Sportcolumn: voetballers als Henderson zijn vies

Micha Jacobs

Het jaar is nog jong, maar wat mij betreft is het Woord van het Jaar al bekend: woestijnspijt. Georginio Wijnaldum lijkt daar weinig last van te hebben, die telt gewoon zijn geld in Saoedi-Arabië, maar types als Karim Benzema en Neymar wel. De zon brandt, het zand jeukt en ze liggen aan de ketting van de sjeik die hen als een aapje naar zijn pijpen laat dansen.

Jordan Henderson, Gods plaatvervanger in Amsterdam als ik het gedweep met hem zo hoor, werd het daar ook te heet onder de voeten en wist niet hoe snel hij zijn diensten bij zo goed als alle grootmachten in het Europese voetbal moest aanbieden, van Bayern München tot Juventus. Totdat die hem allemaal uitlachten, hem veel succes wensten in de rest van zijn aflopende carrière en hij dus maar inging op de avances van Ajax, het wanhopige Ajax dat snakt naar iemand die de bal wél naar een medespeler kan spelen op het middenveld. Het zal mij niet verbazen als de gemeenteraad van Amsterdam momenteel overweegt om de Jordaan te veranderen in de Jordan. Niemand die daar moeilijk over doet trouwens: daar wonen toch alleen maar expats en ander internationaal volk.

Wat ik zo vies vind aan voetballers als Henderson, is dat ze iedereen voor de gek proberen te houden met een of ander lulverhaal dat hen waarschijnlijk is ingefluisterd door hun zaakwaarnemer.

Henderson: “Waar ben ik eigenlijk?”

Zaakwaarnemer: “Je bent nu in Amsterdam.”

Henderson: “O, wil Ajax me hebben? Kunnen ze mij betalen?”

Zaakwaarnemer: “Vast wel. En speel het gewoon mee. Zeg gewoon dat Ajax een van de grootste clubs ter wereld is, eigenlijk wat je gisteren in München en Turijn ook zei, zeg dat je altijd al naar Ajax hebt gekeken, dat je weet dat het de club van Cruijff is, doe net alsof het een eer voor je is om hier te zijn, dat houdt de supporters wel zoet.”

Henderson: “Ja, goeie. En wat doe ik met vragen over Saoedi-Arabië?”

Zaakwaarnemer: “Nooit natrappen, anders wil de sjeik nog meer geld van ons hebben. Hou het clean, zeg gewoon dat je een mooie tijd hebt gehad daar, maar dat je toe bent aan een volgende stap voor jou en je familie. Iedereen houdt van familiemannen.”

Henderson: “O ja. En wat doe ik met vragen over belastingontduiking?”

Zaakwaarnemer: “Gewoon zeggen dat je nooit hebt gevoetbald voor het geld, dat slikt iedereen als zoete koek.”

Ik zou groot respect voor Henderson hebben als hij zou zeggen: Saoedi-Arabië is een kutland en vergeef mij dat ik verblind werd door die oliedollars. Dan heb je pas écht woestijnspijt, niet?

Edwin Struis

Ik ben blij dat je dit onderwerp aansnijdt, want ook ik heb me zwaar geïrriteerd aan die gekunstelde goednieuwsshow rond Jordan Henderson. De man die op een roze wolk aan kwam zweven vanuit de woestijn en boven de Johan Cruijff Arena werd gedropt. De missing link in het elftal van John van ’t Schip waarin het wemelt van bovenmatig beloonde maar ondermaats presterende hapsnurkers. Deze 33-jarige verlosser had zich dermate flink verdiept in zijn nieuwe werkkring dat hij in eerste instantie niet begreep waarom hij niet met zijn vaste rugnummer 14 kon spelen. Ja, bij het horen van de naam Johan Cruijff ging er wel een lichtje bij hem branden.

‘Over the hill’ was een jaar geleden nog een van de mildste typeringen om deze voetballer te duiden. Bij Liverpool liep hij voornamelijk in de weg, uit andere Europese topcompetities was de animo gering en dus zat er niets anders op dan in te gaan op de lokroep uit de woestijn. Voor leeghoofden als Cristiano Ronaldo en Neymar een logische stap, gespeend van hersencellen als ze zijn, maar niet-passend bij Jordan Henderson die zich in de jaren ervoor toch ook had gepresenteerd als een soort visitekaartje van de lhbtiq+-beweging. In zijn tijd als Liverpool-aanvoerder droeg hij met trots de regenboogband, hij omschreef zichzelf als ‘geëngageerd’ en de Engelse Pride in Football-beweging liep met hem weg.

Totdat hij bezweek voor de zak zilverlingen die Al-Etterfuck, of hoe die kutclub ook mag heten, voor z’n neus hield. Toen vervaagde meteen zijn activistische verleden. Op de eerste foto die z’n nieuwe werkgever via sociale media de wereld instuurde was zijn veelkleurige aanvoerdersband zwart ingekleurd, want zo gaat dat in een land waar andersdenkenden worden gediscrimineerd en vervolgd.

En nu heeft meneertje Henderson (woestijn)spijt van zijn keuze en heimwee. Nee, niet naar Engeland waar de Belastingdienst een oogje op hem heeft, maar naar een gevallen grootmacht als Ajax die elke speler die enigszins rechtop staat, in het bezit van voetbalschoenen is en in staat is om de bal van A naar B te verplaatsen als aanwinst presenteert. Misschien kunnen ze ook Karim Benzema, die zich blijkbaar ook minder goed had voorbereid op een verblijf in de anus van de wereld, nog losweken uit de Saoedische hel.

Weet je trouwens wie de opvolger is van Jordan Henderson als aanvoerder van Al-Etterfuck? Onze eigen ook al zeer geëngageerde Georginio Wijnaldum. Ook al zo begaan met de mensheid, maar meer nog met de eigen portemonnee. Wat een wereld.