Brandende voetballiefde door clubs als Darvel FC

Edwin Struis

Weleens gehoord van het Schotse dorpje Darvel? Nee, ik tot voor kort ook niet, maar ik had gewild dat ik er laatst zat. En dan met name op de tribune van de Recreation Ground, waar een stunt van formaat plaatsvond in de vierde ronde van de FA Cup. Darvel FC, spelend in de Premier Division van de West of Scotland League, schakelde op die gedenkwaardige avond zomaar het zes klassen hoger spelende Aberdeen uit, voormalig Europacup-winnaar en de club waar Sir Alex Ferguson het coachen onder de knie kreeg.

The biggest shock in Scottish Cuphistory noemde de BBC het, en hoewel die geschiedenis liefst 149 jaar beslaat, was daar weinig aan gelogen. Alsof pakweg Best Vooruit of SC Bemmel het ‘grote’ PSV te grazen had genomen, ofschoon dat steeds makkelijker voorstelbaar wordt dezer dagen. Ik nam alles tot me wat er over Darvel FC gepubliceerd werd. Noem het compensatiedrang. Sinds het voetbal deels bij me weggedreven is (kort samengevat: het rijkeluisvoetbal met over de topbedragen voor gemankeerde spelers en sjeiks die clubs kopen als waren het onderbroeken), heb ik me afgesloten voor dat segment.

In het kneuterige werd ik altijd op m’n wenken bediend door HFC Haarlem, maar sinds die club alweer dertien jaar geleden een verschijningsverbod kreeg opgelegd, zoek ik het kleine geluk elders.

Ja, ook in Schotland, waar ik meerdere malen de derde club van Glasgow bezocht in de schaduw van de Old Firm. Lekker voetbalcultuur opsnuiven in Firhill Stadium, waar Partick Thistle al sinds 1909 vecht tegen de elementen. En nu is er dus Darvel FC. Op de site van de BBC was een filmpje te zien van de speech waarmee manager Mick Kennedy z’n spelers toespreekt voor de wedstrijd. In plat Schots probeerde hij z’n manschappen, op het oog allemaal gerekruteerd uit het plaatselijke bestand van slagersjongens, het belang bij te brengen van de wedstrijd van de eeuw zonder dat ze vanwege nervositeit geen bal meer goed zouden raken, voor zover dat te verhelpen valt op het zesde Schotse niveau. “De volgende 90 minuten zullen waarschijnlijk de meest belangrijke zijn uit je carrière,” voegde Kennedy z’n gehoor toe om vervolgens alle personen en zaken op te sommen, waarvoor ze het moesten doen. “Voor elkaar, voor jezelf, voor je familie, voor de club, voor de fans. Geloof in jezelf, in elkaar, underdogs bestaan niet.”

Komende maandag stuit de Schotse stuntploeg op Falkirk en een ronde later tegen Celtic of Rangers stel ik zo voor.

Micha Jacobs

Darvel en Marvel, over superhelden gesproken: het scheelt eigenlijk maar een letter. Maar ik begrijp je helemaal: het zijn van die sprookjes waar je voetbalhart sneller van gaat kloppen en waarbij het cynisme over poen ouderwets wordt weggespoeld met lauw schuimloos bier, al wordt dat bier maandag in dat steenkoude en winderige Darvel ongetwijfeld vanzelf gekoeld.

De cuphelden van Darvel zijn mannen om van te houden, net als die van het nietige TSV Vestenbergsgreuth die in 1994 het grote Bayern München in de eerste ronde van het Duitse bekertoernooi met een 1-0-nederlaag, en met de staart tussen de benen, weer richting Beieren stuurden. Of die halve amateurs van het Spaanse Alcorcón die in 2009 het galactische Real Madrid met 4-0 op de pijnbank legden, wat op zich niet zo moeilijk is als je weet dat bij Real destijds Royston Drenthe en Rafael van der Vaart aan de aftrap stonden (en Ruud van Nistelrooij inviel om tevergeefs de schade nog enigszins te beperken). De zoveelste bekerwinst van pak ’m beet Celtic, Barcelona of Paris Saint-Germain herinnert niemand zich meer over een jaar of drie, maar overwinningen van Darvel, Alcorcón en Vestenbergsgreuth zijn voor de eeuwigheid. Daar wordt over vijftig jaar in de pub of aan de Stammtisch nog steeds over gepraat:

“Weet je nog…” Het zal mij dan ook niet verbazen als Darvel FC over niet al te lange tijd een eigen Netflix-serie krijgt, zoals Wrexham AFC uit Wales die nu al heeft, de club die uitkomt in de Engelse National League en op het randje van promoveren naar het profniveau staat. Die serie hebben ze alleen niet te danken aan hun sportieve prestaties (al hield Wrexham het veel grotere Sheffield United op 3-3 in de FA Cup en mochten ze deze week op herhaling, wat ook in de categorie bekerstunts thuishoort), maar wel aan de eigenaar van de club, de Amerikaanse acteur Ryan Reynolds.

Ook een multimiljonair die een voetbalclub waarschijnlijk als speeltje ziet (en bakken met geld binnenharkt met die Netflix-serie), al wekt hij de indruk dat hij ook echt van voetbal houdt en in Wales een voetbalsprookje a la Leicester City probeert te verwezenlijken. Maar goed, we hebben het hier dus over een Hollywood-acteur: hij kan ons nog laten geloven dat er paarse nijlpaarden als terreinknechten werken in Wrexham.

Tot zover het cynisme, alle ballen op Darvel maandag. Ik begreep dat BBC Scotland Darvel FC-Falkirk live uitzendt, dus ik sla alvast een paar flessen Scotch ale in. Hup Darvel!