Roofmoord op een marechaussee: Toons droombaan eindigt in een nachtmerrie

Natuurlijk zou ik het op de dag dat Ali B zijn straf hoort over de gevallen rapper, zangcoach en schuinsmarcheerder kunnen hebben. Maar eigenlijk heeft deze narcist – want dat is hij ook nog – genoeg aandacht gehad. En in feite doet het er niet eens toe of hij wordt veroordeeld of niet. Die zien we nooit meer terug op televisie, tenzij met een balkje over de ogen.

Nee, laten we het over iets belangrijkers hebben. De tragische dood van de adjudant Toon Brood (49) bijvoorbeeld. De man werkte bij de Koninklijke Marechaussee op Curaçao en werd op 31 mei bij een overval doodgeschoten. Toon kwam oorspronkelijk uit Roosendaal en met de overplaatsing enkele jaren geleden naar de grensbrigade op het Caribische eiland was een droom in vervulling gegaan. Toch was het er niet louter rozengeur en maneschijn. Broods zoon vond het in het begin maar niks en wilde eigenlijk terug naar Nederland. En met de recente diefstal van Broods motorfiets leerde de adjudant ook de andere kant van het paradijselijke eiland kennen. Achter de façade van wuivende palmen en witte stranden gaat namelijk een wereld schuil van armoede en zware criminaliteit.

Juist toen Brood plannen maakte voor een terugkeer naar Nederland sloeg het noodlot toe. Zittend op het terras van zijn woning werd kort voor middernacht zijn aandacht getrokken door een verdacht geluid vanuit het huis. Toen de adjudant naar binnen ging, kwam hij oog in oog te staan met drie gemaskerde inbrekers. Een van hen schoot Brood neer, waarna het drietal er met medeneming van geld en de auto van het echtpaar vandoor ging. Brood bleek dodelijk getroffen. Het overlijden van de geliefde adjudant kwam hard aan bij zijn collega’s. Dat er inmiddels drie verdachten zijn opgepakt, is het enige lichtpuntje in deze tragedie.

De roofmoord op Toon Brood roept herinneringen op aan een vergelijkbaar drama in december 1998. Het speelde op Sint Maarten en in deze zaak wist het slachtoffer – de Rotterdamse rechercheur René van de Berg – het wél na te vertellen, al scheelde het minder dan een haar. Ik sprak de man een jaar na het incident en zijn huiveringwekkende verhaal zal ik nooit vergeten. Van de Berg was in die decembermaand bij zijn bevriende collega Marcel op bezoek. Lekker een paar weken ontspannen op het zonovergoten eiland. De rechercheur sliep met zijn vrouw en dochter in het gastenverblijf onder de woning.

En toen viel de nacht. Een ijselijk gegil vanuit de kamer van de toen 16-jarige dochter. René sprong uit bed en stormde de kamer binnen. Daar zag hij hoe een indringer het meisje met een pistool op het hoofd lachend onder schot hield. Nog voor Van de Berg iets kon doen, kraakten er twee schoten. Terwijl hij zwaar gewond in elkaar zakte, kwam zijn vriend Marcel op het tumult af. Hij vuurde twee keer op de indringer en raakte hem vol in de schouder. Desondanks wist de man te ontkomen. René had het geluk dat Marcels vrouw in de verpleging had gewerkt en met een handdoek een tourniquet aanbracht, anders was hij ter plekke bezweken aan een slagaderlijke bloeding. Het is aan een spoedoperatie en lang revalidatieproces te danken dat hij er uiteindelijk redelijk bovenop is gekomen en zijn werk kon hervatten.

Ze zeggen dat het op de Boven- en Benedenwindse eilanden altijd waait. Helaas is dat soms een wel heel gure wind.