Sportcolumn: 'China is een kutland'

Micha Jacobs

We hebben al jaren onze mond vol van de verwerpelijke mensenrechtensituatie in Qatar, waar wij over precies een jaar lekker gaan voetballen, maar wat dacht je van China, het grote machtige China, waar over drie maanden de Olympische Winterspelen worden gehouden? Dat is nog tien keer erger, weten we na de vermissing van tennisster Peng Shuai. Peng, goeie naam voor een tennisster, maar tot een paar weken geleden had ik nog nooit van haar gehoord. Vrouwentennis, wat moet je er ook mee? Sinds Gabriela Sabatini niet meer meedoet, met dat zweetbandje om haar voorhoofd en dat fantastische zwarte haar (ze ziet er nog steeds geweldig uit trouwens, google maar), valt er nog maar weinig te beleven op de tennisbaan. Maar dat terzijde uiteraard: Peng, het vrouwelijke equivalent van Boom Boom Boris, waar is ze?

Peng, inmiddels 35 en ooit de nummer 14 van de wereld, beschuldigde de Chinese vicepremier Zhang Gaioli onlangs van seksueel misbruik. Die Zhang, een oude lul van 75, zou haar tot seks hebben gedwongen, iets waar Peng niet van was gediend en van wegliep. Zoals dat dan gaat in een land dat zijn communistische streken nog niet is verleerd: die vicepremier was op zijn Chinese pik getrapt (waarvoor je nog best goed moet kunnen mikken), Peng dook onder voor de harde hand van Beijing en verdween zelfs helemaal van de aardbodem, wat vorige week leidde tot een kleine Twitter-storm waar onder anderen tennissters als Serena Williams, Naomi Osaka en oudgediende Kim Clijsters een digitale zoektocht startten onder de hashtag #Where- IsPengShuai. Daarna dook ze ineens op, in een videocall met IOC-baas Thomas Bach, waarin ze zei dat ze uit eigen beweging de anonimiteit opzocht. Al wordt daar ook aan getwijfeld.

Ik hoop dat ze niet ondersteboven in een heropvoedingskamp hangt en dat ze iedereen, inclusief dat vieze oude ventje, een dikke middelvinger geeft, maar het doet mij ergens denken aan vervlogen communistische tijden, toen voetballers uit het Oostblok probeerden te ontsnappen aan het regime door in het westen te gaan spelen, ook al moesten ze bijna al hun geld afstaan aan het partijbureau in ruil voor hun vrijheid.

Niemand is sterker dan het regime, ook Peng niet. Heeft zij niet gewoon de pech dat ze uit zo’n kutland als China komt waar wel meer mensen verdwijnen? Of, en nu begeef ik mij op glad ijs, had ze meer op Gabriela Sabatini moeten lijken om een beetje aandacht te krijgen?

Mario Wisse

De voorlopige redder van Peng is niet een beroemde tenniscollega – ook de fantastische Gabriela Sabatini uitte haar bezorgdheid – maar WTA-topman Steve Simon. Die maakte zich hardop grote zorgen en zei niets te geloven van de ‘ik ben veilig’-verklaring die de Chinese staatsmedia namens Peng op de wereld loslieten. Integendeel. “Sinds die verklaring maak ik me nóg grotere zorgen over haar veiligheid,” zei hij. Vervolgens liet Simon aan CNN weten serieus te overwegen de stekker uit Chinese WTA -toernooien te trekken. Geen truttig dreigement, want volgend jaar staan er tien WTA-toernooien in China gepland waaronder de WTA Finals. Er is ook een tienjarig contract met het Chinese iQivi voor digitale uitzendrechten in China, dat meer dan 100 miljoen euro waard is. Ondanks de bak Chinees geld die in het mondiale tennis wordt gepompt, vindt Simon dus dat de onderste steen in de zaak- Peng boven moet komen. Daarmee laat hij zien dat hij om mensen geeft, iets wat je van de gemiddelde topman van de FIFA of het Internationaal Olympisch Comité niet kunt zeggen. Die types trakteren landen waar aantoonbaar mensenrechten worden geschonden op het ene grote sportevenement na het andere. Als er ook nog eens duizenden voor een grijpstuiver ingehuurde bouwvakkers uit arme landen omkomen bij het uit de grond stampen van stadions, maakt ze dat geen sodemieter uit.

Maar een nog grotere held dan Simon is natuurlijk Peng zelf. Die wist dat ze de staat in haar nek zou krijgen op het moment dat ze met de wereld deelde wat voor smeerlap die vieze premier is. Haar actie plaatst haar wat mij betreft op dezelfde hoogte als Phaedra Al-Majid, de voormalige internationale persvoorlichter voor het bid-comité van Qatar. Zij onthulde dat FIFAvertegenwoordigers zich met Qatarese oliedollars hadden laten omkopen. Natuurlijk, iedereen met een beetje boerenverstand begreep al wel dat er een serieuze putlucht walmde rond de beslissing om het WK 2022 door Qatar te laten organiseren. Een staatje zonder voetbalcultuur immers, zonder grote stadions ook, waar het bovendien al te heet is om een bal twee keer hoog te houden, laat staan voor een toernooi vol topvoetbal. Maar het was fijn dat er iemand opstond die vertelde met eigen ogen te hebben gezien dat FIFA-bobo’s hun stem voor anderhalf miljoen dollar aan Qatar verkochten. Sindsdien moet ze overal waar ze komt over haar schouder kijken, dat wel. En dat WK in Qatar gaat uiteraard gewoon door.