Duivels duo schuldig aan buitengewoon wrede kindermoorden

Chongqing, 2 november 2020. Rond half vier ’s middags is deze miljoenenstad het toneel van een afschuwelijk familiedrama. Gekleed in pyjama en pantoffels zit Zhang Bo (26) huilend voor de portiek van een hoge woontoren. Hij schreeuwt het uit: “Mijn kinderen!” Omstanders proberen hem tevergeefs te troosten. Even verderop liggen twee kinderen roerloos op het gazon. Het zijn Bo’s dochter Mouya (2) en zoontje Mouyi (1).

Wanneer Bo’s ex-vrouw Meilin (29) hoort dat haar kinderen ‘iets ergs’ is overkomen, scheurt ze met doodsverachting van haar werk naar de plek des onheils. Tussen luide snikken door legt Bo uit wat er is voorgevallen. Dat hij, slaperig van de medicijnen voor zijn verkoudheid, niet heeft gemerkt dat hun kleintjes op het raamkozijn zijn geklommen en van zijn appartement, op de vijftiende verdieping, naar beneden zijn getuimeld.

Dochter Mouya is op slag dood. Even lijkt het er op dat zoontje Mouyi het wonderwel gaat redden, maar na een paar slopende uren op de intensive care overlijdt ook hij aan zijn verwondingen. Meilin tilt het lakentje op en kust zijn gezichtje: “Mama is hier, lieverd.” Overmand door verdriet beukt ze met haar hoofd tegen een muur. Ze voelt de pijn niet.

Iedereen denkt dan nog aan een tragisch ongeluk. Maar Meilin heeft haar bedenkingen. Ze weet hoe hoog dat kozijn is en hoe moeilijk dat slaapkamerraam opengaat. Meilin weet als geen ander hoe voorzichtig haar dochtertje is. Bij het oversteken houdt Mouya altijd haar hand vast... Hoe kan haar ex niks gemerkt hebben?

Druk met maîtresse

Bo is nooit een attente vader geweest. Meilin heeft bij de scheiding in februari 2020 het ouderlijk gezag over Mouya en Mouyi gekregen. Maar volgens afspraak kijkt Bo’s moeder de eerste jaren naar Mouyi, terwijl dochter Mouya bij Meilin opgroeit. Bo zelf heeft het vooral druk met zijn maîtresse Ye Chengchen (26).

Meilin is dan ook stomverbaasd wanneer Bo vraagt of zijn dochter kan blijven logeren. Maar Mouya wil dolgraag naar haar papa en haar broertje. Meilin is gerustgesteld door het feit dat Bo’s moeder op de kinderen let. Dus zet ze haar dochter op 1 november 2020 af bij de flat.

Bo is nog getrouwd wanneer hij Chengchen via internet leert kennen. Bij de kennismaking heeft hij niks gezegd over zijn vrouw en kinderen. Het is een publiek geheim dat ze Mouyi en Mouya als obstakels ziet voor haar toekomstplannen. De politie is dan ook zeer geïnteresseerd in deze relatie. Wanneer ze hun mobieltjes in beslag nemen, vinden rechercheurs duizenden verwijderde tekstberichten die zijn verzonden via de WeChat-app.

Het levert explosief en onthutsend bewijsmateriaal op. Maandenlang communiceren de geliefden over kindermoord alsof het iets is dat op hun boodschappenlijstje staat. Op 6 juni 2020 schrijft Chengchen: “Met hen erbij kunnen we niet gelukkig zijn.” Zijn ijskoude respons: “Die twee levens zijn nutteloos.”

Chengchen weet een betere bestemming voor de riante alimentatie die Bo moet ophoesten: “Wanneer ik getrouwd ben, wil ik het alleen over huizen en auto’s hebben.”

Op 20 oktober 2020 vraagt ze hem weer eens wanneer hij ‘het babyprobleem’ gaat oplossen. “Uiterlijk tien maanden,” belooft Bo, die voortdurend voor de voeten wordt gelopen door zijn moeder. Chengchen kan dat geduld niet opbrengen: “Tien dagen!” Hij verzekert haar: “Ik ga door het vuur om bij je te zijn.”

Nog geen twee weken later blijkt hoever hij bereid is te gaan. Wanneer de rechercheurs hem confronteren met het bewijs, biecht Bo alles ijskoud op. Hoe ze eerst van plan zijn geweest alleen zijn zoontje te doden. Hoe hij met een smoesje zijn moeder de woning uit heeft gekregen. Hoe hij vervolgens de kinderen één voor één uit het raam laat vallen.

Buitengewoon wreed

In plaats van een altaar wacht de beklaagdenbank voor het duivelse duo. Op 28 december 2021 legt de rechtbank van Chongqing beiden de zwaarste straf op voor de ‘buitengewoon wrede’ kindermoorden: de doodstraf. In mei 2023 blijft die uitspraak ook in hoger beroep overeind.

Meilin kan niet blij zijn met de doodsvonnissen, vertelt ze aan Chinese journalisten. “Ik krijg er mijn kinderen niet mee terug.” Ze heeft zich sinds ‘die dag’ regelmatig huilend in haar kamer opgesloten. Ze doet geen boodschappen meer bij het winkelcentrum om de hoek. Daar is immers ook Mouya’s favoriete speeltuintje.

In de rechtbank ziet Meilin haar vader voor het eerst huilen. De opa heeft zijn mobieltje, vol foto’s van zijn kleinkinderen, nooit meer aangeraakt.

Bo’s maîtresse Chengchen appt: ‘Met de kinderen erbij kunnen we niet gelukkig zijn.’ Zijn ijskoude respons: ‘Die twee levens zijn nutteloos.’

Meer dan eens overweegt Meilin haar polsen door te snijden. Haar aan schildklierkanker lijdende moeder houdt haar een spiegel voor: “Dan zijn Mouya en Mouyi voor niets gestorven.”

In een wanhoopspoging om gratie te krijgen, bieden Bo’s familieleden Meilin koffers vol geld aan. Alhoewel ze het goed kan gebruiken, wijst ze hun resoluut de deur. In haar hart is ook Bo op 2 november 2020 overleden.

Zijn daadwerkelijke sterfdatum is 31 januari 2024. Die ochtend zijn de twee veroordeelden geëxecuteerd, meldt het persagentschap Xinhua. Deze aankondiging krijgt honderdduizenden likes op Weibo, China’s antwoord op Facebook. De reacties variëren van “Goed zo!” tot “Ze hadden die monsters van het balkon moeten gooien!” De executiemethode is nooit bekendgemaakt, maar een dodelijke injectie is tegenwoordig het meest gebruikelijk.

Die dag legt Meilin wat verse bloemen bij de tempel waar de urnen van Mouya en Mouyi zijn bijgezet. “Nu kunnen mijn kleintjes eindelijk in vrede rusten.”

Moord in China

Volgens de laatste overheidscijfers uit 2021 zijn er dat jaar 6522 moorden gepleegd in China. Daarmee heeft het land van 1,4 miljard inwoners een van de laagste moordcijfers ter wereld, vergelijkbaar met Zwitserland. Sceptici nemen de statistieken met een flinke korrel zout. Maar volgens de Chinese regering werkt hun aanpak van obsessief surveilleren en keihard straffen, waar nodig met de dood. Hoeveel executies er jaarlijks plaatsvinden, is een goed bewaard geheim, Amnesty International houdt het voorzichtig op ‘duizenden’.