Zijne Hoogheid Prins Bernhard: 'Koerier van Oranje'

Hij kan er natuurlijk ook niks aan doen dat zijn ouders prinses Margriet en Pieter van Vollenhoven zijn, maar voor de rest is het volledig aan prins Bernhard junior zelf te wijten, of Zijne Hoogheid Prins Bernhard van Oranje-Nassau Van Vollenhoven zoals hij voluit heet, dat hij als de personificatie van veel kwaad in Nederland wordt gezien. Ga maar na: witte man van 52, geprivilegieerd, eigenaar van het circuit in Zandvoort, maar vooral, en dat werkt als de bekende rode lap op een stier, eigenaar van een investeringsmaatschappij die halve binnensteden opkoopt waardoor niemand meer voor een fatsoenlijke prijs een fatsoenlijk huis kan kopen. Nu is dat niet alleen zijn schuld, de wettelijke kaders waarbinnen hij opereert deugen van geen kant, maar als iemands morele kompas kapot is, dan is het dat van hem. Maar wat wil je ook als je een volle neef van koning Willem-Alexander bent.

Nu is het heel verleidelijk om te roepen: hé pauper, ga eens werken voor je geld! Maar dat doet hij dus, weten wij al 31 jaar. Dit pareltje stamt uit onze editie uit 1991 toen Bernhard, toen 21, in Groningen economie studeerde en samen met twee studievrienden een koeriersbedrijf had: Ritzen Koeriers, vernoemd naar de toenmalige minister van Onderwijs Jo Ritzen die een jaar daarvoor, in 1990, de OV-studentenkaart invoerde. Dat gegeven, dat je als student gratis gebruik kon maken van het openbaar vervoer, maakte het dus ook mogelijk om gratis pakketten te bezorgen per bus of trein. Een gegeven waar Bernhard en zijn compagnons, opererend vanuit hun studentenhuis, dan ook gretig gebruik van maakten door hordes studenten te charteren. Dat het plan niet waterdicht was, bleek wel toen het toenmalige GAK hun koeriersbedrijf beschuldigde van fraude (sociale premies zouden niet worden betaald en onder studenten werden leaseauto’s verdeeld bij wijze van verkapt salaris) waardoor het snel uit was met de pret. Maar dat wisten wij nog niet toen wij op bezoek gingen in Groningen.

Op de deur stonden alleen de namen van compagnons Niederer en Mol, niet die van Bernhard. Ook niet de naam Jacobs zoals hij als mede-eigenaar van het bedrijf stond geregistreerd: Bernhard Jacobs. “We zijn zeven dagen per week open, van acht tot tien,” zei Bernhard voordat hij naar buiten rende voor een ‘afspraak.’ Dat hij weg moest, had er vast mee te maken dat de media hem toen al in het vizier hadden in verband met zijn werkzaamheden. Mol: “Daar heeft Bernhard eigenlijk geen zin in, maar hij vindt het wel hartstikke mooi om met z’n bedrijfje in Panorama te komen.” Niederer: “Ik zal de reden wel nooit te weten komen, maar in veel kranten hebben negatieve verhalen over ons gestaan.

Dat is jammer: ik blijf erbij dat dit gewoon een geweldig leuk project is.” Zoals Bernhard nu nog steeds alleen maar ‘geweldig leuke projecten’ heeft. Gelukkig hebben we de foto van toen nog.