dat is niet vanwege het resultaat.

Na het examen heeft hij met vrienden geproost op de afloop. Is het geen leuk idee als G. zijn opgedane kennis gelijk in de praktijk brengt, zo zeggen ze tegen elkaar. Met twee auto’s rijdt G. met drie vrienden door de buurt, op zoek naar een geschikte brandlocatie. Ze denken in eerste instantie aan een boom of prullenbak. Bij het lokale tankstation worden twee jerrycans volgegooid, G. en één vriend zetten vervolgens twee makkers af aan de rand van het bos. Het duo loopt een kilometer en stuit dan op een leegstaand huis. Via een openstaand raam klimmen ze naar binnen en gieten de jerrycans leeg. Een zakdoekje wordt aangestoken en in mum van tijd brandt het huis volledig af. Daar kan G. dus niks meer aan doen.

Bij de rechter stelt G. dat het om een onschuldig brandje moest gaan, dat die andere twee zoiets groots van plan waren wist hij niet. “Ik ben bij de brandweer gegaan om levens te redden,” zegt hij snikkend. “Ik vind het verschrikkelijk. Ik ben betrokken geraakt bij iets wat nooit had mogen gebeuren.” Maar wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten. De officier van justitie eist tegen de vier celstraffen van tussen de twaalf en vijftien maanden. Zo ver komt het niet, de rechter laat het bij flinke taakstraffen en een voorwaardelijke celstraf. Maar de brandweercarrière van G. is al na één dag gedoofd.

Dodelijke vergissing in uitvaartcentrum

Misschien is het zo dat op een gegeven moment alle lijken op elkaar gaan lijken, anders kunnen we de blunder van een Limburgse uitvaartverzorger niet verklaren. In juni 2023 wordt de zoon van zijn zojuist overleden vader gebeld. Het is een half uur voordat de dienst in Voerendaal zou beginnen, maar of hij zich toch met spoed kon melden.

Zijn 64-jarige vader bleek twee dagen eerder al begraven, bij een andere dienst. “De kerk zat al vol toen we het nieuws hoorden,” vertelt de zoon tegen 1Limburg. “Zaterdag was er ook een begrafenis geweest. Die familie heeft van de verkeerde persoon afscheid genomen. Mijn vader werd daar, in het verkeerde graf, begraven.” Tja. De kerk was dus al gevuld, wat nu? “Mijn eerste reactie was: Nou, begin maar met graven. Maar zo werkt dat natuurlijk niet. De begrafenisvereniging stelde nog voor om de dienst met een lege kist voort te zetten, maar dat vonden we helemaal niks.”

Een half uur voor de uitvaart begint, wordt de zoon van de overledene gebeld. Sorry, foutje! Je vader is twee dagen geleden al begraven…

Onverrichter zake wordt iedereen weer naar huis gestuurd en uiteraard moet ook de familie worden ingelicht die afscheid heeft genomen van de verkeerde persoon. “Ja, ik had in de gaten dat er iets niet klopte,” vertelt Marie-José Hermans, schoondochter van de andere overleden man, tegen 1Limburg. “Maar ja, de mis begon, dan kun je niks meer doen.” Als ze een dag na de uitvaart worden gebeld, weten ze gelijk hoe laat het is: ze hebben niet hun (schoon)vader, maar een wildvreemde man begraven. Beide gedupeerde families zijn financieel gecompenseerd en op kleinschalige manier is alsnog afscheid genomen van de juiste personen. Maar de verantwoordelijke uitvaartverzorger is zijn fout niet vergeven, die is op staande voet begraven, uhhh, ontslagen.

Ongepaste borstklopperij in het ziekenhuis

We kijken allemaal graag naar een mooie borstpartij, hoeven we niet moeilijk over te doen. Maar dat is niet in alle gevallen en op alle plekken even gepast. We trappen nu een open deur in, dat weten we ook wel, maar voor een ziekenhuismedewerker is dit toch allemaal niet even logisch. Of hij kon zichzelf simpelweg niet bedwingen, dat kan het ook zijn. Feit is dat 164 patiënten van het Rijnstateziekenhuis in Zevenaar in 2022 een brief krijgen dat een onbevoegde ziekenhuismedewerker in hun dossier heeft geneusd. Dat het voornamelijk vrouwen betreft die een borstoperatie hebben ondergaan, is vast geen toeval.

In de brief staat dat de direct ontslagen medewerker verder niets met de foto’s heeft gedaan, maar hoe weten ze dat zo zeker? Heeft hij niet stiekem foto’s gemaakt met zijn telefoon? “Ik ben heel onzeker geworden,” zegt een begluurd 17-jarig meisje tegen Omroep Gelderland. “Ik schaam me en heb het gevoel dat iemand mij heeft aangerand. Aangezien mijn naam bekend is bij de persoon die dit heeft gedaan en hij mij via bijvoorbeeld Facebook kan opzoeken, zal hij mijn borsten onder mijn gezicht kunnen plakken. Al met al is deze operatie (een borstverkleining, red.) niet iets waar ik mee te koop loop en nu liggen mijn gegevens gewoon op straat!”

Enkele maanden na zijn ontslag is de man gearresteerd op verdenking van computervredebreuk en schending van het ambtsgeheim. Of het tot een veroordeling leidt moet nog blijken. Hoe dan ook: een ziekenhuis lijkt niet de meest geschikte werkomgeving voor de gluurder, maar gelukkig voor hem zijn er genoeg branches te bedenken waarin je ongelimiteerd naar borsten kunt kijken. En naar nog wel meer ook…

Peperdure affaire met vrouw van ondergeschikte

Affaires komen voor op iedere werkvloer, een avontuurtje dat leidt tot ontslag is veel te cliché voor dit artikel. Maar als een directeur het aanlegt met de vrouw van een ondergeschikte is het uiteraard een ander verhaal. De accountmanager diende in 2022 een klacht in bij hun Brabantse werkgever en deed er een flinke stapel bewijsstukken bij. Foto’s, video’s, appjes; over de affaire kon geen enkele discussie bestaan.

Hoewel de 61-jarige directeur al tot volle tevredenheid sinds 1985 in dienst was en daarvoor ook rijkelijk werd beloond, exclusief bonussen een maandsalaris van bijna 12.000 euro, werd hij zonder pardon op straat gezet. Op zulke praktijken zat het bedrijf immers niet te wachten.

De affaire met de receptioniste is een privékwestie, vindt de directeur. Hij vecht zijn ontslag aan en eist een afkoopsom van 2,5 miljoen euro

Kan allemaal wel zijn, maar het hebben van een affaire is volgens de directeur een privékwestie en dus geen reden voor ontslag. Hij eist bij de rechter een afkoopsom van 2,5 miljoen euro, plus nog wat misgelopen bonussen. Maar de rechtbank veegt al zijn wensen van tafel, zijn werkgever had alle reden hem te ontslaan. Uit de onderschepte berichten bleek dat hij tijdens werktijd seksueel getinte foto’s en video’s stuurde naar zijn minnares, nota bene receptioniste bij een klant van het bedrijf. Daarnaast was het contact nogal intensief: sowieso 1261 berichten gedurende een periode van negen (werk)dagen. Verder kon worden gereconstrueerd dat de twee minstens vijf keer tijdens werktijd afspraken om seks te hebben. Privé valt dit dus niet meer te noemen.

“Een affaire is in beginsel een privéaangelegenheid”, stelt de kantonrechter. “Maar de directeur heeft daar zelf een zakelijke aangelegenheid van gemaakt door de affaire aan te gaan met de echtgenote van een ondergeschikte, de affaire binnen de uitvoering van zijn werkzaamheden te brengen en daarbij gebruik te maken van een hem door zijn werkgeefster ter beschikking gestelde mobiele telefoon.”

En er is nóg meer dat tegen hem spreekt. De bedrogen accountmanager had zich na zijn ontdekking ziekgemeld. Hij zat nog in zijn proeftijd, de directeur dreigde hem niet aan te nemen als hij niet heel snel zou terugkeren op de werkvloer. Machtsmisbruik, aldus de rechter. Hij krijgt daarom geen cent mee, sterker nog: hij moet zijn werkgever onterecht verkregen salaris terugbetalen. Hij was immers aan het app’en of seksen, in plaats van werken. Ook op ww maakt hij geen aanspraak, want het ontslag is zijn eigen schuld. Duur avontuurtje!

Gestalkte stakker bouwbedrijf ontslagen

We kunnen veel redenen bedenken die volstaan voor ontslag op staande voet, maar gestalkt worden zit daar niet bij. Toch is dat precies de reden dat een timmerman in 2019 op zoek moet naar een nieuwe werkgever. Het bouwbedrijf is uiterst tevreden over hem, maar een ex-vriendin is dat niet. Die stelt dat de man vrouwen mishandelt, verkracht en zich zelfs vergrijpt aan kinderen.

Die beschuldigingen houdt ze niet voor zichzelf, in hun Limburgse woonplaats verspreidt ze brieven met daarop de afbeelding van de man, vergezeld met de mededeling dat het hier een pedofiel betreft. De man doet aangifte, maar de verwensingen doen hem zoveel dat hij niet meer in staat is te werken. Met behulp van een psycholoog probeert hij op te krabbelen.

Maar de vrouw is nog lang niet klaar met haar haatcampagne. Het bouwbedrijf ontvangt talloze berichten, strekking van het verhaal: het is schandalig dat het bedrijf een pedofiel in dienst houdt. Op datzelfde moment verschijnen berichten op internetfora dat het bedrijf erbarmelijk werk levert, uitgevoerd door onvriendelijk personeel. Een bedrijfsbusje is beklad en de directeur ontvangt een afbeelding van een geladen pistool.

Dan kunnen we allemaal logische vervolgstappen bedenken, maar het bouwbedrijf straft juist de timmerman. Het bedrijf heeft zo wel heel veel last van zijn privéleven… De maatregel is volgens de timmerman helemaal niet nodig, hij verwacht dat de vrouw snel wordt gearresteerd en dan lost de ellende zichzelf op.

Daar wil het bedrijf niet op wachten en daarin krijgt het gelijk van de kantonrechter. Het is ‘voor alle partijen een trieste situatie’, maar in het belang van de onderneming mag de man worden ontslagen. “In alle redelijkheid kan niet worden gevergd dat zij het dienstverband met de timmerman nog langer in stand houdt.” Daar moet de gestalkte man het mee doen, plus een aantal maanden salaris en een ontslagvergoeding van 4200 euro. Hopelijk timmert de man inmiddels wat succesvoller aan de weg, zowel zakelijk als in de liefde.

Lullige uitkomst Russische penisvlucht

Uiteraard zijn zulke bizarre ontslagtaferelen niet alleen voorbehouden aan de Nederlandse werkvloer. Afgelopen zomer werd een Thaise basisschoollerares nog ontslagen omdat ze tijdens een les tegelijkertijd 18+-content van zichzelf maakte en live streamde naar de buitenwacht. Kon het schoolbestuur begrijpelijkerwijs niet zo waarderen.

Maar ook een ontslagkwestie in Rusland mag niet onbehandeld blijven. Of de 102 passagiers van de lijnvlucht tussen Moskou en Jekaterinenburg er in 2020 iets van hebben gemerkt is de vraag, maar het toestel nam een afwijkende route. Er werd in de vorm van een penis gevlogen. Geen kwajongensstreek of een staaltje kinderachtige humor, dit was een keiharde steunbetuiging aan de voetballer Artjom Dzjoeba. Die was even eerder uit de selectie gezet van het Russische elftal, nadat er een pikant filmpje was uitgelekt. Hierop masturbeerde Dzjoeba, terwijl op de achtergrond het nieuws werd uitgezonden. Die neiging kunnen wij onderdrukken als we naar Rob Trip kijken, maar deze uitzending werd aan elkaar gepraat door een dame met wie de voetballer een affaire zou hebben. Was voor de Russische voetbalbond geen verzachtende omstandigheid, Dzjoeba kon naar huis.

Dit tot ontsteltenis van de voetbalminnende werknemers van luchtvaartmaatschappij Pobeda. Die hadden het moederbedrijf, Aeroflot, al gevraagd om de steunbetuiging te mogen uitvoeren, maar tevergeefs. De piloot hield zijn poot echter stijf en maakte op bevel van zijn meerderen alsnog de penisvlucht. Opmerkelijk genoeg is niet hij, maar de verantwoordelijke directeur ontslagen. Dat is wel heel, nou ja, lullig.