Als we nu, nu, nú iemand tot mooiste vrouw zouden moeten uitroepen (doen we natuurlijk niet, dat doen andere bladen al), wie maakt er dan kans op eeuwige roem en onze aanbidding? Yolanthe natuurlijk, Chantal Janzen ongetwijfeld en, doe eens gek, misschien ook wel Victoria Koblenko, maar – zo zijn we dan ook weer - alle vrouwen door een onvervalste vleeskeuring halen, lijkt ons onbegonnen werk. Precies de reden waarom we het 35 jaar geleden, toen we nog zo goed als het enige mannenblad van Nederland waren, de keuze aan u lieten. U, de lezer. En dan niet alleen wat betreft de mooiste vrouw van Nederland, maar ook de mooiste man, anders zou het weer zo’n seksistische bende worden.
Goed, met Tatjana Simic en Huub Stapel op onze openingsfoto (en een onverklaarbare man die op iets blaast wat verdacht veel op een bombardon lijkt) koos u in 1987 overduidelijk niet voor Adam Curry (nummer 7 bij de mannen) en Astrid Joosten (nummer 2 bij de vrouwen). Maar de rest van beide Sexy Top-Tiens, zoals we die noemden, zal u wellicht nog meer verbazen, zeker als u na 1987 geboren bent en nog nooit van Hans Cornelissen (nummer 6) en Monique Rosier (nummer 9) hebt gehoord, die allebei een rol hadden in het kijkcijferkanon van toen, Zeg ‘ns Aaa. Tijdsbeeldje, zullen we maar zeggen.
En dan de nummer 5 bij de vrouwen, Cecilia de la Rie, zegt die naam u nog wat? Zangeres van Centerfold. Nee? Laura Fygi dan, de nummer 6 en zangeres in dezelfde meidengroep? Ook niet? Het zij zo, het is dan ook geen 1987 meer, maar op Tatjana stond dan ook geen maat. ‘Panorama’s bloedeigen covergirl’ en ‘het mooiste exportproduct van Zagreb’ noemden we haar, vooral ook omdat ze over naakt poseren en acteren, zoals in Flodder, niet zo moeilijk deed: “Ik vind het gewoon lekker.”
Huub Stapel won ook, onder andere omdat hij de meest gevraagde acteur van dat moment was, wat weer zou komen door ‘zijn van zelfvertrouwen blakende gelaat’ en omdat hij écht zou vrijen tijdens vrijscènes als in Flodder en Amsterdamned. Held. Hij won daarmee van twee mannen die nog steeds bijna elke week op tv te zien zijn: niemand minder dan – jawel - Gerard Joling (nummer 5) en Marco van Basten (nummer 9) liet hij zijn hielen zien, wat op zich al een prestatie is als je leest wat we over Gerard Joling schreven: “Is zó knap dat de bakvissen zelfs voor zijn wassen konterfeitsel bij Madame Tussauds bij bosjes flauwvallen.”
Leuk idee, zo’n verkiezing, maar op een herhaling ervan kunt u nog lang wachten. Onze mailbox (want aan brieven en andere handgeschreven post doen we niet meer) stroomt van minder vol en bovendien: tegen onze eigen jaarlijkse Mannen Top 100 kan sowieso geen enkele verkiezing op.