SPORTCOLUMN: De speelkalender slóópt spelers, letterlijk

Micha Jacobs

De beste middenvelder ter wereld, Rodri van Manchester City, kondigde een staking aan vanwege de volle voetbalkalender en scheurde meteen daarna zijn kruisband: einde seizoen. Santiago Giménez van Feyenoord ging een duel aan tegen NAC en greep naar zijn bovenbeen: tot en met de winterstop uit de roulatie. Oud-wereldkampioen en viervoudig Champions League-winnaar Raphaël Varane, uitkomend voor het Italiaanse Como, heeft al jaren knieproblemen en houdt het nu helemaal voor gezien: hij is pas 31.

Vorige week, voorafgaand aan Manchester United-FC Twente, uitte Erik ten Hag dezelfde zorgen die toptrainers als Pep Guardiola en voorheen Jürgen Klopp al jaren van de daken schreeuwen: de speelkalender slóópt spelers, letterlijk. Zestig tot zeventig topwedstrijden per jaar spelen is fysiek gezien bijkans onmogelijk, zei ook Rodri. Ik geef ’m geen ongelijk: zestig wedstrijden is gemiddeld één duel in minder dan zes dagen, over een heel jaar gemeten. Haal daar de winter- en zomerstop vanaf en het is misschien één wedstrijd in de vier, vijf dagen waarin je óók nog eens moet reizen voor een uitwedstrijd in de eigen competitie, een Europese wedstrijd of met je land. En dan ben je nog niet eens even met je gezin op vakantie geweest, hè. Het is absolute waanzin met gevaar voor eigen ledematen, zoals nu blijkt.

Maar toen bedacht ik het volgende revolutionaire idee. Ik las dat scheidsrechters als Danny Makkelie en Serdar Gözübüyük af en toe een uitstapje naar de Saoedische competitie maken als ze een weekendje vrij zijn: waarom bedenken we ook niet zo’n systeem voor voetballers?

Dat leg ik even uit. Stel nou dat voetballers gewoon zzp’er zijn, niet vastliggen bij een club en dus per wedstrijd ingehuurd kunnen worden? Dat voorafgaand aan Real Madrid-Barcelona Real-coach Carlo Ancelotti denkt: wie heb ik vandaag nodig? Mbappé en Haaland voorin, Rodri (als ie fit is) daarachter, en dan nog eens acht andere wereldvoetballers. Kost een miljoen of 40, maar dat heeft zo’n club vast wel over voor een overwinning op de aartsrivaal. Als speler vul je net als nu je zakken en ondertussen kun je zelf bepalen waar, wanneer en voor wie je speelt. Wil je eerst drie maanden op vakantie en daarna een maandje trainen om fit te worden voor een topwedstrijd, dan kan dat. Een keer voor Boca Juniors uitkomen tegen River Plate? Kan allemaal. Ik zeg: win-win. Wij zien alleen maar topwedstrijden met de beste spelers en ze kunnen hun eigen tijd bepalen waardoor de kans op horrorblessures kleiner wordt. Wat jij?

Edwin Struis

Ik begin me nu toch wel af te vragen welke geestverruimende middelen je gebruikt. Dit kan niet alleen door bier komen, toch? Wil je nou een soort uitzendbureau voor voetballers beginnen? De dag beginnen met een voetbalveiling? “Messi, kom er effekes bij. We beginnen bij 3 miljoen voor één wedstrijd. Wie biedt? Wie maakt me los?” Zoiets? Of dat voetballers zich ’s ochtends kunnen inschrijven voor een wedstrijd naar keuze later op de dag? Messi: “Zo’n NEC-NAC wil ik best weleens uitproberen.” En ik maar denken dat we hier een serieuze column aan het vullen zijn.

Nou vooruit: best een origineel idee, maar het leidt tot chaos en wanorde. Ook bij de diehard fans die het al zo zwaar hebben om bij spelers club- van geldliefde te onderscheiden. Ze moeten gemiddeld om het half jaar nieuwe spelers in de armen sluiten, want zo gaat dat tegenwoordig. De ene dag zoenen ze nog het clubembleem, de andere dag mag je hun reet kussen als ze besluiten dat het gras elders toch groener is.

Weet je wat wel zou helpen: als de grote jongens in de voetbalwereld hun stem eens écht zouden verheffen. De FIFA en al die op geld beluste bestuurders en overige zakkenvullers duidelijk maken dat het zo niet langer kan. Loop vlak voor het eerste fluitsignaal van Real-Barça eensgezind het veld af, desnoods met een spandoek, en maak duidelijk dat de overkill aan wedstrijden ook echt fysiek slachtoffers maakt. Want het stopt nooit.

Ik zag toevallig het schema langskomen waar voetballers komende zomer op worden getrakteerd in de strijd om de wereldbeker voor clubteams. Ooit één overzichtelijk onderonsje in Tokio tussen de winnaars van de Europa Cup I en de Copa Libertadores, maar de FIFA ziet nu kans om volgend jaar 32 clubs mee te laten doen aan een toernooi, waar niemand ook maar een seconde van wakker ligt. En dat een maand lang! Waar gaat dit nog over?

De door jou al gememoreerde Carlo Ancelotti sprak laatst verstandige woorden door te beweren dat spelers best wel een centje minder kunnen en willen verdienen mits de belasting minder groot wordt. Want er zit nu echt geen rem meer op. Het volstorten van de Europese toernooien, straks in 2026 een WK met 48 ploegen, het gaat maar door. Straks is het blessureleed helemaal niet meer te overzien. Het wordt niet de hoogste tijd voor een uitzendbureau, maar voor harde actie. Met als centrale vraag: meer of minder wedstrijden? Ik weet het antwoord al.