Nog steeds op zoek naar Tanja

In juni van dit jaar, een maand voordat hij werd doodgeschoten in Amsterdam, richtte misdaadverslaggever Peter R. de Vries Stichting De Gouden Tip op, met als doel om geld in te zamelen dat als beloning kan worden uitgekeerd aan mensen die een gouden tip hebben in diverse coldcasezaken in Nederland. Met dat duwtje in de rug zouden talloze politieonderzoeken weer nieuw leven kunnen worden ingeblazen, in bijvoorbeeld het onderzoek naar de verdwijning van Tanja Groen, het 18-jarige meisje uit Schagen dat in 1993 voor haar studie verhuisde naar Maastricht, naar een feestje ging en daarna van de aardbodem verdween.

Vlak na haar verdwijning doken onze verslaggevers, wijlen Hendrik Jan Korterink en wijlen Gerard Trentelman, in deze zaak die tot op de dag van vandaag niet is opgelost en waar ook Peter R. de Vries tot aan zijn dood zijn tanden op stuk beet. Tanja, zoveel is zeker, verdween in de nacht van 31 augustus op 1 september 1993, na een ontgroeningsfeest van een sociëteit, waarna ze op haar fiets sprong richting het naastgelegen dorp Gronsveld, waar ze een kamer had. Daar kwam ze nooit aan. Waar ze naartoe is gegaan, of ze is meegenomen, en zo ja, door wie, of ze is omgekomen, en zo ja, al dan niet door een misdrijf: het zijn nog steeds allemaal vraagtekens.

Korterink en Trentelman waren in 1993 de eerste journalisten met wie de ouders van Tanja praatten over haar verdwijning. Tanja’s vader, op fluistertoon en zich wendend tot de grote onbekende of onbekenden die hiervoor verantwoordelijk waren: “Laat Tanja gáán...” Tanja’s moeder daarentegen spuwde haar woorden bijna uit, schreven we: “Wat is er toch aan de hand met deze wereld? Waarom kan een lief kind niet meer gewoon over straat? Mensen die ons dit aandoen, kúnnen geen hart hebben.

Maar toch doe ik een beroep op ze. Geef ons alsjeblieft een teken van Tanja.”

Dat teken is er 28 jaar later nog steeds niet. Ook niet nadat in 2012 een fiets uit de Maas werd gevist, die volgens een wichelroedeloper weleens van Tanja kon zijn. Maar dat bleek niet zo te zijn. Ook de menselijke botten die door een wandelaar in 2014 in een akker bij Gronsveld werden gevonden, bleken niet van Tanja.

Alle aanwijzingen die ook maar enigszins te maken zouden kunnen hebben met Tanja’s verdwijning werden tot in het allerkleinste detail bestudeerd, ook de tip die vorig jaar nog binnenkwam van iemand die stelde dat er in een graf in Maastricht niet alleen een man was begraven, maar ook een onbekende vrouw. Maar ook dat was Tanja niet.

Een week na de dood van Peter R. de Vries maakte de stichting bekend dat het streefbedrag van één miljoen euro door crowdfunding was binnengehaald.

Nu nog antwoord op de vraag waar Tanja en al die andere mensen in diverse coldcasezaken zijn.