Bij de politierechter: 'Een talentloze inbreker'

Door twee leden van de parketpolitie wordt Dragan* op de stoel voor de rechter gezet, naast die van de tolk. Toen hij een maand geleden zijn geboorteland Kroatië verliet, vlak na zijn 50ste verjaardag, had hij zich het leven in Nederland naar eigen zeggen heel anders voorgesteld. Net als zijn vader vroeger veelvuldig had gedaan, zou hij huis en haard tijdelijk achter zich laten om zich in het welvarende West-Europa in het avontuur te storten. Een paar maanden lang elke dag hard werken, flink veel geld verdienen, en een comfortabele kamer in een van de huizen van het Poolse uitzendbureau waardoor hij zich liet inhuren. In plaats daarvan trof de politie hem met een breekijzer en een rugtas vol ander gereedschap aan in een pand waar zojuist het inbrekersalarm was afgegaan. Inmiddels zit hij elf dagen in voorarrest.

“Het is het allerdomste wat ik ooit heb gedaan,” zegt Dragan. Het lijkt de inleiding van een ruimhartige bekentenis, maar dat is het allesbehalve. Dat hij daar was, kan hij onmogelijk ontkennen, maar over het hoe en waarom van zijn aanwezigheid tast hijzelf als geen ander in het duister.

“Diazepam, subotex, cocaïne, alcohol...” somt hij een aantal medicijnen en genotsmiddelen op die hij die dag genuttigd zou hebben. “Ik was erg gedrogeerd, zeg maar. Ik heb geen idee waarom ik daar naar binnen ben gegaan, maar het was zeker niet mijn bedoeling om iets te stelen, of zo.”

“Tijdens het politieverhoor zei u dat u op zoek was naar geld en goud,” frist de rechter zijn geheugen op.

“Is dat zo?” speelt Dragan de vleesgeworden verbazing.

“Dat bewijst nog maar eens hoezeer ik onder invloed was.

Wie heeft er tegenwoordig nou nog geld en goud in huis?”

“En u had een breekijzer bij u,” zegt de rechter.

Vol ongeloof schudt Dragan zijn kalende hoofd. “Hoe dom ben je dan? Wie breekt er nou tegenwoordig nog in met een breekijzer?”

“Nou...” zegt de rechter. “Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik kan mij zo voorstellen dat een breekijzer bij het inbreken goed van pas kan komen.”

“Dan kijkt u misschien te veel tekenfilms,” zegt Dragan.

De officier van justitie zit zich al een tijdje te verbijten.

Alles wat zij als keihard bewijs ziet, wordt door de verdachte Kroaat juist gebruikt om zichzelf vrij te pleiten. Maar er is meer. Op camerabeelden is te zien hoe Dragan die dag al een tijdje staat de posten voor het bedrijfspand waarin zich ook een woongedeelte bevindt. Op het moment dat hij een man uit de voordeur ziet komen, in zijn auto ziet stappen en de straat uit ziet rijden, loopt hij naar het pand en belt aan. Niemand doet open. Daarop loopt Dragan om het pand heen, klimt aan de achterzijde over een muurtje, slaat vervolgens het raam van de tuindeur in en stapt naar binnen. “Dat verbaast me,” zegt Dragan. “Dat ik daar allemaal toe in staat was!”

En blijkbaar was hij tot nog veel meer in staat. Wanneer de politie arriveert, zijn vrijwel alle vertrekken van het woongedeelte volledig overhoopgehaald. Binnendeuren zijn uit hun voegen getrapt, schilderijen van de muur getrokken, meubels ondersteboven gegooid en kasten van onder tot boven leeggehaald. De vloer ligt bezaaid met van alles en nog wat. De schade bedraagt zo’n 3500 euro.

“Ik heb nergens met een vinger aan gezeten,” houdt Dragan stug vol. “Volgens mij heb ik er alleen een dutje gedaan.” Zelfs zijn eigen advocaat lijkt weinig geloof te hechten aan het verhaal van zijn cliënt, die naar eigen zeggen in zijn thuisland een prima boterham verdient met de verhuur van jetski’s en een bescheiden taxibedrijf. “Laten we het houden op een erg ongelukkig gekozen carrièreswitch,” zegt de advocaat. “Zijn manier van handelen getuigt van dusdanig weinig finesse, dat we gerust mogen stellen dat meneer geen enkel talent heeft voor inbreken. Zelf weet hij dat inmiddels ook. Hij wil dit hoofdstuk daarom zo snel mogelijk afsluiten en terugkeren naar zijn eigen land. Hij zal dit niet nog eens proberen.”

Maar daarvan is de rechter niet zo zeker. Omdat zij het vlucht- en recidivegevaar in Dragans geval hoog acht, ziet zij geen andere optie dan hem rechtstreeks terug de cel in te sturen. Hij zal nog drie maanden moeten wachten voordat hij weer naar huis kan.