Sportcolumn: '42 jaar later: géén doelpunt'

Mario Wisse

Gelezen dat de Duitse voetbalbond DFL de all-time topscorer van de Tweede Bundesliga een doelpunt heeft afgepakt? Klinkt misschien niet heel opmerkelijk, totdat je erachter komt dat het om een goal gaat die hij maakte op 28 juli 1979. Dieter Schatzschneider – Duitser kan een naam niet klinken – scoorde op die dag de openingstreffer in de wedstrijd tussen zijn club Hannover 96 en Bremerhaven. Tenminste, dat dacht hij 42 jaar lang.

Tot speurneuzen van de DFL al zijn 154 goals door de VAR haalden en concludeerden dat het doelpunt tegen Bremerhaven eigenlijk een eigen goal van Bremerhavenverdediger Uwe Groothuis was. Gevolg: Schatzschneider staat op de eeuwige topscorerslijst van de Tweede Bundesliga niet meer op 154 maar op 153 goals. Gevolg nummer twee: Schalke 04-spits Simon Terodde heeft nog slechts vijf in plaats van zes goals nodig om het record van Schatzschneider te verbreken. De inmiddels 63-jarige Schatzschneider reageerde kribbig op het nieuws:

“Ze moeten iedereen ontslaan bij de DFL. Hebben ze daar niets anders te doen dan goals uit het verleden checken?”

Ik ben het met hem eens. Absurd is het. Als een doelpunt veertig jaar terug aan iemand is toegekend moeten we dat vooral zo laten. Maakt niet uit of de doelpuntenmaker in kwestie het doelpunt ook echt maakte of niet. Al zat hij op de bank naast de trainer of zelfs thuis naast zijn vrouw, prima. De techniek die we nu hebben moeten we vooral op het voetbal van nu loslaten, niet op dat van veertig jaar terug.

Toen scheidsrechters nog moesten beslissen op basis van wat ze met hun eigen ogen zagen.

Maar ik ben een beetje bang dat de actie van de DFL een precedent heeft geschapen. Dat kampioensschalen veranderen in glijdende schalen. Dat beeldanalisten honderdduizenden doelpunten uit het verleden gaan bestuderen met alle gevolgen van dien.

Dat de Hand van God alsnog wordt afgekeurd en dat de bijna bejaarde Britten en Argentijnen de kwartfinale van het WK van 1986 moeten overspelen (bijzonder oneerlijk, want Argentinië moet het dan zonder Maradonna stellen). Het meest bang ben ik nog dat de UEFA erachter komt dat Van Basten buitenspel stond toen Kieft in ’88 de Ieren met die gekke kopbal uitschakelde. Voor je het weet moet Gullit die beker gaan teruggeven?

Zover kunnen we het toch niet laten komen, Jacobs? Fuck die coronapas: onderzoeken als die van de DFL, dát is toch waar we tegen moeten protesteren?

Micha Jacobs

Waarom zou ik moeten gaan demonstreren?

Ik heb twee prikken in mijn arm en kom overal binnen; mijn veel te dure nieuwbouwappartement in Amsterdam, dat ik kon betalen met de exorbitante overwaarde van mijn huidige appartement, wordt binnenkort opgeleverd en is nu al in prijs gestegen; mijn studieschuld is bijna afgelost en ik heb een vaste baan, dus ik kan met gemak als een struisvogel mijn kop in het zand steken en doen alsof er niks aan de hand is in de wereld.

Maar dat is natuurlijk niet zo. Vergeet de woningnood, vergeet het coronabeleid: WAT DENKEN DIE DUITSERS WEL NIET?

Ik wil geen oude koeien uit de sloot halen, dat doet die Duitse voetbalbond al, maar Duitsers, en dan vooral voormalige Oost- Duitsers, zijn goed in bewijsmateriaal verzamelen om vervolgens iemand een oor aan te naaien.

Ik zie al helemaal voor me hoe dat in die bunkers van de DFL er aan toe ging: een paar mannetjes in stasi-uniform die duizenden filmrollen bekijken, elke seconde, frame voor frame, om na 42 jaar erachter te komen dat een doelpunt onterecht is toegekend aan een speler. Ik bedoel: daar moet je echt een voormalige Oost-Duitser voor zijn, eentje die zijn buren nog zou verlinken voor een fles wijn.

Blijkbaar bestaat er in het voetbal, zoals in het strafrecht, niet zoiets als verjaring. Want als dat zo is, dan lust ik er nog wel een paar. Dat spookdoelpunt in de WK-finale van 1966, de niet gegeven penalty op Pierre van Hooijdonk in 1998 tegen Brazilië, de onterechte penalty die we tegen Mexico in 2014 wél kregen; allemaal momenten die de voetbalgeschiedenis hadden veranderd als er een VAR was geweest.

Maar er is dus hoop als de UEFA en de FIFA lering trekken uit die matennaaiers van de DFL. Nederland-Brazilië van 1998, in de halve finale van het WK, zou ik nu best wel willen overspelen. Heb je gezien hoe de Braziliaanse Ronaldo, toen de beste voetballer ter wereld, er tegenwoordig uitziet? Zet daar zo’n nog altijd topfitte (zo zien ze eruit, tenminste) Frank en Ronald de Boer, Edwin van der Sar, Patrick Kluivert en Philip Cocu naast en we pakken met terugwerkende kracht en met twee vingers in de neus toch nog die wereldtitel. Alhoewel, de finale die we dan ook nog zouden moeten spelen, moet dan tegen het Frankrijk van de ook nog steeds in blakende vorm verkerende Zinedine Zidane. Weet je, laat maar zitten allemaal. Laten we inderdaad gaan protesteren: voor Schatzschneider!