Tip voor Manchester United: bel Ruud van Nistelrooij!

Edwin Struis

Het beeld wil maar moeilijk van m’n netvlies af. Ruud van Nistelrooij die afgelopen vrijdag in m’n eigen Haarlemse stamcafé geniet van een drankje en zachtjes meezingt met evergreens als Les Lacs du Connemara en Dancing Queen. Natuurlijk hadden we ook Hey Jude moeten draaien, de song van The Beatles, waarmee hij laatst tijdens een voetbaltrip naar Buenos Aires om de haverklap werd begroet, althans in de Hey Ruud-versie, want Van the Man is ook in dat werelddeel nog ontstellend populair.

Dat laatste vertelde hij in alle bescheidenheid een paar uur eerder tijdens onze Grote Hi-Ha-Hondelul Voetbal Show in een uitpuilende grote zaal van het Patronaat, waar ook andere kanonnen als Jan en Youri Mulder, cultverslaggever Sierd de Vos, toekomstig KNVB-voorzitter Pieter de Waard en presentator en Feyenoord-fan Wilfried de Jong kwamen opdraven, gelardeerd met kostelijke optredens van Katinka Polderman, André Manuel en Jan J. Pieterse. Maar de echte show werd gestolen door de man die voor even de opportunistische voetbalwereld achter zich had gelaten.

Vol vertrouwen en zichtbaar uitgerust liet Van Nistelrooij weten klaar te zijn voor een volgende klus. Eind vorig seizoen was hij opgestapt bij PSV omdat er vanuit de spelersgroep en de staf oppositie was verrezen tegen hem en wel op zo’n achterbakse manier dat de oud-spits er meteen klaar mee was. Uit z’n eigen actieve carrière wisten we al dat hij slecht tegen onrecht kan.

De mooie ervaring in Argentinië sterkte hem in de overtuiging dat hij nog niet klaar was met het trainersvak, ondanks die deprimerende ervaring bij PSV, waar zijn zoon trouwens (met de achternaam van zijn moeder) in de jeugdopleiding speelt. “Ik wil wel weer ergens aan de slag,” liet hij in Haarlem strijdbaar weten. Tot drie keer toe werd ‘Ajax’ gesuggereerd vanuit het publiek, maar dat kon hij niet serieus nemen. In de coulissen liet de Brabander al doorschemeren dat hij mooie aanbiedingen vanuit Spanje, Engeland en Schotland had afgeslagen, want dé club zat er nog niet tussen. En ondertussen keek hij met veel plezier en zonder rancune naar het huidige PSV.

Hij kent natuurlijk de afschrikwekkende voorbeelden van Frank de Boer en Phillip Cocu die te overhaast voor de verkeerde buitenlandse clubs opteerden, de komende periode zal hij een weloverwogen keuze maken. En tot die tijd vermaakt hij zich prima met uitstapjes zoals deze, eindigend in een mooi Haarlems café. Met Van the Man komt het helemaal goed, wat jij?

Micha Jacobs

Toen Van Nistelrooij één wedstrijd voor het einde van het vorige seizoen zelf zijn biezen pakte in Eindhoven – een paar dagen vóór de cruciale laatste wedstrijd om plek twee, uit tegen AZ (1-2) – wist ik al dat het wel goed zou komen met hem. Want welke trainer doet nou zoiets? Alleen iemand met eergevoel, dacht ik: een kwaliteit die de meeste trainers ontberen. Maar een dag na zijn vrijwillige vertrek werd al snel duidelijk dat Ruud zich zo’n principedaad ook makkelijk kon veroorloven: volgens Quote had hij met een geschat vermogen van meer dan 50 miljoen euro zijn schaapjes al lang en breed op het droge, voornamelijk verdiend als speler in Eindhoven, Manchester en Madrid, maar tegenwoordig ook als speler op de Brabantse vastgoedmarkt. Dat hij daarom niet wachtte totdat hij werd ontslagen en een riante ontslagvergoeding kon opstrijken (naar verluidt zo’n 4 miljoen euro), vond ik alleen maar te prijzen. Altijd zelf voor de aanval kiezen: Ruud kan dat blijkbaar nog steeds. Bovendien hou je die eer ook aan jezelf, iets wat Van Nistelrooij altijd al een voetballer naar mijn hart heeft gemaakt. Ik kan me uit de memoires van United-legende Alex Ferguson nog herinneren dat Ruud hem ooit dwong om hem te verkopen, omdat hij op de bank zat tijdens een FA Cup-finale. Dat was na jaren trouwe dienst zijn eer te na, maar waarschijnlijk zat hij toen ook allang met zijn hoofd bij Real Madrid, iets wat Ferguson misschien haarfijn aanvoelde.

PSV zet mijn hart zelden in lichterlaaie, zelfs nu de Philips Sport Vereniging (een vereniging, géén club) nog zonder puntverlies bovenaan staat in de eredivisie (totdat het Peter Bosz-effect na een paar maanden weer is uitgewerkt, zoals altijd), maar van Ruud van Nistelrooij werd ik altijd wel blij. Juist omdat hij geen typische PSV’er was. Ruud van Nistelrooij of Luuk de Jong in de spits: dat is toch het verschil tussen een Ferrari en een lantaarnpaal. PSV’ers zullen het waarschijnlijk niet begrijpen, maar daarom zijn het ook PSV’ers.

Ik snap best dat hij wel weer aan de bak wil als trainer. En iets zegt mij dat hij dat in Haarlem niet voor niks zei. Denk je niet dat hij allang een belletje uit Manchester heeft gehad? Is het niet van de directeur die Erik ten Hag allang op de wip heeft gezet, dan wel van Erik ten Hag zelf? Van Nistelrooij naast Ten Hag op de bank op Old Trafford en iedereen is weer even koest. Kan ie volgend seizoen de boel daar overnemen.