Iedereen verbleekt bij Eddie Murphy

De film Coming to America bestaat precies 35 jaar (“Yes, yes, f•ck you too!”): wedden dat je je nu oud voelt? In 1988 namen we Eddie Murphy uitgebreid onder de loep, omdat hij toen al een grote jongen was die zich via zijn snoeiharde stand-upcomedy in shows als Delirious en Raw had opgewerkt tot Hollywood. Maar wij hielden toch nog het meest van zijn gitzwarte humor. Zoals die anekdote over vrouwen in Raw: “Waarom vrouwen van rijke mannen houden? Niet uit liefde, niet om hun zaad, maar om hun pegels! (…) Als ik een eerlijke vrouw wil huwen, moet ik naar de rimboe in Afrika om een blote bruid te vinden met een bot door haar neus die nog nooit van Eddie Murphy en zijn geld heeft gehoord. Die gewoon van mij houdt om wie ik ben en omdat ik het zo lekker doe.”

Aan vrouwen had hij sowieso geen gebrek, zei zijn bodyguard Leonard Green: “Eddie houdt ervan om uit te gaan. Hij drinkt niet, hij rookt niet en hij snuift niet, maar hij geniet ervan dat meisjes zijn suède schoenen willen likken omdat hij nu een ster is. Als we een avondje gaan stappen in New York bezoeken we zo’n twaalf clubs, allemaal om die reden.”

Eddie wist heus wel hoe aan vrouwen te komen, zei hij: “Zing, word beroemd en je krijgt alle poesjes die je wilt. Je hoeft niet eens mooi te zijn. Vrouwen zijn dol op Mick Jagger, terwijl hij toch een lelijkerd is. Hij heeft zulke dikke lippen dat zelfs n*gerbroeders zeggen: die Jagger, die heeft dikke lippen. Maar hij is beroemd en hij krijgt aanbiedingen bij de vleet.”

Acteur Judge Reinhold, met wie hij in Beverly Hills Cop I en II speelde, was ook al zo onder de indruk van ‘de zwarte sloopkogel’: “Eddie is goed in het combineren van het functionele met het aangename. Wat hij precies uitvoert in de slaapkamer weet ik niet, maar hij staat nooit voor twee uur ’s middags op. Hij kan zich dat permitteren.”

Zo kon Reinhold zich nog een verhaal herinneren over de opnames van Beverly Hills Cop II: “We moesten voor de zoveelste keer het script veranderen. Iedereen moest er een nachtje over slapen en de volgende dag met ideeën komen. Eddie kwam uiteraard als laatste, verzint ter plekke een dialoog en iedereen zegt: Yeah, dat is het! Kijk, als je zó goed bent, zeurt niemand over wat je in je vrije tijd doet.”

De regisseur van Raw, Robert Townsend, sloeg de spijker misschien wel het hardst op z’n kop: “Eddie is altijd al hanig en arrogant geweest, omdat hij zeker was van zijn succes. Daarom mag ik hem juist. Eindelijk een zwarte die zich niet nederig gedraagt, maar ‘pikgericht’ alles op de korrel neemt. Als je hem dat kwalijk neemt, vraag je eigenlijk of hij zichzelf wil castreren.”

Woke bestond nog niet, dat zie je wel aan de termen die destijds normaal waren. Ook voor Eddie, want als er iemand niet woke was, dan was hij het wel.