Bij de politierechter: 'Liefde is lastig'

Ik had gewoon zelf een random gast moeten scoren, met hem het bed in moeten duiken en tegen mijn vriend moeten zeggen: ik ben vreemdgegaan, maar jij ook, dus dat kunnen we dan wegstrepen,” zegt Katinka* (29), waarna ze de rechter aankijkt met een blik van: ja toch? Verbaasd trekt de rechter haar wenkbrauwen op.

“Wat u wel had moeten doen, dat weet ik niet, maar dit in elk geval niet,” zegt ze.

Toen ze vermoedde dat haar vriend vreemdging – of toen ze daar naar eigen zeggen ‘een hoop bewijs voor had’ – confronteerde ze hem daarmee, maar hij ontkende in alle toonaarden. Volgens hem had hij wel contact met een andere vrouw, maar daar was niets geheims aan. Hij hielp haar bij het oplossen van wat problemen.

“Typisch iets voor hem om te zeggen. Mister Perfect,” zegt Katinka bits. “Alsof hij daar heel nobel naartoe was gehobbeld op zijn witte paard om haar problemen even op te lossen.

En ik maar denken dat hij dat arme mens lag te neuken, slecht mens dat ik was...”

Via Facebook zocht ze daarna contact met de partner van de dame met wie haar vriend vreemd zou gaan.

“Ik dacht: als hij zijn vriendin ermee confronteert en ze geeft het toe, dan kan mijn vriend het ook niet meer ontkennen.”

Maar dat gebeurde niet en dus gooide Katinka het over een andere boeg. Over een strafbare boeg: ze plaatste naam, telefoonnummer en e-mailadres van de vrouw op verschillende sekssites, met daarbij de mededeling dat ze er wel pap van lustte en voor vrijwel alles in was. Dagenlang werd de vrouw gebeld door wildvreemde kerels met de meest onzedelijke voorstellen. Ook van haar inbox lustten de honden al snel geen brood meer.

“Ik wilde haar geen kwaad doen, écht niet,” houdt Katinka vol. “Ik wilde haar alleen gebruiken om mijn vriend te laten bekennen dat hij vreemdging.”

“Wilde u niet gewoon ordinair wraak nemen?” suggereert de rechter.

“Echt niet! Ik ben haar juist dankbaar. Ze heeft aangetoond dat mijn ex wel degelijk menselijk is, en niet zo perfect als hij zich altijd voordoet. Het enige wat ze nog had moeten doen was gewoon....” Voordat ze de zin kan afmaken, breekt Katinka in snikken uit.

“Was gewoon wat?” vraagt de rechter.

“Het enige wat ze nog had moeten doen was gewoon toegeven dat ze hadden liggen neuken,” huilt Katinka schokschouderend terwijl haar gezicht in een papieren zakdoek verdwijnt. “Liefde is lastig,” verzucht ze als haar gezicht weer tevoorschijn komt.

‘Ze had gewoon moeten toegeven dat ze hadden liggen neuken’

Eerder is geprobeerd om de zaak via mediation af te handelen, maar ook na een goed gesprek tussen de twee vrouwen besloot het slachtoffer haar aangifte tegen Katinka door te zetten. Het hele mediationtraject zorgde er mede voor dat het lang geduurd heeft voordat de zaak door een rechter werd beoordeeld. Dat lange wachten is een van de redenen – naast de emotionele gesteldheid van Katinka – dat het vonnis mild uitvalt: een schuldigverklaring zonder straf.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.