De dood van een naaste is altijd even slikken. Ook als het er eentje betreft die op vier poten liep, altijd de sloot insprong en al begon te kwijlen als er ergens in huis een zak chips of nootjes werd opengetrokken.
Maar goed, niemand ontspringt de dans. Ook Bello niet. Of Fikkie. Of Boris. U snapt het punt. Huisdieren zijn niet onsterfelijk en halen doorgaans niet de leeftijd waarop een gemiddeld mens de pijp uitgaat.
Vloerkleed
Ook een blonde vierpoter in Australië blies onlangs zijn laatste adem uit. Zijn baasjes besloten echter niet om hun trouwe vriend in een gat achterin de tuin te deponeren, of te laten verbranden om hem in een puike urn op de schouw te zetten. Nee, het gezin bedacht een bijzonder alternatief.
U ziet het, een vloerkleed. Met pootjes, staart, kop en meer. Alleen de natte neus ontbreekt. Maar goed, zo'n lokale vochtige plek in je kleed loopt of ligt natuurlijk ook niet lekker.
Wisselende reacties
Zelf schrijft de taxidermist, iemand die dieren opzet, bij de lugubere creatie dat het oude beestje "eindelijk klaar is om naar huis te gaan". Om daar nog jaren geaaid te kunnen worden, zo stellen wij ons voor.
De reacties op de vloerhond zijn wisselend. "Oh hell no", schrijft iemand. "Laat het gewoon gaan." Een ander zegt het toch liever te houden bij een portret aan de muur. Toch zijn er ook veel mensen die het wel wat vinden hebben. Ze vragen zich wel af hoe je het overleden huisdier een beetje schoon houdt. "Doe je hem in bad?"
- de Telegraaf, Chimera taxidermy
- iStock, Capuski