'Waarom vele Europese vrouwen in Afrika op de sextoer gaan'

Gambia in West-Afrika, pareltje aan de Atlantische Oceaan en tevens de plek met de grootste concentratie bejaarden met een geslachtsziekte. Vooruit, op Thailand na misschien. Grootste verschil tussen die twee seksparadijzen: waar opa in Bangkok zich inlaat met veel te jonge meisjes (en jongens, als ie niet uitkijkt), daar laat oma zich in Gambia maar al te graag omringen door jongere, goddelijke, blinkende zwarte lijven. En dan vooral Engelse dames op leeftijd –Gambia was tot 1965 Brits – die zonder enige schaamte hun veel te kleine bikini’s laten verdwijnen in lichaamsplooien die ontstaan zijn door een decennialang dieet van alcohol en vet.

Precies 25 jaar geleden leek het sekstoerisme in Granbia, zoals het nog altijd in Engeland wordt genoemd, op zijn hoogtepunt te zijn. Reden voor ons om ook twee vrouwelijke collega’s erheen te sturen voor een onvervalst stukje onderzoeksjournalistiek natuurlijk. Participerende journalistiek was er niet bij, dénken we: daarvoor waren onze toenmalige verslaggeefster Astrid en fotografe Yasmin iets te ad rem, en misschien ook wel te jong en te slank. Het motto van Freddy, een charmeur van de buitencategorie, was dan ook niet voor niks the bigger the better: “Ik zoek het genre dames dat in hun eigen land niet gemakkelijk aan een kerel komt,” gaf hij meteen toe. “Als je haar maar een compliment geeft en een ander standje met haar doet dan ze gewend is, dan heb je haar voor je gewonnen. Daar heb je geen potentieverhogende kokosnoot voor nodig.”

‘Als je een ander standje met haar doet dan ze gewend is, heb je haar voor je gewonnen’

Babou, een andere zwarte adonis, had wél oren naar een avontuurtje met onze verslaggeefster. In een discotheek fluisterde hij: “Jullie Europese vrouwen hebben zo’n zachte huid. Ik zou elk plekje van je lichaam willen kussen. Hoelang blijf je nog? Tot morgen? Laten we geen tijd verliezen.” Waarna hij haar hand pakte en haar meteen zijn bed in wilde sleuren: “Ik wil je een kleine Babou schenken.”

Hoeveel wanhopige vrouwen, anders dan onze dames uiteraard, hij op deze manier wel niet voor zijn karretje spande: beloof haar de hemel en je krijgt er haar portemonnee voor terug. En als je eenmaal haar geld hebt, is het snel gedaan met de ‘liefde’. Zo hoorde Astrid en Yasmin het verhaal van een Zweedse dame die met haar Afrikaanse ‘geliefde’ een bar zou beginnen in Gambia, alvast haar volledige inboedel van Zweden naar Gambia liet verschepen terwijl zij thuis nog wat zaken afrondde, om er vervolgens in Gambia achter te komen dat haar ‘vriend’ de hele Zweedse inboedel had verpatst, het geld in eigen zak had gestoken en haar niet meer zag staan. En ze was zeker niet de enige die in de slinkse praatjes van de Gambiaanse loverboys trapte.

Nu, 25 jaar later, is het sekstoerisme in Gambia nog altijd springlevend, al trappen steeds minder Nederlandse vrouwen in die seksval. Dat noemen we voor het gemak dan maar het Kees van der Spek-effect.