Voorspelling: Ajax-Feyenoord wordt gestaakt

Micha Jacobs

Afgelopen weekend was ik bij de Berlijnse stadsderby BFC Dynamo-Babelsberg (3-0), een kraker in de Regionalliga met meer mensen op de tribune dan bij RKC en Excelsior bij elkaar. Voetbalnostalgie in zijn zuiverste vorm, of Ostalgie moet ik eigenlijk zeggen, want met een aantal vrienden was ik in de haarvaten van Oost-Berlijn beland, op bezoek bij een club die in DDR-tijden het paradepaardje was van de communistische partij, het lievelingetje was van de Stasi en niet toevallig tien jaar op rij kampioen werd voordat de Muur viel en daarmee ook de geënsceneerde hegemonie afbrokkelde.

Ik kende uiteraard geen speler en het voetbal was niet om over naar huis te schrijven, maar de sfeer en het bier waren ouderwets goed, wat eerder regel dan uitzondering is in de kelder van het voetbal. Dat daar een verband tussen bestaat – hoe slechter het spel, hoe beter de sfeer, en andersom – hoef ik je natuurlijk niet uit te leggen. Zoals ik je ook niet hoef uit te leggen dat je in Berlijn nog ongedwongen met een biertje op de tribune kunt staan, écht alcoholhoudend bier, zonder dat je bang hoeft te zijn dat de wedstrijd wordt gestaakt, omdat iemand een beker op het veld gooit. Ooit een Duitser met bier zien gooien? Je wordt voor minder opgehangen aan de Brandenburger Tor.

Aankomend weekend zal de wereld er heel anders uitzien, dat geef ik je alvast op een briefje. Dan zit ik in de Arena tijdens Ajax-Feyenoord waar ik een Serranootje ga uithalen. Weet je nog, Fer Serrano, de vriendin van Feyenoord-spits Santiago Giménez die vorig seizoen het verbod op uitsupporters tijdens de Klassieker negeerde en met een Feyenoord-shirt onder haar jas toch in de Arena zat? Ik heb weliswaar geen Feyenoord-shirt, laat staan een Feyenoord-onderbroek, maar ze zullen weten dat ik er als Feyenoorder ben, met gevaar voor eigen leven waarschijnlijk.

Ik heb mijn buurman, die een seizoenkaart van Ajax heeft en mij meeneemt, maar één ding beloofd: dat ik mij niet gênant zal gedragen als Feyenoord scoort. Maar ik vrees dat het eerder omgekeerd zal zijn. Stel je voor, net na rust en Giménez maakt de 0-3 voor Feyenoord: denk je niet dat er dan een lawine van bierbekers richting de cornervlag vliegt? Wedstrijd gestaakt en dinsdagochtend de resterende 40 minuten uitspelen in een lege Arena. Die macht hebben ‘supporters’ tegenwoordig als ze ontevreden zijn over het spelverloop en het beleid van de club. Chantage die de KNVB alleen maar in de hand werkt met zijn onevenredige beleid, denk je niet?

Edwin Struis

Ik heb zo’n zelfde situatie waarin jij je gaat storten omgekeerd evenredig meegemaakt in De Kuip, waar Ajax in september 2014 – totaal onverdiend trouwens – met 1-0 won door een vrije trap van Ricardo van Rhijn, ongeveer de enige kans die de Amsterdammers kregen die wedstrijd terwijl jouw club een ongekende stormloop ontketende op het doel van Jasper Cillessen. Ik geloof dat het houtwerk rondom hem wel vijf keer werd getest, maar die bal ging er niet in.

Toen die vrije trap van Van Rhijn al na een minuut of vier het doel inzeilde, werd het uiteraard doodstil in De Kuip, maar dat was buiten mijn zoon Mick gerekend, in die tijd – je kon het hem moeilijk kwalijk nemen als 11-jarige, ook al omdat mijn HFC Haarlem al failliet was gegaan – overtuigd Ajax-fan, hoewel de namen van toen net als nu weinig tot de verbeelding spraken. Nicolai Boilesen, Niki Zimling, Thulani Serrero, Lucas Andersen; dat Ajax daar toen won, kun je bijna onder het kopje wereldwonderen scharen.

En dat wij daar veilig wegkwamen ook. Want ja, daar rees de tengere gestalte van mijn zoon reeds op richting zwerk na de vroege goal van Van Rhijn. Gelukkig kon ik hem nog net weerhouden van een oerkreet, anders hadden we nog meer vuurspuwende ogen op ons gericht gehad dan die enkele tientallen van toen. We zaten gelukkig tussen – voor Feyenoord-begrippen althans – redelijk ‘normale’ toeschouwers en het was gelukkig nog vroeg in de wedstrijd, dus dachten de meeste fans dat het nog wel goed zou komen. Maar ik herinner me wel dat we ver voor afloop van deze Klassieker al richting de uitgang schuifelden, met de afkeurende blikken priemend in onze rug.

Het klinkt misschien een beetje gek en een tikkeltje blasé, maar ik ben blij dat ik dit soort wedstrijden nu van een afstandje kan bekijken, gerieflijk thuis op de bank. De lijdensweg om er te komen (en weer te vertrekken), de vuurwerkbommen die om je heen ontploffen, de bijna tastbare haat die opstijgt uit de rangen, de kans dat je een beker pi(l)s in je nek krijgt, de mensonterende spreekkoren die aangeheven worden, de totaal misplaatste vereenzelviging met Joden, waarbij nu de grote kans op staking wordt toegevoegd; voor mij is de Klaszieker een gepasseerd station. Maar niettemin veel plezier toegewenst in de Arena, en niet te hard juichen, hè.