Bij de politierechter: 'Een tienerziel in ademnood'

De pas 20-jarige Noah* heeft zich een coupe soleil laten aanmeten die vrijwel uitsluitend nog in zwang is bij Duitse schlagerzangers en Vlaamse realitysterren.

Een kapsel dat, behalve met de huidige haarmode, ook lijkt te contrasteren met het ringetje dat door zijn neusschot is geslagen. Een dergelijk sieraad associeer je dan weer eerder met gothic-jongeren en andere theatrale zwartkijkers. Achter hem in de zaal, naast haar vader, zit zijn ex-vriendinnetje, een dolende tienerziel met zwart-groen geverfd haar. Nog voor de zaak goed en wel is begonnen, biggelen de eerste tranen al over haar bleke meisjeswangen. De laatste keer dat ze Noah in levenden lijve zag, spuwden zijn ogen vuur terwijl zijn beide handen met kracht haar keel dichtknepen. Het voorval, dat zich afspeelde op haar slaapkamer in haar ouderlijk huis, dateert inmiddels van zes maanden geleden.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

“Ik verloor de controle,” zegt Noah terwijl hij een hand door zijn vlassige baardje haalt. “Ik raakte in paniek terwijl ik haar juist wilde kalmeren.”

“Volgens uw ex duurde het zeker dertig seconden, kan dat kloppen?” vraagt de rechter.

Noah schudt zijn hoofd.

“Zodra ze kalmeerde liet ik los,” herinnert hij zich. “Wat zal het zijn geweest? Een seconde of zeven, hooguit.”

“In haar aangifte zegt zij dat er, toen u losliet, eerst alleen maar piepgeluiden uit haar keel kwamen. Pas daarna kreeg ze weer lucht,” houdt de rechter hem voor. “Heeft u de foto’s gezien die in het dossier zitten?

Noah knikt.

“Daarop zijn flinke bloeduitstortingen te zien in haar hals. En u zou haar ook nog in het gezicht hebben gespuugd.”

Opnieuw een schaamtevolle knik.

Volgens zijn ex zou hij extreem jaloers zijn geweest. Het was ook niet de eerste keer dat Noah uit zijn slof schoot. Gedurende het kleine jaar dat de twee jongelingen een relatie met elkaar hadden, reeg hij de geweldsincidenten aaneen. Twee maanden voordat hij haar keel dichtkneep, smeet hij bij haar ouders een baksteen door het raam en vernielde hij hun voordeur door er een zware bloempot tegenaan te gooien.

Hij was boos omdat ze hadden afgesproken samen te gaan picknicken, maar zij liever haar haar ging verven. Bij een ander incident, dat hem vandaag niet ten laste wordt gelegd omdat er nooit aangifte van werd gedaan, bedreigde hij haar met een mes, waarna er zes agenten voor nodig waren om hem af te voeren.

“Mijn dochter is bijna gewurgd door deze jongen,” vertelt vader die namens haar het woord voert. “Dat is een heel angstaanjagend idee. Nu overleeft ze het nog, maar een volgende keer wordt het haar wellicht wel fataal. Die gedachte, die angst, daar gaat ze kapot aan. En ik ook.”

Kort na het incident werd zijn dochter, die al langer gebukt ging onder psychische klachten, opgenomen in de crisisopvang. In nachtmerries herbeleeft ze Noahs laatste woedeexplosie nacht na nacht. Van de crisisopvang verhuisde ze naar een psychiatrische jeugdinstelling, waar ze nu nog altijd verblijft.

Ook Noah werd opgenomen. Behalve met ADHD, een borderlinestoornis en meerdere trauma’s had hij te kampen met een drugsverslaving. Om die eronder te krijgen verbleef hij een tijd in een kliniek. Hij is nu vier maanden clean. Om een terugval te voorkomen volgt hij een nazorgtraject. Een begeleidster vertelt dat Noah uiterst gemotiveerd aan zijn problemen werkt. Hij slikt zijn medicatie en volgt trouw zijn therapie. Hij maakt grote stappen en is een stuk rustiger, zegt ze. Sinds kort werkt hij als Thuisbezorgd-koerier en volgend jaar september wil hij filosofie gaan studeren aan de universiteit.

“Ik ben enorm van mezelf geschrokken,” zegt Noah, die opvallend genoeg geen moment achteromkijkt. “Het spijt me heel erg. Ik wil zoiets nooit meer doen.”

Hoewel het ook voor de rechter klip en klaar is dat zij hier behalve met een kwetsbaar slachtoffer ook met een kwetsbare dader te maken heeft, kan ze Noahs handelen niet onbestraft laten. Voor de mishandeling en het vernielen van een raam en een deur legt ze hem een taakstraf op van zestig uur, waarvan de helft voorwaardelijk. De meld- en behandelverplichting die hem eerder al werd opgelegd, blijft van kracht, net als de verplichting om mee te werken aan middelencontroles. Daarnaast zal hij zijn ex een immateriële schadevergoeding van 500 euro moeten betalen.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacyredenen gefingeerd