Bij de politierechter: 'Blootgewoon'

Welkom allemaal, vandaag in Gewoon Bloot gaan vijf volwassen vrouwen uit de kleren zodat deze kinderen hen alles kunnen vragen over hun vagina,” valt televisiepresentator Edson da Graça maar meteen met de deur in huis. Tegenover hem in de studio zitten tien kinderen uit groep zeven en acht. Na wat inleidende beschietingen en de nodige waarschuwingen – ‘laat je naakte lichaam nooit zomaar aan iemand zien, ook niet online’ – is het dan zover.

“Lang genoeg gekletst over vagina’s, het is tijd om ze te gaan bekijken. Applaus voor onze modellen!”

Vijf doorsnee dames betreden het podium, waar ze hun badjas al snel van de schouders laten glijden. Poedelnaakt staan ze voor hun jeugdige publiek. Een enkeling kan wat ongemakkelijk gegiechel niet onderdrukken, maar al snel gaan de eerste vingers de lucht in. “Als je iets aan je vagina zou mogen veranderen, wat zou dat dan zijn?” (“Misschien iets minder een rommeltje.” ). “Hoe was het om voor het eerst ongesteld te zijn?” (“Ik weet nog dat mijn moeder boos werd omdat ik het had teruggelegd in de kast.” ) “Wat vind je van al dat haar dat daar zit?” (“Wel prettig, het is een soort tweede onderbroek.” ) Na een kwartier zit de eerste aflevering er al weer op. “Ik hoop dat jullie bloot net zo gewoon vinden als wij hier in de studio,” besluit Da Graça met een laatste vriendelijke blik in de camera.

Dat blijkt niet het geval. FvD-voorman Thierry Baudet stelt op Twitter dat het NTR-kinderprogramma Gewoon Bloot ‘aanschurkt tegen pedofilie’. Kees van der Staaij, lijsttrekker van de SGP, vindt het ‘schennis van de eerbaarheid’ en kondigt direct Kamervragen aan. De 21-jarige Nassim* besluit die vragen niet af te wachten. Hij weet genoeg. In een woedende en anonieme mail naar een woordvoerder van de NPO (die het programma uitzond), schrijft hij: “Dit is je laatste waarschuwing. Als je geeft om de veiligheid van jou en jouw organisatie dan moet je per direct stoppen met deze vieze pedofiel activiteiten. Anders breng ik binnenkort een bezoek naar je woonadres. Geloof me, dat zal je niet na kunnen vertellen. Pas op, of een aanslag op de NPO is de volgende stap. Opgekankerd. Ik hoop dat je dit serieus neemt anders heeft dit grote gevolgen voor jouw VEILIGHEID!”

De NPO, van wie het hoofd Communicatie vandaag op zitting aanwezig is, doet aangifte, maar toch duurt het even voordat de politie de jonge webdesigner op het spoor komt. Het mailadres vanwaar hij de dreigmail verstuurde blijkt te zijn aangemaakt met valse gegevens. Een ander spoor leidt tot meer succes. Tien minuten voordat de mail werd verstuurd blijkt de receptie van de NPO te zijn gebeld door een onbekende man die, toen nog op redelijke toon, zijn onvrede wilde uiten over hetzelfde programma. Toen hem werd verteld dat hij daarvoor beter de makers kon benaderen, en niet de NPO die het programma alleen uitzond, hing hij op. Het nummer waarmee Nassim dat telefoontje pleegde deed hem uiteindelijk de das om. In maart van dit jaar, ruim een jaar na het versturen van de mail, viel de politie met veel bombarie zijn ouderlijk huis binnen.

‘Als je geeft om de veiligheid van jou en jouw organisatie dan moet je per direct stoppen met deze vieze pedofiel activiteiten’

Dat Nassim er vandaag niet is, is volgens zijn advocaat jammer maar begrijpelijk. De jongen werkt naar eigen zeggen 70 uur per week en kon zich een bezoek aan de rechtbank helaas niet permitteren. Wel heeft hij kans gezien een verklaring op te stellen die zijn advocaat zal voorlezen.

Wat volgt is een verhaal waarin Nassim ‘als oprecht persoon’ het boetekleed aantrekt, maar zichzelf ook als slachtoffer opvoert. Door de coronamaatregelen zat hij destijds slecht in zijn vel. Hij had zich laten meeslepen door het tumult dat online rondom het programma ontstond en besloot een daad te stellen om zijn negatieve zelfbeeld wat op te vijzelen. Daarvoor biedt hij zijn excuses aan. Hij sluit af met de woorden: “Ga vooral door waar jullie mee bezig zijn. Van mij zullen jullie geen last meer hebben.”

Na het aanhoren van de verklaring doet de rechter er een paar tellen het zwijgen toe. Dat Nassim een schuldbewuste dader is en zijn excuses aanbiedt, valt te prijzen, vindt ze, maar het blijft jammer dat hij er vandaag niet is. Ze had hem nog een hoop vragen willen stellen. Persoonlijke excuses zouden bovendien mooier zijn geweest. Mooier dan woorden op papier.

Voor de bedreiging en de poging tot dwang (om het programma te laten stoppen) veroordeelt ze Nassim conform de eis van de officier van justitie: een werkstraf van 40 uur en een voorwaardelijke celstraf van twee weken.

* De naam van de verdachte is om privacyredenen gefingeerd.