Caroline van der Plas: ‘Omtzigt moet eens naar mij gaan luisteren’

Rick Nieman confronteerde Jesse Klaver ermee dat ze bij GroenLinks-PvdA debatten oefenen en dat Attje Kuiken u dan nadoet, en dat ze daarvoor speciaal zwarte laarzen aantrekt om op u te lijken. Klaver ontkende het niet. Wat vindt u daarvan?

“Dat vind ik wel een beetje raar.”

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Denkt u dat ze op u neerkijken, dat ze dat daarom zo doen?

“Ik zou daar wel een fly on the wall willen zijn. Van: hoe doen ze dat dan precies? Gaan ze dan schuddebuikend over de grond van het lachen om hoe zij mij nadoet? Maar aan de andere kant: ze nemen me serieus genoeg óm me na te doen. Dus ik ben geen nobody voor hen.”

Dat is zo. En waar zie je Kuiken nog?

“Ja, die wil minister worden. Dat is haar doel.”

Omtzigt en Timmermans organiseerden samen een debatavond waarop ze spraken over de toekomst van het land. Een teken aan de wand?

“Kijk, met die avond zochten ze toch een beetje de stadse crisis op, en dat is nou juist wat er misgaat in Nederland. Niet dat stadse mensen niet belangrijk zijn, zeker zijn die belangrijk, maar ze zoeken niet dé inwoner van Nederland op. Zij hebben het over allemaal dingen die zij gaan beslissen over Nederland. Terwijl, wíj kiezen er heel erg voor om met mensen op straat in gesprek gaan. Zodra ze BBB zien, heb je altijd aanspraak. Mensen vinden het altijd leuk of interessant. Wat Omtzigt en Timmermans doen, riekt toch weer een beetje naar de oude politiek.”

Kunt u Omtzigt een beetje bij de les houden of luistert hij niet naar u?

“De tijd is wel gekomen dat het wel verstandig is om te gaan luisteren. Kijk, op dat bestuursrechtelijke, abstracte niveau, daarop hoef ik niet met Pieter in discussie, daar zit ie gewoon goed in. Hij is een dossiervreter, een feitenkenner. Maar hoe het gewone leven is voor mensen en waar ze dagelijks thuis mee bezig zijn, dat zijn niet de grote klimaatplannen, dat is niet een constitutioneel hof. Dat is: kan ik mijn rekeningen betalen? Kan mijn zoon van 28 eindelijk een keer het huis uit? Rijdt de bus straks hier nog wel? Blijft de pinautomaat? Kan ik met contant geld blijven betalen? Kan mijn oude moeder in een verzorgingstehuis of moet ze thuisblijven zonder thuiszorg? Die basale dingen. Dat zijn de dagelijkse problemen van de mensen thuis. Mensen willen een inkomen verdienen, een biertje drinken, een keertje op vakantie. En dat is waar heel veel mensen nu bang voor zijn, dat dat op het spel komt te staan. Sowieso door het koopkrachtverlies, maar ook omdat ze geen uitzicht hebben op iets beters. Er zijn zoveel onzekerheden. Dat zie je nu met Israël en Gaza, Rusland en Oekraïne, China, de grootmachten die het tegen elkaar opnemen. Die onzekerheid is gewoon heel groot geworden. Het is niet meer zomaar een economische dip. Er speelt heel veel mee en dan zie je ook het landschap nog veranderen. We zien de velden met zonnepanelen komen. Ik was laatst in Groningen en ik schrok me echt helemaal kapot.”