Volkszanger Robert van Hemert: 'Ik heb me de tering gewerkt'

Robert van Hemert (Leiden, 1993) was al een aantal jaren bezig om voet aan de grond te krijgen als zanger voor hij begin dit jaar een knoeperd van een hit scoorde met Zoet, Zout, Zuur. Ineens zwaaiden overal de deuren open voor de ambitieuze vocalist, die zijn beroep als schilder inwisselde voor dat van professioneel zanger. In De Oranjezondag kreeg hij van presentatrice Hélène Hendriks als verrassing een gouden plaat voor zijn megahit. Inmiddels heeft de single de magische grens van 20 miljoen streams gepasseerd, goed voor platina.

Zijn talent is de afgelopen tijd niet onopgemerkt gebleven bij collega’s uit de muziekindustrie en televisiekijkend Nederland. Zo won hij in 2022 de SBS6 talentenjacht De Hollandse Nieuwe, waarin René Froger, Samantha Steenwijk en Danny de Munk onder leiding van Jeroen van der Boom op zoek gingen naar dé nieuwe volkszanger van Nederland.

Robert, eerst maar even over die knoeperd van een zomerhit Zoet, Zout, Zuur die jou dit jaar op de kaart zette in de Nederlandstalige muziekwereld. Typisch gevalletje van: een succesje dat je is komen aanwaaien?

“Goed dat jullie die vraag stellen, want ik lees dat ook weleens terug in de comments op mijn social media. Bovendien krijg ik die vraag geregeld van mensen die me volgen, enthousiastelingen in het publiek of in interviews in de media. Achter het succes van Zoet, Zout, Zuur en de goede ontvangst van mijn nieuwste single Geld maakt niet gelukkig, schuilt een periode van jarenlang keihard werken. Als zanger ben ik al tien jaar bezig om te proberen door te breken in het wereldje van de Nederlandstalige muziek. Ik had al van alles geprobeerd: veel optredens in kleine gelegenheden, talentenjachten, liedjes schrijven, nummers opnemen en uitbrengen. Allemaal zonder de gevolgen waar ik op hoopte.”

“In 2022 deed ik mee aan de SBS6-talentenjacht De Hollandse Nieuwe met Jeroen van der Boom als presentator en in de jury René Froger, Samantha Steenwijk en Danny de Munk. Ik won en werd gekroond tot de nieuwe volkszanger van Nederland. Als prijs mocht ik optreden bij De Toppers in Concert in de Johan Cruijff ArenA en tijdens het Mega Piraten Festijn in het GelreDome. Maar daarna werd het weer stil. Ik ben gaan nadenken over een professioneel schrijversteam dat mij verder zou kunnen helpen, en in welke hoek ik het moest zoeken. Als je nog niet helemaal in the picture staat, is het lastig om de juist de mensen voor je te winnen. Je komt er niet zo 1-2-3 tussen.”

‘André Hazes lag in de clinch met Bram de Koning en Edwin van Hoevelaak. Dus ik dacht: die willen misschien nu wel een nieuwe artiest’

En toen heb je je charmes en je betoverende glimlach in de strijd gegooid?

“Haha. Ik heb het iets anders aangepakt. Ik kreeg vanuit de media mee dat André Hazes in de clinch lag met Bram de Koning en Edwin van Hoevelaak. Ik bedacht me dat zij misschien ook op zoek waren naar een nieuwe artiest. We hebben hen benaderd en ze waren enthousiast. Meteen hebben we een schrijverssessie van drie dagen ingepland. Er zijn toen vier liedjes gemaakt. Eentje bleef gelijk bij me hangen, de rest was ik vergeten. Zoet, Zout, Zuur had wat mij betreft alle ingrediënten voor een hit: makkelijk mee te zingen, de kreet is grappig en ik had zoiets nog niet eerder gehoord van anderen. Het was origineel. Gewoon iets nieuws. We brachten het nummer uit in 2023 en ik was natuurlijk heel benieuwd wat het zou doen. Dat viel eerst tegen. Ik begon te twijfelen of ik ernaast had gezeten: was dit dan toch niet de hit met het succes dat ik voor ogen had?”

Toen had je er gemakkelijk voor kunnen kiezen om je vorige werkzaamheden weer op te pakken…

“Zo zit ik niet in elkaar. Als ik een doel voor ogen heb, ga ik keihard door om dat te bereiken. Ik was al bezig met nieuwe liedjes schrijven, dingen opnemen, toen er dit voorjaar iets onverwachts gebeurde. Ik werd 's ochtends vroeg uit bed gebeld door een vriend die enthousiast gilde dat ik Radio 538 meteen moest aanzetten. Wat bleek? Ze hadden Zoet, Zout, Zuur tot Smulschijf gebombardeerd, wat betekende dat het lied de hele week veel gedraaid werd. Meteen zagen we een gigantische groei in de streams, aanvragen en boekingen namen toe, er gebeurde van alles. Ik dacht: nú gaat het gebeuren. En het gebeurde. Later dan verwacht, maar die ene single heeft mijn leven echt veranderd.”

Het lied heeft je carrière veranderd, maar ook je persoonlijke leven?

“Ja. Op alle vlakken zijn er dingen anders geworden. Ik heb nu veel meer rust in mijn donder. De weg hier naartoe betekende heel hard werken. Het is allemaal niet bepaald vanzelf gegaan.”

Vertel eens?

“Dan kom ik eerst even terug op jullie eerste vraag. Ik ben al tien jaar bezig, maar sommige mensen denken dat me een zangerscarrière in de schoot is geworpen door toevallig een leuk liedje. Zo is het dus niet gegaan. Ik ben heel vaak tegen een dichte deur aangelopen en ik heb niet altijd de juiste keuzes gemaakt. Ik had bijvoorbeeld geen management. Vrijwel alles deed ik zelf, samen met Denny Calkhoven, die nu nog steeds mijn tourmanager is. Ik had geen platenlabel, geen boekingskantoor. Stap voor stap heb ik mijn zangersloopbaan kunnen professionaliseren. Natuurlijk kreeg dat streven een enorme boost door het succes van Zoet, Zout, Zuur.”

Je zei net dat je meer rust hebt. Is de druk om die eerste hit te scoren volledig verdwenen?

“Het is nu een andere druk. Ik heb net mijn volgende single Geld maakt niet gelukkig met veel bombarie uitgebracht en ik voel wel dat alle ogen op mij gericht zijn: waar gaat hij mee komen, kan hij zijn succes vasthouden?”

Het is een pakkend nummer met een lekker refrein: dat kan toch niet missen?

“Ik ben voorzichtig met voorspellingen, maar ik merk al dat het nummer goed wordt ontvangen. Vooraf waren de reacties op TikTok en Instagram al lovend, ik heb het lied stukje bij beetje geïntroduceerd. We hebben daar ruim de tijd voor genomen. Het hoeft echt niet per se het succes van Zoet, Zout, Zuur te worden. Daar mogen we ook niet van uitgaan. Maar de tekst Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig heb ik geld is wél goed bedacht. Het is fris, vernieuwend en ik heb het nog niet eerder gehoord in deze vorm.”

‘Valentina was zwanger en we hadden niks. Geen werk, geen rijbewijs, geen huis. Er was soms niet eens geld voor boodschappen’

Nog even terug naar wat je net zei, dat Zoet, Zout, Zuur je leven heeft veranderd. Met welke andere Robert hebben we dan nu te maken?

“De afgelopen tien jaar heb ik moeten knokken voor elke cent die ik waard was en voor elke kans die ik eventueel kon pakken. Kijk, ik werd vader toen ik 21 was. Mijn vrouw Valentina was nog maar 19. We kenden elkaar net drie maanden en zij raakte in verwachting. Dat hadden we niet zo gepland. Het werd best een heftige tijd. Ik had nog niks op orde. Geen werk, geen rijbewijs, geen huis. En we waren pas een paar maanden verliefd op elkaar. Er was gewoon geen geld. Ik heb mezelf de tering moeten werken om alles rond te krijgen, om het maar even grof te zeggen. De huur betalen, boodschappen doen: soms kon het niet eens.”

In die tijd werkte je als schilder?

“Later pas. In het begin pakte ik alles aan via uitzendbureaus. Van alles heb ik gedaan om € 360 per week te verdienen. In fabrieken gewerkt. Gewapend beton vlechten en dopjes erop doen. Stoelen gemonteerd bij schoonheidsspecialisten en tandartspraktijken. Na een paar maanden werd ik er steeds weer uitgetrapt omdat ze me anders een vast contract moesten aanbieden. Dus net als ik ergens mijn draai had gevonden, stond ik weer op straat. Het was supersimpel werk, maar ik pakte alles aan omdat ik wist wat eraan zat te komen, namelijk ons kindje. Ik had een bepaald plaatje voor ogen, van een jong stel met een kindje en dus een gezinnetje. Maar ik verdiende gewoon niet genoeg. Gelukkig hebben onze ouders ons altijd bijgestaan, als dat nodig was ook financieel. Het waren jaren van loeihard werken en proberen rond te komen met eigenlijk te weinig centen. Samen hebben mijn vrouw Valentina en ik het gered. Nog steeds is zij de drijvende kracht achter mijn carrière, ze maakt alles voor me mogelijk.”

“In die moeilijke tijd ben ik meer gaan zingen. Dat deed ik al graag op feestjes en verjaardagen. Tijdens een optreden in een café, stapte Danny op me af, die ik zojuist al noemde. Hij vroeg of ik al iemand had die met me mee wilde denken over mijn loopbaan als zanger: het uitbrengen van een liedje en meer optredens. Intussen had ik meer vastigheid gekregen als schilder. Zo kon ik werk met een redelijk vast inkomen combineren met mijn eerste serieuze stappen in de muziek.”

Dat klinkt als een goed geplaveide weg naar waar je nu staat. Maar er kwam nog een behoorlijke hobbel tussendoor…

“Van die hobbel mag je gerust een heel verdrietig drama maken. Ik praat er niet graag over, maar jullie vragen ernaar. En dus wil ik er best eens wat over kwijt. Jullie doelen op 2021, het jaar waarin ik mijn beide ouders ben kwijtgeraakt…”

‘Mijn vader was al dagen niet te bereiken. Ik ben toen met de politie naar zijn huis gegaan. We vonden hem in bed. Hartstilstand. Hij werd maar 57’

Inderdaad. We hebben gelezen over dat tragische feit, maar verder heb je er nog weinig over verteld…

“Het is ook niet iets waar ik gemakkelijk over uitweid, maar ik wil het hier best eens bespreken, omdat het me mede heeft gevormd tot wie ik nu ben. En ook om te laten zien dat er achter de zanger met die feestelijke lach iemand schuilgaat die al best wat voor zijn kiezen heeft gekregen. Het voelt nog maar zo kort geleden. Drie jaar is niks als je snel achter elkaar je beide ouders - veel te jong - verliest. Mijn moeder verkeerde al geruime tijd in een broze gezondheid. Ze was al jaren ziek. Ik was me al aan het voorbereiden op het verliezen van mijn moeder. Ik kon het zien aankomen, ze ging achteruit. Maar totaal onverwacht kreeg ik eerst met het overlijden van mijn vader te maken. Een dag voor mijn verjaardag vond ik hem, bij hem thuis, in zijn bed. Hij was al dagen niet te bereiken, maar dat vond ik niet vreemd, dat gebeurde wel vaker. Hij genoot van het leven en er was nooit wat aan de hand. Toen het me te lang duurde, ben ik met de politie naar zijn woning gegaan. Hij bleek al een aantal dagen in zijn bed te liggen, hij had een hartstilstand gehad.”

“Mijn vader is maar 57 jaar geworden. Mijn hele wereld stortte in. Ik had dit nooit verwacht. Hij was de persoon met wie ik steeds vaker ging praten over mijn moeder, dat ik bang was om haar te verliezen. Hij steunde me dan door te zeggen dat we er samen wel doorheen zouden komen. Toen hij zo plotseling overleed, was ik helemaal van de kaart. In shock was ik. Drie dagen lang heb ik alleen maar voor me uitgekeken, vertelde mijn vrouw me later. Alles om me heen deed er niet meer toe. In mijn achterhoofd wist ik toen al dat ik dat jaar mijn beide ouders zou verliezen. Dat gebeurde ook, acht maanden later overleed mijn moeder. Wekenlang, ik denk maandenlang, heb ik in de shit gezeten.”

Heb je dit trauma nu al helemaal verwerkt?

“Dat weet ik niet precies. Ik praat er niet veel over, soms met mijn vrouw. Vrienden en bekenden vragen er niet naar. Misschien durven ze het niet of zijn ze bang om mijn emoties op te rakelen. Ik heb het gevoel dat ik het voor mezelf heb verwerkt, en ergens in een kastje heb gestopt. Natuurlijk heb ik nog steeds momenten dat ik er helemaal doorheen zit. Meestal als ik alleen ben. Ik wil liever niet dat mijn kinderen zien dat ik ergens mee zit. Maar op bepaalde dagen speelt het verdriet natuurlijk op: Moederdag, Vaderdag, hun verjaardagen, de verjaardagen van mijn kinderen, kerst. Ze zijn er gewoon niet meer bij. Daar heb ik het nog steeds erg moeilijk mee man.”

Hoe heb je het diepste punt van die put ervaren?

“Op een gegeven moment kwam mijn dochter naar me toe en ze zei, kijkend naar mijn glas op tafel: Pappa, zit je nou weer aan de drank? Dat was een soort reality check voor me. Alcohol verzachtte en troostte in die tijd. Je vergeet even waar je zo mee zat. Bovendien vond ik het fijn, want als ik een paar drankjes nam, werd ik emotioneel en kon ik huilen. Zo kon ik alles eruit gooien. Het klinkt gek, maar het hielp me tijdelijk even. Totdat ik erop werd gewezen dat het too much was. Toen heb ik me herpakt.”

Had je toen wel weer zin om te zingen?

“Aan het sterfbed van mijn moeder heb ik haar beloofd dat ze zich totaal geen zorgen hoefde te maken over mij en mijn gezin. En dat ik het zou gaan redden in de muziek. Voor die belofte wilde ik graag strijden, en nog steeds. Je mag het navragen aan mijn management: ik werk keihard, mijn inzet is maximaal en ik doe er elke dag alles voor. Falen bestaat niet voor mij. Ik ben ervan overtuigd dat als je keihard werkt - met de goede mensen om je heen - dat je alles kunt bereiken.”

Dank voor je openhartigheid en je emotionele verhaal, Robert. Tot slot nog even over je nieuwe single, waarin je zingt: Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig heb ik geld. Met jouw achtergrond zou je toch kunnen stellen dat geld het persoonlijke geluk wel aardig kan stimuleren?

“Laat ik het zo zeggen: als je beschikt over voldoende geld, geeft dat enige rust. Zoals ik in het begin al vertelde, heb ik voor elke euro keihard moeten werken. Ik zeg jullie eerlijk dat ik in die tijd niet gelukkig was. Als je van € 1400 in de maand je huur moet betalen, je boodschappen moet doen en kleren moet kopen voor je gezin: dat is geen pretje. Maakt geld gelukkig? Ik zeg nog steeds van niet. Mijn kinderen en mijn vrouw maken mij gelukkig. Maar een beetje geld om handen draagt wel bij aan een goed en geruster gevoel. Ik kan mijn leven leven zoals ik graag wil en ik wil mijn kinderen behoeden voor de zorgen die ik vroeger zelf heb gehad. Ik ben al gelukkig, geld maakt me een stukje gelukkigér.”