Bij de politierechter: 'Een klerenbende'

Het juiste logo op je schoenen of jas, vooral jongeren zijn er van oudsher gevoelig voor. Een paar Balenciagasneakers van 900 euro, een Moncler-jas van 1300, een Gucci-schoudertasje van 750; wie er oog voor heeft, die ziet regelmatig tieners passeren in een outfit waarvoor de gemiddelde Nederlander een paar maanden moet werken. Maar schijn bedriegt. Europol becijferde onlangs dat de mondiale handel in illegale namaakkleding goed is voor een jaaromzet van minstens 121 miljard euro. Het feit dat bij onderzoeken naar deze handel steeds vaker ook vuurwapens en drugs worden aangetroffen, zou er bovendien op duiden dat het in toenemende mate het domein is van de georganiseerde misdaad.

Ook de pas 18-jarige Danny* hoopte een graantje mee te pikken. Via Snapchat komt hij in contact met iemand die een aantal jassen van een peperduur merk te koop aanbiedt voor nog geen 1000 euro. De deal zal plaatsvinden op station Sassenheim, op klaarlichte dag, maar zover komt het niet. Nadat de verkoper, die voor de zekerheid een vriend heeft meegenomen, zijn koopwaar heeft laten zien, vraagt Danny de twee om met hem mee te lopen naar een auto waar hij het geld heeft liggen. Argwanend lopen de twee jongens, beiden nog tieners, achter hem aan richting een fietstunneltje. Daar aangekomen zien zij een andere man staan die hen lijkt op te wachten. Ze vertrouwen het niet en kiezen eieren voor hun geld. Ze rennen linea recta de verderop gelegen McDonald’s binnen.

Wanneer ze een half uur later weer naar buiten komen, worden ze vrijwel direct aangevallen. Van beide kanten wordt er flink op los geschopt en geslagen. Danny’s handlanger weet te ontkomen met een tas vol jassen. Hij klimt over een hek en gaat er vandoor op een gereedstaande scooter. Ook Danny krijgt een tas te pakken, maar verder dan perron 1 komt hij niet. Daar wordt hij door een politieagent eenvoudig in zijn bebloede kraag gevat.

“Ben je van de dure merkkleding? Vind je dat belangrijk?” vraagt de rechter aan Danny, een jongen die eruitziet alsof hij amper zestien is.

“Niet echt. Ik vind het het wel mooi of zo, maar ik loop net zo lief in een simpel Nike-shirtje,” zegt hij terwijl aan zijn zwarte hoodie plukt waar met koeienletters BALR. op staat. Een trui van, mocht ie echt zijn, zo’n 160 euro.

“Wist u dat de kleding die te koop werd aangeboden nep was?” “Ja, dat wel, geloof ik.”

‘Ik heb wel geschopt en geslagen, maar dat was puur om mijzelf te ver dedigen. Hij viel mij aan’

Maar daarmee is alles wat Danny vandaag van plan is te bekennen, wel zo’n beetje gezegd. Zelf heeft hij namelijk een heel andere lezing van het gebeurde. De man in de fietstunnel kent hij naar eigen zeggen helemaal niet en bij de aanval net buiten de McDonald’s was hij niet betrokken. Op het moment dat die plaatsvond, stond hij al lang en breed op het perron op zijn trein te wachten, zegt hij. Net voordat die arriveerde, zag hij de verkoper bebloed en witheet op hem af rennen.

“Ik heb wel geschopt en geslagen, maar dat was puur om mijzelf te verdedigen,” zegt hij. “Hij viel mij aan. Maar met die straatroof heb ik niets te maken.”

“Op het moment dat u werd aangehouden had u anders wel een tas vol kleding in uw handen,” brengt de rechter hem in herinnering.

“Ja dat wel, ja,” geeft Danny toe. “Dat was niet zo netjes van me. Die had ik niet moeten pakken.”

Omdat het thuis ‘niet zo lekker ging’, woont hij al enige tijd in een soort jeugdinternaat waar hij volgens begeleiders goed bezig is en eindelijk serieus werk maakt van zijn opleiding. Een onvoorwaardelijke gevangenisstraf zou alle positieve ontwikkelingen volgens hen in één klap de nek omdraaien. Zelf heeft Danny het liefst helemaal geen straf. Ten eerste omdat hij onschuldig is, en ten tweede omdat hij bang is dat het ‘zijn focus op school’ zal verstoren.

Maar de rechter is Malle Pietje niet. Over zijn aandeel in de straatroof heeft de rechter – gelet op meerdere getuigenverklaringen – geen enkele twijfel. Daarvoor legt hij Danny een taakstraf op van 120 uur en een geheel voorwaardelijke celstraf van een maand. Ook zal hij zich verplicht moeten melden bij de reclassering en het slachtoffer, die sinds het incident een aantal tanden armer is, een schadevergoeding moeten betalen van 1800 euro. Daarbij is het gevorderde T-shirt van 135 euro niet meegerekend. Dat is hoogstwaarschijnlijk nep.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacyredenen gefingeerd.